این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش‌های آسیب‌ شناسی زیستی، جلد ۱۶، شماره ۴، صفحات ۶۷-۸۱
عنوان فارسی مقایسه آسیب‌های بافتی حاصل از تجویز مزمن نانو و میکرو ذره دی اکسید منگنز بر بافت‌های کبد، کلیه و بیضه موش‌های بزرگ
چکیده فارسی مقاله هدف: این پژوهش به بررسی آسیب‌های بافتی ناشی از تجویز زیرجلدی مزمن میکرو و نانو ذره اکسید منگنز بر بافت‌های کبد، کلیه و بیضه موش‌های بزرگ پرداخته است. مواد و روش‌ها: موش‌ها (210 سر) به سه گروه کنترل، دریافت کننده نانو و میکرو ذره اکسید منگنز تقسیم شدند. موش‌ها در گروه‌های تجربی، هر دو هفته یک‌بار به مدت 14 هفته به صورت زیرجلدی محلول حاوی نانو یا میکروذرات دی اکسید منگنز (100 میکروگرم/کیلوگرم) را دریافت ‌کردند. تعداد 5 سر موش از هر گروه به طور تصادفی هر دو هفته انتخاب و بافت‌های کبد، کلیه و بیضه آن‌ها برای بررسی بافت‌شناسی جمع‌آوری ‌شد. ابتدا آسیب‌های بافتی توسط رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین ارزیابی شد، سپس برش‌های بافت کلیه و کبد به ترتیب توسط رنگ‌آمیزی جونز و تری کروم ماسون رنگ‌آمیزی شدند. تغییر در ضحامت غشای پایه و تعداد سلول‌های بخش‌های مختلف نفرون‌های کلیه در گروه‌های مختلف توسط نرم‌افزار Image Tools 2 اندازه‌گیری شد. نتایج: بافت کبدی در گروه‌های نانو و میکرو ذره از نظر بافت‌شناسی آسیب‌های شدیدی را نشان داد. توده‌های ابری شکلی در درون سیتوپلاسم سلول‌های کبدی مشاهده شدند. ساختار بافتی و مجاری صفراوی کبد دچار به هم ریختگی شدید شدند و علایم التهاب و واکنش مجاری در بافت کبدی مشاهده شد. رسوب ذرات در غشای پایه نفرون‌ها و کاهش معنی‌دار در سلول‌های گلومرول‌ها و لوله خمیده نزدیک نفرون‌ها در گروه نانو ذرات در مقایسه با کنترل و میکرو ذرات مشاهده شد. برخی معیارهای ساختاری و عملکردی بافت بیضه در گروه دریافت کننده نانو ذرات تغییرات پاتوبیولوژیکی معنی‌داری را نشان دادند. نتیجه‌گیری: تجویز نانو ذرات دی اکسید منگنز در مقایسه با میکرو ذرات با یک دوز ثابت سبب بروز آسیب‌های بافتی شدیدتری در بافت‌های مورد بررسی شدند. کاهش اندازه ذرات اکسید منگنز از حد میکرومتر به نانومتر به نظر می‌رسد که سبب تشدید مکانیسم‌های آسیب‌رسان این ذرات بر بافت‌های مورد بررسی شده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله نانو ذره، میکرو ذره، دی اکسید منگنز، آسیب‌های بافتی،
عنوان انگلیسی Comparison of Tissue Damages Resulting from Chronic Administration of Manganese Dioxide Nano- and Microparticles on the Liver, Kidneys and Testes of Rats
چکیده انگلیسی مقاله Objective: This study investigated tissue damages induced by chronic subcutaneous administration of nano- and microparticles of manganese dioxide (MnO2) on the liver, kidneys and testes of rats. Methods: Rats (n=210) were divided into three groups: control, MnO2 nanoparticle injected and MnO2 microparticle injected. The experimental groups received subcutaneous injections with either nano- or microparticles of a solution that contained MnO2 (100 μg/kg) once per two weeks for 14 weeks. Once every two weeks, we randomly selected five rats from each group for histological evaluations of the liver, kidneys, and testes. Tissue lesions were initially evaluated by hematoxylin and eosin staining, then kidney and liver tissue sections were stained by the Jones and Masson's trichrome methods, respectively. The changes in diameter of basement membrane and cell numbers of the various parts of the nephrons in different groups were measured by Image Tools version 2 software. Results: The liver tissues of the nano- and microparticle groups exhibited severe damage histopathologically. Cloudy swelling was observed in the cytoplasm of hepatocytes. The liver tissue and its canaliculi structures were severely damaged. Inflammation and ductular reaction signs were seen in liver tissue. Deposition of particles in the basement membrane of the nephrons were observed in the nanoparticle-treated group. There was a significant reduction in glomerular and tubular cells in the nanoparticle-treated group compared to the control and microparticle-treated groups. Some of the structural and functional parameters of the testes in the nanoparticle-treated group had significant pathobiological variations. Conclusion: Administration of MnO2 nanoparticles when compared with the same dose of MnO2 microparticles caused more tissue damage in all examined tissues. Reduction in particle size from micrometer to nanometer appeared to exacerbate the damaging mechanisms of these particles in the examined tissues.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله صدیقه قایدی | sedigeh ghaedi
department of toxicology amp; pharmacology, pharmaceutical sciences branch, islamic azad university, tehran, iran
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی علوم و تحقیقات (Islamic azad university science and research branch)

مجید حسن پور عزتی | majid hassanpour ezatti
department of biology, faculty of basic scienses, shahed university, tehran, iran
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی علوم دارویی (Islamic azad university pharmaceutical sciences branch)

طاهره ناجی | tahereh naji
department of toxicology amp; pharmacology, pharmaceutical sciences branch, islamic azad university, tehran, iran
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شاهد (Shahed university)

محمدصفی رحمانی فر | mohammad safi rahmanifar
department of biology, faculty of basic scienses, shahed university, tehran, iran
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی علوم دارویی (Islamic azad university pharmaceutical sciences branch)

نشانی اینترنتی http://mjms.modares.ac.ir/article_10436_9153003920ce18f35ce9db01cbffe3de.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده 1
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات