تحقیقات نظام سلامت، جلد ۸، شماره ۲، صفحات ۳۳۹-۳۴۷
عنوان فارسی خودکارامدی: مفهومی عملکردی و تأثیرگذار در کنترل دیابت نوع ۲
چکیده فارسی مقاله مقدمه: خودکارامدی به عنوان یک متغیر روانی- اجتماعی در حوزه دیابت، از مواردی است که می&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__تواند در انواع پیامدهای این بیماری به صورت مطلوب یا نامطلوب تأثیرگذار باشد. این پژوهش با هدف تعیین میزان خودکارامدی و عوامل مؤثر بر آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گرفت.روش&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر در سال 1390 به مدت 4 ماه انجام شد. جامعه مورد مطالعه، بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به یکی از مراکز دیابت شهر اصفهان بودند. حجم نمونه 140 نفر و به روش نمونه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__گیری مستمر (متوالی) انتخاب شد. میزان خودکارامدی بیماران با استفاده از پرسش&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__نامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با بیماری (12 گویه) و ابزار استاندارد خودکارامدی (8 گویه) بر اساس مقیاس ده درجه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__ای لیکرت اندازه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__گیری گردید. داده&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های جمع&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__آوری شده با استفاده از نرم&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__افزار 11.5SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__ها: میانگین سنی بیماران 82/7 ±__AWT_NOKT_COMMA__ 23/53 سال (75-37 سال) و طول مدت بیماری شرکت کنندگان در این مطالعه 63/5 ±__AWT_NOKT_COMMA__ 19/7 سال (20-1 سال) گزارش گردید. میانگین و انحراف معیار خودکارامدی 27/9 ±__AWT_NOKT_COMMA__ 29/36 و میزان امتیاز خودکارامدی بین 19 و 56 متغیر بود. در مجموع 6/58 درصد بیماران مبتلا به دیابت دارای خودکارامدی پایین بودند. یافته&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های مطالعه نشان داد که وضعیت تأهل (01/0P <__AWT_NOKT_COMMA__ )، سطح تحصیلات (04/0 = P)، وضعیت سلامتی عمومی فرد از دیدگاه خود (04/0 = P)، طول مدت ابتلا به دیابت (02/0 = P) و HbA1C (02/0 = P) با خودکارامدی ارتباط معنی&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__داری داشتند؛ به طوری که افراد متأهل، دارای تحصیلات بیشتر، وضع سلامتی مطلوب و مدت زمان بیشتر ابتلا به دیابت دارای خودکارامدی بالاتری بودند و با افزایش خودکارامدی میزان HbA1C کاهش یافت.نتیجه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__گیری: با توجه به این مورد که خودکارامدی به عنوان یکی از عوامل مؤثر و کلیدی در کنترل دیابت به شمار می&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__رود و این که درصد چشمگیری از بیماران مورد مطالعه از امتیاز خودکارامدی پایینی برخوردار بودند، ضرورت انجام مداخلات آموزشی با بهره&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__گیری از مدل&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های آموزش بهداشت و ارتقای سلامت با تمرکز بر سازه خودکارامدی اجتناب &zwnj__AWT_NOKT_COMMA__ناپذیر می&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__نماید.واژه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های کلیدی: خودکارامدی، دیابت نوع 2، HbA1C، بیمار مبتلا به دیابت نوع 2.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Self-Efficacy: An Efficient Functional Concept in Type 2 Diabetes Control
چکیده انگلیسی مقاله Background: Diabetic patients have some difficulties in controlling their disease and integrating it in their life. Self-efficacy is a psychosocial variable in the field of diabetes which can have desirable or undesirable effects on all kinds of disease outcomes. This study aimed to determine self-efficacy and its effective factors among type 2 diabetic patients. Methods: This cross-sectional study was conducted during four months in 2011. Consecutive sampling was used to select 140 patients with type 2 diabetes. A questionnaire including demographic characteristics, health-related questions (12 items) and diabetes self- efficacy scale (8 items) was employed to collect data. All items were scored on a scale of 1 (not at all confident) to 10 (totally confident). Descriptive statistics was used to analyze the collected data in SPSS11.5. Findings: The response rate was 100%. The mean age and diabetes duration were 53.23 ±__AWT_NOKT_COMMA__ 7.82 and 53.23 ±__AWT_NOKT_COMMA__ 7.82 years, respectively. While the mean score of self-efficacy was 36.29 ±__AWT_NOKT_COMMA__ 9.27, 58.6% of the participants had low self-efficacy. In addition, self- efficacy had significant relations with marital status (P <__AWT_NOKT_COMMA__ 0.001), education level (P = 0.04), general health status (P = 0.04), disease duration (P = 0.02), and hemoglobin A1c (HbA1c) level (P = 0.002). __AWT_NOKT_COMMA__ Conclusion: Self-efficacy has a key role in diabetes control. However, a high percentage of our participants had low self-efficacy. Therefore, educational interventions using health education and promotion theories focusing on self-efficacy are necessary.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Self-Efficacy, Type 2 Diabetes, HbA1C, Patient
نویسندگان مقاله آذر طل | آذر طل
دانشجوي دکتراي تخصصي، گروه آموزش بهداشت و ارتقاي سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکي اصفهان، اصفهان، ايران
دانشجوی دکترای تخصصی، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

غلامرضا شریفی‌راد | غلامرضا شريفي‌راد
استاد، گروه آموزش بهداشت و ارتقاي سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکي اصفهان، اصفهان، ايران
استاد، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

احمد علی اسلامی | احمد علي اسلامي
استاديار،گروه آموزش بهداشت و ارتقاي سلامت، دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکي اصفهان، اصفهان، ايران.
استادیار،گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.

فاطمه الحانی | فاطمه الحاني
دانشيار، گروه آموزش بهداشت و ارتقاي سلامت، دانشکده پزشکي، دانشگاه تربيت مدرس، تهران، ايران.
دانشیار، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

محمد رضا مهاجری تهرانی | محمد رضا مهاجري تهراني
دانشيار، پژوهشکده غدد و متابوليسم، دانشگاه علوم پزشکي تهران، تهران، ايران.
دانشیار، پژوهشکده غدد و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.

داود شجاعی زاده | داود شجاعي زاده
ستاد، گروه آموزش بهداشت و ارتقاي سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکي تهران، تهران، ايران
ستاد، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

نشانی اینترنتی http://hsr.mui.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-39-276&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات