تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران، جلد ۴۰، شماره ۱، صفحات ۱۳۰-۱۴۱
عنوان فارسی مصرف عصاره هیدروالکلی یونجه زرد (.Melilotus officinalis L) بر بهبودبخشی افسردگی ناشی از استرس مزمن بی‌حرکتی در موش بزرگ آزمایشگاهی نر بالغ
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: استرس، دستگاه‌های بدن را تحت تأثیر قرار داده و موجب بروز اختلالات متعددی ازجمله افسردگی می‌شود. برای مقابله با استرس و افسردگی ناشی از آن، استفاده از گیاهان دارویی که نسبت به داروهای شیمیایی عوارض جانبی کمتری دارند مورد توجه محققان قرار گرفته است. گیاه یونجه زرد (.Melilotus officinalis L) دارای ترکیباتی مانند کومارین، فلاونوییدها، تری­ترپن، ساپونین و روغن­های فرار با اثرهای ضدالتهابی و آنتی­اکسیدانی می‌باشد. این مطالعه به­منظور بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گیاه یونجه زرد بر افسردگی ناشی از استرس مزمن بی­حرکتی در موش­ بزرگ آزمایشگاهی نر بالغ، طراحی و اجرا شد.
مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی از 48 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 300-250 گرم استفاده گردید که به‌صورت تصادفی در 6 گروه 8 تایی (8n=) شامل: کنترل (دست نخورده)، شاهد (تحت استرس مزمن بی­حرکتی و دریافت‌کننده نرمال سالین)، گروه‌های تجربی (تحت استرس مزمن بی­حرکتی و دریافت دوزهای 25، 50 و 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم از عصاره یونجه زرد) و گروه کنترل مثبت (تحت استرس مزمن بی­حرکتی و دریافت‌کننده فلوکستین) تقسیم‌بندی شدند. برای ایجاد مدل حیوانی استرس مزمن بی‌حرکتی، حیوانات روزانه در دستگاه محدودکننده به مدت 2 ساعت، برای 3 هفته قرار گرفتند. تزریقات به صورت درون صفاقی (IP) 30 دقیقه قبل از القای استرس انجام شد. افسردگی با آزمون شنای اجباری و میزان فعالیت حرکتی توسط آزمون­های میدان باز ارزیابی گردید و بعد با بیهوشی عمیق در حیوانات، خون‌گیری از قلب انجام و با جداسازی سرم، میزان کورتیکوسترون خون با استفاده از کیت­های اختصاصی و به روش الایزا در گروه‌های مختلف اندازه­گیری شد.
نتایج: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد در گروه شاهد، مدت زمان عدم تحرک در آزمون شنای اجباری در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌دار داشته است (0.001P<). در گروه‌های تجربی، دوز بالا از عصاره یونجه زرد نیز سبب افزایش معنی‌دار در مدت زمان عدم تحرک در آزمون شنای اجباری گردید (0.01P<). اما دوزهای پایین­تر عصاره سبب کاهش معنی‌دار در مدت زمان عدم تحرک نسبت به گروه شاهد شدند (0.001P<)(0.01P<). گروه دریافت‌کننده فلوکستین نیز کاهش معنی‌دار را در مدت زمان عدم تحرک نسبت به گروه شاهد نشان داد (0.01P<). دوزهای پایین­تر از عصاره یونجه زرد سبب افزایش معنی‌دار در میزان کورتیکوسترون خون نسبت به گروه شاهد شدند (0.001P<). تجویز فلوکستین نیز سبب افزایش معنی‌دار در میزان کورتیکوسترون خون نسبت به گروه شاهد شد (0.001P<). در آزمون میدان باز، تعداد دفعات عبور از خطوط در گروه شاهد نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌دار را نشان داد (0.01P<). در گروه‌های تجربی، دوز بالا از عصاره یونجه زرد سبب کاهش معنی‌دار در تعداد دفعات عبور موش­ها از خطوط نسبت به گروه شاهد شد (0.01P<).
نتیجه­گیری: مطالعات فیتوشیمیایی، برخی از مواد فعال مانند کوئرستین و اسیدهای فنلی را در یونجه زرد نشان داده­اند که با مهار مونوآمین اکسیداز و افزایش دوپامین و سروتونین، فعالیت‌ آنتی­اکسیدانی و ضدافسردگی دارند. بنابراین یونجه زرد بدلیل داشتن مولکول­های زیستی فعال، می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری از افسردگی داشته باشد و نتایج حاصل از این تحقیق نیز نشان داده است که عصاره یونجه زرد، به‌ویژه در دوزهای پایین­تر، اثرهای ضد افسردگی بهتری را در موش بزرگ آزمایشگاهی تحت استرس مزمن دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله استرس مزمن، افسردگی، مدل حیوانی، یونجه‌زرد (.Melilotus officinalis L)،
عنوان انگلیسی Effects of hydroalcoholic extract of Melilotus officinalis L. on chronic immobility stress-induced depression in adult male rats
چکیده انگلیسی مقاله      Background and objectives: Stress affects the body's systems and can lead to many disorders, including depression. To deal with stress and depression, the use of medicinal plants that have fewer side effects than chemical drugs has attracted the attention of researchers. Melilotus officinalis L. contains compounds such as coumarin, flavonoids, triterpene, saponin, and volatile oils with anti-inflammatory and antioxidant effects. The present study investigated the effect of the hydroalcoholic extract of the M. officinalis plant on depression caused by chronic immobility stress in adult male rats.
Methodology: In this experimental study, 48 male Wistar rats weighing 250-300 grams were used. The rats were randomly divided into 6 groups of 8 (n=8) including control (intact), sham (under chronic immobility stress and receiving normal saline), experimental groups (under chronic immobility stress and subjected to doses 25, 50, and 100 mg.kg-1 of M. officinalis extract), and the positive control group (under chronic immobility stress and receiving fluoxetine). To establish an animal model of chronic immobility stress, the rats were placed in the restraint device daily for 2 hours, for 3 weeks. Injections were made intraperitoneally (IP), 30 minutes before stress induction. The depression model was evaluated by the Forced Swimming Test (FST) and motor activity by the Open Field Test (OFT). Then with deep anesthesia in the animals, blood was taken from the heart. By separating the serum, the amount of corticosterone in the rats’ blood was evaluated and measured using special kits and the ELISA method.
Results: The results of this research showed that in the sham group, the duration of immobility in the FST increased significantly in comparison to the control group (P<0.001). In the experimental groups, a high dose of M. officinalis extract led to a significant increase in the duration of immobility in the FST (P<0.01). However, the lower doses of the extract led to a significant decrease in immobility duration compared to the sham group (P<0.001) (P<0.01). The fluoxetine-receiving group also showed a significant reduction in immobility duration compared to the sham group (P<0.01). Lower doses of M. officinalis extract caused a significant increase in blood corticosterone relative to the sham group (P<0.001). Administration of fluoxetine also caused a significant increase in corticosterone levels in the blood in comparison to the sham group (P<0.001). In the OFT, the number of crossing lines in the sham group showed a significant increase relative to the control group (P<0.01) in the experimental groups, a high dose of M. officinalis extract resulted in a significant decrease in the number of times the rats crossed the lines in comparison to the sham group (P<0.01).
Conclusion: Phytochemical studies have shown some active substances, such as quercetin and phenolic acids in M. officinalis, which have antioxidant and antidepressant activity by inhibiting monoamine oxidase and increasing dopamine and serotonin. Therefore, due to active biological molecules, M. officinalis can play a vital role in preventing depression. The results have also shown that M. officinalis extract, particularly in lower doses, has better antidepressant effects in rats under chronic stress.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله استرس مزمن, افسردگی, مدل حیوانی, یونجه‌زرد (.Melilotus officinalis L)
نویسندگان مقاله سعید ولی پور چهارده چریک |
گروه زیست شناسی، واحد ایذه، دانشگاه آزاد اسلامی، ایذه، ایران

مهران عربی |
گروه علوم جانوری، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

حامد حسین زاده |
گروه علوم جانوری، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

نشانی اینترنتی https://ijmapr.areeo.ac.ir/article_131011_4352061627f6e9da6404275d75799dd3.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات