|
|
مطالعات و تحقیقات اجتماعی ایران، جلد ۳، شماره ۳، صفحات ۴۷۳-۴۹۵
|
|
|
| عنوان فارسی |
ارتباط احساس محرومیت نسبی با همبستگی اجتماعی بین جوانان شهر تهران |
|
| چکیده فارسی مقاله |
همبستگی اجتماعی بر هماهنگی و همآوایی افراد یک جامعه دربارۀ موضوعی مشخص دلالت دارد. چنانچه افراد جامعه‌ای دربارۀ اصول و قواعد اجتماعی خود به توافقی جمعی دست یابند، آن جامعه به همبستگی اجتماعی یا توافق دست یافته است. در این پژوهش، محرومیت نسبی یکی از عوامل مهم و مؤثر بر همبستگی اجتماعی به‌شمار می‌رود. برای بررسی ارتباط بین دو مفهوم احساس محرومیت نسبی و همبستگی اجتماعی بین جوانان شهر تهران، پرسشنامهای با سه بخش برای سنجش همبستگی اجتماعی، احساس محرومیت نسبی و ویژگیهای جمعیتشناختی پاسخگویان تدوین و بین نمونهای با تعداد384 نفر (محاسبه براساس فرمول کوکران) پخش شد. این نمونه‌ها از مناطق 6، 10 و 17 شهر تهران انتخاب شدند. آزمون فرضیه‌ها، ارتباط بین متغیرهای جنس و اشتغال با همبستگی اجتماعی را تأیید کرد اما متغیرهای سن، تأهل، تحصیلات و منطقۀ سکونت بی‌ارتباط با همبستگی اجتماعی بودند. آزمون فرضیه‌های اصلی پژوهش نیز ارتباطی معکوس بین دو احساس محرومیت ادراکی و نسبی با همبستگی اجتماعی را نشان میدهد؛ بدین معنا که هرچه درک و احساس پاسخگویان از سطح محرومیت خود در مقایسه با دیگران بیشتر باشد، اندازۀ همبستگی در جامعه کاهش مییابد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
Relation between feeling relative deprivation with social consensus in Tehran |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Social consensus is implying on harmony and unison of people in a particular subject. In other words, if people in a society, achieve a collective agreement about their social rules and principles, that community has achieved to social consensus. In this research, feeling relative deprivation is imagined to be effect on social consensus.To examine the relationship between two concepts social consensus and feelings of relative deprivation in the youth of Tehran, the questions were formulated in the three parts for measuring of concepts of social consensus, feeling relative deprivation and background variables. Then the questionnaires were distributed among Sample population. The sample size were 384 people of Tehran population that it was calculated by the formula Cochran. This population were selected from 6, 10 and 17 Tehran regions. The results of us project showed that there are significant relationship between variables of sex and job with social consensus, while variables of age, marital status, education and location of live have not significant relationship with social consensus. Moreover, results showed that feeling relative deprivation is related and its dimension with social consensus, too; this means that if the respondents' perceptions and feelings reduce from its deprivation levels in comparison with others, the social consensus increase.in society, and vice versa. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
امیر رستگار خالد |
استادیار و عضو هیأت علمی دانشگاه شاهد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شاهد (Shahed university)
میثم محمدی |
کارشناس ارشد جامعه شناسی دانشگاه تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)
معصومه اسماعیل بیگی |
مربی و مدرس دانشگاه پیام نور
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://jisr.ut.ac.ir/article_53152_72e8a6710392b6d4bffa350731208393.pdf |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1200/article-1200-221595.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|