آزمایشگاه و تشخیص، جلد ۱۴، شماره ۵۵، صفحات ۱۶-۲۸
عنوان فارسی عفونت های قارچی مجاری تنفسی-بخش پایانی
چکیده فارسی مقاله بخش دیگری از عفونت های قارچی دستگاه تنفس به میکوزهای اندمیک مربوط می شود که در اثر عوامل قارچی موسوم به قارچ های دیمورفیک به وجود می آیند. این میکوزها شامل کوکسیدیوئیدومایکوز، بلاستومایکوز، پاراکوکسیدیوئیدومایکوز، هیستوپلاسموز، اسپوروتریکوز و پنی سیلیوز می باشند. میکوزهای ناشی از عوامل فرصت طلب بیماریزای دیگری مثل کریپتوکوکوس نئوفرمنس، کاندیدا و تریکوسپورون  نیز در اینجا مرور می شوند. (هیستوپلاسموز در بخش قبلی مورد بحث قرار گرفته است). برای تشخیص آزمایشگاهی کوکسیدیوئیدومایکوز ریوی نمونه لاواژ برونکوآلوئلار، بیوپسی از ندول داخل جلدی و نمونه های بیوپسی ترانس برونشیال برای آزمایش میکروسکوپی، مطالعه سیتولوژیک و کشت مناسب هستند. مایع مغزی- نخاعی و بیوپسی از بافت های دیگر عفونی شده با کوکسیدیوئیدس ایمیتیس  نیز به منظور بررسی عامل عفونت مورد آزمایش قرار می گیرند. نمونه ها باید در لوله های کشت به عوض پلیت کشت داده شوند. کوکسیدیوئیدس ایمیتیس بر روی محیط های کشت معمولی به راحتی در دمای 25 تا 30 درجه سانتیگراد در طول یک هفته رشد می کند. در مورد بلاستومایکوزیس، نمونه های خلط، مایع لاواژ برونشیال یا بیوپسی ریه برای کشت و آزمایش میکروسکوپی مورد بررسی قرار می گیرند. نمونه های خلط مربوط به بیماران با انفیلتراهای ریوی مزمن مشکوک به بیماری های نئوپلاستیک که برای بررسی های سیتولوژیک از نظر شناسایی سلول های بدخیم فرستاده می شوند ممکن است سلول های مخمری بلاستومایسس درماتیتیدیس را نشان دهند. نمونه های بیوپسی ریه ممکن است یک واکنش پیوگرانولوماتوز با فیبروز برجسته را نشان دهند. هایپرپلازی سودواپیتلیوماتوز و واکنش دسموپلاستیک بلاستومایکوزیس ریوی ممکن است شبیه کارسینومای اسکواموس سل برونکوژنیک باشد مگر اینکه در چنین بافت هایی از رنگ آمیزی های اختصاصی برای قارچ ها استفاده شود. رنگ های مرسوم مانند هماتوکسیلن-ائوزین ممکن است حضور ارگانیسم ها را آشکار نکنند. حضور لزیون های استخوانی همراه می تواند به تشخیص اشتباهی کارسینومای اسکواموس سل ریه با متاستازهای ریوی استخوانی منجر شود مگر آن که از تکنیک های کشت و رنگ آمیزی های اختصاصی استفاده شده باشد. آزمایش مستقیم از نمونه خلط، اگسوداها و بافت ها به کمک کالکوفلور سفید و پتاس می تواند سلول های مخمری بلاستومایسس درماتیتیدیس را نشان دهند. سلول های مخمری به صورت منفرد جوانه  می زنند و محل اتصال بین جوانه و سلول مادری پهن و عریض است. بافت های عفونی شده که با GMS رنگ آمیزی می شوند ویژگی فوق را در سلول های مخمری به خوبی نشان می دهند. در نمونه های سیتولوژیک خلط که با تکنیک پاپانیکولائو رنگ آمیزی شده و اغلب به منظور رد کردن کانسر اولیه ریوی مورد آزمایش قرار گرفته اند نیز سلول های مخمری بلاستومایسس در صورت وجود مورد شناسایی قرار می گیرند. پاراکوکسیدیوئیدومایکوزیس ریوی با آزمایش مستقیم میکروسکوپی از خلط یا نمونه لاواژ برونکوآلوئلار، تراشه های زخم های جلدی مخاطی مورد شناسایی قرار می گیرد. فرم مشخصه مورفولوژیک حالت مخمری پاراکوکسیدیوئیدس به شکل "سکان کشتی" با دیواره ضخیم می باشد که در نمونه های بیوپسی بافتی نیز قابل تشخیص است. حضور جوانه های متعدد این مخمر را از کریپتوکوس نئوفرمنس و بلاستومایسس درماتیتیدیس متمایز می کند. آزمایش هیستوپاتولوژیک بافت های عفونی شده با پاراکوکسیدیوئیدس برازیلینسیس که با تکنیک های هماتوکسیلن- ائوزین یا PAS یا GMS رنگ آمیزی شده اند یک فرآیند پیوگرانولوماتوز با انفیلتراسیون پلی مرفونوکلئرها، سلول های منونوکلئر، ماکروفاژها و سلول های غول چند هسته ای را نشان می دهند. تشخیص پنی سیلیوز مارنفئی  به وسیله بررسی گسترش مستقیم میکروسکوپی و کشت از لزیون های نکروتیک ناف دار به آسانی میسر است. نمونه های دیگر که می توانند مورد بررسی قرار گیرند شامل آسپیره های مغز استخوان و یا عقده های لنفاوی محیطی می باشند. روش های تشخیصی فوق به روش های تهاجمی دیگر نظیر لاواژ برونکوآلوئلار ترجیح داده می شوند. اسپوروتریکوزیس ریوی عمدتا  در مردان مسن تر با یک پنمونی حفره دار مزمن نوعا در لوب فوقانی دیده می شود. بیماران ممکن است همچنین دارای تاریخچه ای از سوء مصرف الکل یا دیابت ملیتوس داشته باشند که سپس به آن یک آسیب نامحسوس سیستم ایمنی اضافه شده باشد. تظاهرات اولیه اسپوروتریکوزیس ریوی شامل سرفه های شدید، تب، کاهش وزن، آنورکسی، دیس پنه و هموپتیزی است. کلسیفیکاسیون و لنفادنوپاتی ناف ریه غیر معمول است. تشخیص از طریق لاواژ برونکوآلوئلار و یا به وسیله بیوپسی بنا می شود. کشت های خون معمولا منفی هستند. در کریپتوکوکوزیس ریوی کشت های خون، مایع مغزی نخاعی، BAL و بیوپسی از نمونه های پوست به تشخیص کریپتوکوکوزیس کمک می کنند. تیترهای آنتی ژن کریپتوکوکال در نمونه های سرم و مایع مغزی نخاعی نوعا به سطوحی بالاتر از یک هزارم (1:1000) افزایش می یابند. آشکار سازی ارگانیسم در نمونه های بیوپسی می تواند به وسیله رنگ آمیزی با موسیکارمین یا آلسین بلو انجام شود. در کاندیدیازیس ریوی بیوپسی از بافت ریه تنها راه تشخیص قابل اطمینان در بیماران مبتلا است. حضور گونه های کاندیدا در نمونه های BAL بیماران دارای انفیلتراهای ریوی به طور کافی غیر اختصاصی است و بنابراین به تشخیص قطعی کمک نمی کند. تریکوسپورونوزیس ریوی و منتشره ناشایع است اما در بیماران گرانولوسیتوپنیک و دریافت کنندگان داروهای کورتیکوستروئیدی غالبا عفونت های مهلکی هستند. تظاهرات کلینیکی به وسیله فونژمی مقاوم به درمان، فونگوریا، اختلال عملکرد کلیوی، لزیون های پوستی، کوریورتینیت و پنومونی مشخص می شود. انفیلتراهای ریوی پنومونی تریکوسپورون شامل برونکوپنومونی ناشی از آسپیراسیون از یک منبع اوروفارنژیال یا چندین انفیلترای ریوی ندولار ناشی از انتشار هماتوژنوس است. نمونه های بیوپسی لزیون های جلدی عموما آرتروکونیدی های تیپیک، بلاستوکونیدی، سودوهایفی، هایفی حقیقی و تهاجم عروقی را نشان می دهند. تست سرمی لاتکس آگلوتیناسیون کریپتوکوکی معمولا مثبت است به دلیل این که آنتی ژن های مشترک و مشابه مابین تریکوسپورون بیژلی و کریپتوکوکوس نئوفرمنس وجود دارد و در نتیجه واکنش متقاطع حاصله موجب پاسخ مثبت در این تست می شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله عفونت های قارچی ریه، بیماری های عفونی دستگاه تنفسی، عفونت های سیستمیک قارچی، عفونت های مهاجم قارچی
عنوان انگلیسی Fungal Infections of Respiratory Tract-Final Section
چکیده انگلیسی مقاله Histoplasma capsulatum var. capsulatum, Blastomyces dermatitidis, Coccidioides immitis, Paracoccidioides brasiliensis, and Penicillium marneffei are endemic dimorphic fungi that may infect the respiratory tract. Sporothrix schenkeii, which manifests the typical thermal dimorphism of the endemic dimorphic organisms, does not seem to follow a geographically defined endemic pattern of distribution. Most infections with any of these fungi are initiated by inhalation of conidia in nature. The pulmonary infection may be asymptomatic and resolve spontaneously, but reactivation may occur subsequently. Any of these fungi may disseminate from the lungs to other organs. These fungi routinely infect persons with apparently normal immunity and hence are named primary fungal pathogens. The fungi usually are contained by alveolar macrophages which are modulated by T lymphocytes, producing granulomatous inflammatory response for H. capsulatum, P. brasiliensis, and P. marneffei. A combined acute or pyogenic and chronic inflammatory response is often observed with C. immitis and B. dermatitidis. More than 95% of cases of histoplasmosis, coccidioidomycosis, and paracoccidioidomycosis are estimated to be self-limiting. In most cases the only evidence of infection is the development of an immune response, which is manifested by the production of specific antibodies, development of precipitins and complement-fixing antibodies. The small percentage of these events that advance to progressive pulmonary infection or clinically overt disseminated infection are often associated with predisposing risk factors, particularly underlying defects in HIV-infected hosts or patients receiving corticosteroids. The dimorphic fungi that cause systemic mycoses are identified by direct microscopic examination of specimens, by isolation and characterization of the fungus in cultures, by DNA probing of isolates, or by demonstration of specific exoantigens produced in culture.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله pulmonary fungal infections, systemic mycoses, invasive fungal infections, invasive mycoses, visceral mycoses
نویسندگان مقاله محمد قهری | Mohammad Ghahri
Imam Hossein University, Tehran, Iran
استادیار دانشگاه امام حسین (ع)

نشانی اینترنتی http://labdiagnosis.ir/browse.php?a_code=A-11-25-417&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده قارچ شناسی
نوع مقاله منتشر شده مروری
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات