|
|
اندیشه سیاسی در اسلام، جلد ۳، شماره ۱۰، صفحات ۷-۲۷
|
|
|
| عنوان فارسی |
انقلاب اسلامی و گسترش صلح مثبت |
|
| چکیده فارسی مقاله |
تا پیش از انقلاب اسلامی نظریه‌های انقلاب برای سرنگونی نظام حکومتی بیشتر بر روش‌های خشونت‌آمیز تاکید داشتند، درحالی که انقلاب اسلامی، انقلابی متکی بر وحدت و حضور ملت می باشد. انقلاب اسلامی ایران به عنوان انقلابی تمدن ساز، ضمن شناساندن حوزه معرفتی اسلام به جهانیان و معرفی منطق فکری خود که مبتنی بر خردباوری است، توانسته است با ویژگی‌هایی چون استعمار ستیزی، حمایت از مظلومین و خوداتکایی، نقش‌ها و رسالت‌هایی را در قبال صلح جهانی برای خود طراحی کند. این انقلاب، علاوه بر ارائه فراروایت و فراگفتمان مبتنی بر آرمان‌های عدالت و استقلال و آزادی که ریشه در رویکرد هستی شناسانه نظام فکری و اعتقادی اسلامی دارند، صلح مثبت را که به معنی استقرار نظام اجتماعی- انسانی که در بر دارنده سه مشخصه اصلی فقدان اعمال زور، آزادی فردی و برابری اجتماعی می باشد، در ایران مستقر ساخت. در این راستا این سوال مطرح می‌شود که انقلاب اسلامی چگونه به گسترش صلح مثبت منجر می‌شود؟ فرضیه مقاله این است که انقلاب اسلامی به دلیل ویژگی‌های ذاتی خود که در مقاله به تفصیل درباره آنها صحبت شده، به گسترش صلح مثبت منتج می‌گردد. به همین دلیل، با بررسی مفهوم صلح مثبت و ویژگی‌های اصلی انقلاب اسلامی سعی شده است تا درستی فرضیه نشان داده شود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
Islamic Revolution and Expanding the Positive Peace |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Before the Islamic revolution, theories of revolution for overthrowing the governments were focusing mostly on violent methods, while the Islamic revolution was base on unity of the people. The Islamic revolution of Iran as a civilizing revolution, besides introducing the cognition of Islam and its intellectual logics to natioans, was able to plan and introduce its roles and aims, considering features such as anti-colonialism, supporting the oppressed and self-reliance, against international peace. This revolution besides providing a meta-narrative and metadiscourse based on the ideas as justice, dependence and freedom which all rooted in ontological approach and Islamic beliefes and sprituality, was able to establish positive peace which infact means establishing a socio-human system. This system included the lack of use offorce, individual liberty and social equality as three main features. The question arrises here is how can Islamic revolution expand positive peace? The hypothesis to be reviewd in this article is that the Islamic revolution due to its inherent characteristic, which will be reviewd later, would led to positive peace. Therefore by reviewing the main features of Islamic revolution and definition of positive peace the author is trying to prove the theory. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
علیرضا کوهکن |
استاد گروه روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علامه طباطبایی (Allameh tabatabaii university)
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://andishehsiyasi.ri-khomeini.ac.ir/article_50238_3f764680b76ea4261beed7a2e1ac3788.pdf |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/2437/article-2437-440654.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|