مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، جلد ۲۲، شماره ۱، صفحات ۷-۱۷
عنوان فارسی ساخت داربست نانوالیاف با استفاده از پلی کاپرولاکتون حاوی سیلیمارین جهت بررسی مهندسی بافت سلول‫های عصبی‬‬
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: مهندسی بافت حوزه رو به رشدی برای ترمیم و جایگزینی عملکرد معیوب بافت  یا ارگان آسیب دیده است و امروزه به عنوان یک درمان نوین برای جایگزینی روش­های مرسوم پیوند مطرح گردیده و به این منظور مواد زیستی پلیمری (داربست­ها) و سلول­های زنده را به کار می­گیرد. هدف از این مطالعه ساخت نانوداربست پلی کاپرولاکتون (PCL) و بارگذاری سیلیمارین  بر روی نانوداربست جهت بررسی زیست سازگاری و توان تکثیر سلول‫های PC12 بر روی آن می­باشد. روش کار: به منظور تهیه نانوداربست پلی کاپرولاکتون و بارگذاری سیلیمارین بر روی آن، محلول پلی کاپـــرولاکتــــون 7 درصد (حل شده در استیک اسید) با محلول سیلیمارین با غلظت 0/9 درصد وزنی مخلوط شد، سپس توسط دستگاه الکتروریسی داربست تهیه شد. مورفولوژی داربست توسط میکروسکوب الکترونی روبشی (SEM) و ساختار شیمیایی داربست توسط طیف سنجی ATR-FTIR مورد ارزیابی قرار گرفت. زیست سازگاری داربست و بقای سلولی، سلول­های PC12، با تست MTT و میکروسکوپ SEM بررسی شد. یافته ­ها: بررسی مورفولوژی داربست و ساختار شیمیایی آن نشان دهنده تخلخل مناسب داربست و بارگذاری موفق سیلیمارین بر روی داربست PCL بود. زیست سازگاری داربست 24، 48 و72 ساعت بعد از کشت سلول­های PC12 مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان دهنده افزایش زنده مانی سلول­ها و اتصال مناسب سلول‫ها بر روی داربست بود. نتیجه­گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بارگذاری سیلیمارین بر روی داربست پلی کاپرولاکتون باعث افزایش توان تکثیر و زنده مانی سلول های PC12 می­شود. از این رو این داربست می تواند کاندید مناسبی برای مهندسی بافت عصب باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله پلی کاپرولاکتون، سیلیمارین، مهندسی بافت، الکتروریسی
عنوان انگلیسی Fabrication of Nanofiber Scaffolds Using Polycaprolactan Containing Silymarin to Study Neural Cell Tissue Engineering
چکیده انگلیسی مقاله Background & objectives: Tissue engineering is a growing field to repair and replace the defective function of damaged tissue or organ, and today it is proposed as a new treatment to replace conventional transplant methods. For this purpose, polymeric biomaterials (scaffolds) and living cells are used. The purpose of this study is to fabricate polycaprolactan (PCL) nanoscaffold and load silymarin on the nanoscaffold to check the biocompatibility and proliferation ability of pc12 cells on it. Methods: In order to prepare polycaprolactan nanoscaffold and load silymarin on it, 7% polycaprolactan solution (dissolved in acetic acid) was mixed with silymarin solution with a concentration of 0.9% (weight percent), and then the scaffold was prepared using electrospinning device. The morphology of the scaffold was evaluated by scanning electron microscope (SEM) and the chemical structure of the scaffold was evaluated by ATR-FTIR spectroscopy. Toxicity of the scaffold and cell survival of PC12 cells were investigated by MTT test and SEM microscope respectively. Results: Examining the morphology of the scaffold and its chemical structure showed the appropriate porosity of the scaffold and the successful loading of silymarin on the PCL scaffold. The toxicity of the scaffold was investigated 24, 48 and 72 hours after the cultivation of PC12 cells, and the results showed an increase in cell viability and proper attachment of cells on the scaffold. Conclusion: The results of this research showed that the loading of silymarin on polycaprolactan scaffold increases the proliferation and survival of PC12 cells. Therefore, this scaffold can be a suitable candidate for nerve tissue engineering.  
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Polycaprolactan, Silymarin, Tissue Engineering, Electrospinning
نویسندگان مقاله رضا نجفی | Reza Najafi
Department of Biology, Faculty of Science, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

اسداله اسدی | Asadollah Asadi
Department of Biology, Faculty of Science, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

صابر زهری | Saber Zahri
Department of Biology, Faculty of Science, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

آرش عبدالملکی | Arash Abdolmaleki
Department of Biophysics, Faculty of Advanced Technologies, University of Mohaghegh Ardabili, Namin, Iran.
گروه بیوفیزیک، دانشکده فناوری‫های نوین، دانشگاه محقق اردبیلی، نمین، ایران‬‬

نشانی اینترنتی http://jarums.arums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-828-2&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده ژنتیک و پزشکی مولکولی
نوع مقاله منتشر شده مقاله اصیل
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات