مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، جلد ۲۲، شماره ۵، صفحات ۱۴۴۵-۱۴۵۴
عنوان فارسی مقایسه میزان بهبودی و عوارض ناشی از درمان بیماران مبتلا به شقاق مزمن مقعد در دو روش استفاده از پماد ۰۳/۰%GTN و ژل دیلتیازم ۲%
چکیده فارسی مقاله مقدمه: در این مطالعه دو روش درمانی شقاق مزمن مقعد که عبارتند از استفاده از ژل موضعی دیلتیازم 2% و پماد موضعی 03/0% GTN مورد مقایسه قرار داده شد. روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، 66 بیمار مبتلا به شقاق مزمن مقعد که به کلینیک گوارش و جراحی یزد در سال 88 مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند و پس از 8 هفته از درمان، از نظر عوارض و بهبودی ارزیابی شدند. افراد به دو گروه تقسیم شدند، در یک گروه از ژل موضعی دیلتیازم 2% و در گروه دیگر از پماد موضعی 03/0% GTN استفاده شد و بیماران از نظر عوارض و بهبودی پس از 8 هفته مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج: از نظر بهبودی پس از 8 هفته، در گروه استعمال کننده پماد GTN، 3/53% بهبودی کامل، 7/6% بهبودی نسبی و 40% بهبودی نداشتند و در گروه استفاده‌کننده از ژل دیلتیازم 2%، 7/67% بهبودی کامل 5/6% بهبودی نسبی و 8/25% بهبودی نداشتند(482/0=p). در گروه استعمال‌کننده پماد GTN 1/53% بدون عارضه بودند. 2 بیمار (2/6%) سر درد غیرقابل تحمل داشتند که از ادامه درمان سرباز زدند. 11 بیمار (3/34%) سردرد قابل تحمل و 2 نفر(2/6%) افت فشار خون وضعیتی داشتند و در گروه استفاده کننده از ژل دیلتیازم 2%، 30 نفر (7/96%) بدون عارضه بودند و 1 بیمار (2/3%) دچار سردرد شدند. نتیجه‌گیری: درمان با GTN دارای میزان عود بالا و عوارضی مانند سردرد و هیپوتانسیون ارتواستاتیک می‌باشد و اسفنکتروتومی شیمیایی با ژل دیلتیازم میزان بهبودی قابل مقایسه با GTN دارد و عوارض جانبی کمی دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شقاق مقعدی، دیلتیازم، گلیسیریل تری نیترات
عنوان انگلیسی A Prospective Randomized Trial of Diltiazem Gel and Glyceryl Trinitrate Ointment on Treatment of Chronic Anal Fissure
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: In this randomized prospective study, 2% - diltiazem topical gel and 0.03% -GTN ointment were compared in patients with chronic anal fissure. Methods: This semi-experimental study consisted of sixty six outpatients (34 females and 32 males) with chronic anal fissure, who referred to the gastroenterology clinic. Patients were randomly classified into two groups. Group A received GTN ointment (0.03%), whereas group B was treated with Diltiazem gel (2%). The treatment was administered twice daily for 8 weeks. Healing and side-effects were recorded to be compared after 8 weeks. Results: In group A, the anal fissure was thoroughly healed within 53.3% of patients, moderately healed for 6.7% of patients and not healed in 25.8% of patients. Moreover, side-effects were noted in 15(46.9%) patients (P= 0.482). Two (6.2%) patients had intolerable headache and discontinued the study, 11 (34.3%) patients suffered from headache and 2 patients (6.2%) were reported to have orthostatic hypotension. In group B, healing occurred in 21(67.7%) out of 31 patients and 1 (3.2%) case of headache was noted(P= 0.0001). Conclusion: The present study has demonstrated that topical diltiazem can be preferable to GTN owing to the absence of side-effects.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Anal Fissure, Glyceryl Trinitrate, Topical Diltiazem
نویسندگان مقاله محسن آخوندی میبدی | m akhondi meybodi
shahid sadoughi university of medical sciences
دانشگاه علوم پزشکی شهیدصدوقی یزد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد (Shahid sadooghi university of medical sciences)

سعید کارگر | s kargar
shahid sadoughi university of medical sciences
دانشگاه علوم پزشکی شهیدصدوقی یزد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد (Shahid sadooghi university of medical sciences)

ساناز عمادی | s emadi
shahid sadoughi university of medical sciences
دانشگاه علوم پزشکی شهیدصدوقی یزد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد (Shahid sadooghi university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://jssu.ssu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-428-2&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده جراحی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات