این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران، جلد ۱۶، شماره ۵۶، صفحات ۱-۸
عنوان فارسی بررسی مقایسه ای اثربخشی گرانیسترون- دگزامتازون در مقابل اندانسترون - دگزامتازون بر پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی لاپاراسکوپی ژنیکولوژیک
چکیده فارسی مقاله مقدمه: تهوع و استفراغ، دومین شکایت شایعِ بیماران بعد از عمل جراحی می باشد که باعث عوارض نادر اما جدی می شود. هدف از این مطالعه، ارائه پیشگیری بهتری از تهوع و استفراغ بعد از جراحیِ لاپاراسکوپی ژنیکولوژیک می باشد. روش­کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 90- 1389 در بیمارستان امام رضا (ع) و قائم (عج) مشهد انجام شد. 150 بیمار که داوطلب جراحی لاپاراسکوپی ژنیکولوژیک بودند، به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. تمام بیماران بلافاصله بعد از اینداکشن بیهوشی دگزامتازون دریافت کردند. 15 دقیقه قبل از خارج کردن لوله تراشه برای گروه یک، گرانیسترون و برای گروه دو، اندانسترون تجویز شد، گروه سوم (کنترل)، نرمال سالین دریافت کردند. در بیمارانی که دچار تهوع و استفراغ بعد از جراحی شدند، درمان به صورت یک چهارم دوز پروفیلاکسی آن دارو، وریدی و یک جا تجویز شد. نحوه تأثیر داروی ضد تهوع مورد بررسی قرار گرفت. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11) و آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف و آزمون پارامتریک ANOVA یک طرفه و آزمون آماری غیر پارامتریک کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: متغیر تهوع در فواصل زمانی 1 ساعت و 1 تا 6 ساعت بعد از خارج کردن لوله تراشه در گروه گرانیسترون- دگزامتازون بیشتر از گروه اندانسترون - دگزامتازون و در هر دو گروهِ مداخله، بیشتر از گروه کنترل بود. این تفاوت در هر دو مرحله زمانی، معنی دار بود (به ترتیب 019/0=p، 045/0=p). نتیجه­گیری: ترکیب گرانیسترون- دگزامتازون در مقابل اندانسترون - دگزامتازون و در مقایسه با گروه کنترل، جهت پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی ژنیکولوژی لاپاراسکوپیک در فواصل زمانی 1 ساعت و 1 تا 6 ساعت بعد از خارج کردن لوله تراشه، اثربخشی بیشتری دارد و پیشنهاد می شود در مهارت های بالینی روزانه برای پیشگیری و درمان بهترِ این عارضه تجویز شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Comparison of the Efficacy of Granisetron-Dexamethasone versus Ondansetron-Dexamethasone in Prevention of Nausea and Vomiting following Gynecologic Laparoscopic Surgeries
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Nausea and vomiting are the second most common complaints reported in the postoperative period and can lead to rare but serious medical complications. The aim of this study was better prevention of postoperative nausea and vomiting following gynecologic laparoscopic surgeries. Methods: This clinical trial was done in Qhaem and Emam Reza hospital of Mashhad, Iran during 2010 and 2012. 150 patients who were candidate for gynecologic laparoscopic surgeries were divided randomly into three groups. All patients received Dexamethasone immediately after anesthesia. 15 minutes before extubation, one group were given Granisotron and second group were given Ondostron and the third group (control) were given normal saline as placebo. The patients who had postoperative nausea and vomiting were treated with the same antiemetic drugs that they were given preopertively but with reduced dose of 25%. All patients were assessed for signs of nausea and vomiting. Data were analyzed using SPSS software version 11 and one-sample kolmogorov-Smirnov, one-way ANOVA and Kruskal-Wallis tests. P value less than 0.05 was considered significant. Results: Vomiting in the first one hour and 1-6 hours after operation was more in Granisetron-Dexamethasone group than Ondansetron-Dexamethasone group. The difference was statistically significant between two groups (p< 0.019) and the difference of vomiting was statistically significant between two groups and control group (p< 0.045) Conclusion: Granisetron-Dexamethasone is more effective than Ondansetron-Dexamethasone and or placebo in control of postoperative nausea and vomiting after gynecologic laparoscopic surgeries, 1 hour and 1-6 hours after operation. It is recommended to use these drugs pre-operatively.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمد علیپور | mohammad alipour
assistant professor, department of anesthesiology, faculty of medicine, mashhad university of medical sciences, mashhad, iran.
استادیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مشهد (Mashhad university of medical sciences)

سهیلا میلانی | soheila milani
anesthesiologist, faculty of medicine, mashhad university of medical sciences, mashhad, iran.
متخصص بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مشهد (Mashhad university of medical sciences)

نفیسه ثقفی | nafiseh saghafi
associate professor, department of obstetrics and gynecology, ovulation dysfunction research center, faculty of medicine, mashhad university of medical sciences, mashhad, iran.
دانشیار گروه زنان و زایمان، مرکز تحقیقات اختلالات تخمک گذاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مشهد (Mashhad university of medical sciences)

سیما افتخارزاده | sima eftekharzadeh
anesthesiologist, faculty of medicine, mashhad university of medical sciences, mashhad, iran.
متخصص بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مشهد (Mashhad university of medical sciences)

محمد خواجه دلویی | mohammad khajeh dalouei
associate professor, department of community medicine, faculty of medicine, mashhad university of medical sciences, mashhad, iran.
دانشیار گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مشهد (Mashhad university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://ijogi.mums.ac.ir/article_1250.html
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده 1
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات