این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ارمغان دانش، جلد ۱۱، شماره ۲، صفحات ۹۳-۱۰۱
عنوان فارسی بررسی تغییرات اشباع اکسیژن شریانی به وسیله دستگاه پالس‌اکسیمتری قبل، حین و بعد از تشنج درمانی الکتریکی
چکیده فارسی مقاله مقدمه و هدف: تشنج درمانی الکتریکی یکی از روش‌های رایج در درمان برخی بیماری‌های روانی است. هدف از بیهوشی عمومی به هنگام تشنج درمانی الکتریکی جلوگیری از عوارضی مانند؛ احساس ناخوشایند ناشی از شوک الکتریکی، شکستگی استخوان، آسپیراسیون محتویات معده و هیپوکسمی می باشد، در حالی که بیهوشی نیز می‌تواند منجر به بروز عوارضی مانند هیپوکسمی گردد. با توجه به اهمیت پیشگیری و درمان هیپوکسمی به دلیل تأثیر نامطلوب آن بر طول زمان تشنج و سیستم قلبــی ـ عروقـــی، این مطالعه با هدف تعیین تغییرات اشباع اکسیژن خون شریانی به وسیله دستگاه پالس‌اکسیمتری قبل، حین و بعد از تشنج درمانی الکتریکی انجام گردید . مواد و روش ها: این پژوهش به صورت توصیفی‌ ـ تحلیلی بوده که بر روی 100 بیمار 18 تا 50 ساله با وضعیت فیزیکی I یا II تقسیم‌بندی انجام شده به وسیله انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا که برای شوک درمانی الکتریکی انتخاب شده بودند انجام گردید. این بیماران برای انجام این روش درمانی به بیمارستان حافظ دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1383 مراجعه کرده بودند. تمامی بیماران پس از پره‌اکسیژناسیون با اکسیژن تحت القاء بیهوشی به روش یکسان و سپس شوک الکتریکی قرار می گرفتند. تهویه ریوی بیماران به وسیله اکسیژن و ماسک صورتی از زمان القاء تا بازگشت تنفس خود به خودی بیمار ادامه می‌یافت. سپس بیماران در وضعیت قرار گرفته به پهلو به اتاق بهبودی منتقل می‌شدند و در آنجا هیچ گونه اکسیژن کمکی دریافت نمی‌کردند. درصد اشباع اکسیژن خون شریانی بیماران در 6 مرحله قبل و بعد از القاء بیهوشی، بلافاصله پس از شروع تشنج، بعد از پایان تشنج، 5 دقیقه پس از ورود به اتاق بهبودی و قبل از خروج از اتاق‌ بهبودی به وسیله دستگاه پالس اکسیمتری نلکور ثبت می‌گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با نرم‌افزار SPSS و آزمون آماری تی زوجی تحلیل گردید . یافته ها: نتایج نشان داد که در هیچ کدام از مراحل ذکر شده به جز مرحله پنجم یعنی 5 دقیقه پس از ورود به اتاق‌ بهبودی کاهش درصد اشباع اکسیژن خون شریانی مشاهده نگردید، به طوری که در این زمان 13 درصد بیماران درصد اشباع اکسیژن خون شریانی کمتر از 90 درصد داشتند که از این تعداد 9 درصد در محدوده 90-86 درصد و 4 درصد در محدوده 85-81 درصد بودند. همچنین اختلاف آماری معنی‌داری از نظر درصد اشباع اکسیژن بین مرحله پنجم با سایر زمانها وجود داشت (001/0 p<). نتیجه‌گیری: بیشترین احتمال بروز هیپوکسمی در بیماران تحت تشنج درمانی الکتریکی در مراحل ابتدایی ورود به اتاق‌ بهبودی می‌باشد، بنابراین استفاده از اکسیژن کمکی در اتاق‌ بهبودی علی‌رغم تنفس خود به خودی بیماران با حجم جاری قابل قبول، لازم به نظر رسیده و توصیه می‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Assessment of Arterial Oxygen Saturation by Pulse Oximetry Before, During and After Electroconvulsive Therapy
چکیده انگلیسی مقاله Introduction & Objective: Electroconvulsive therapy (ECT) is used widely in psychiatric practice. The goal of anesthesia for ECT is the prevention of complications such as discomfort, fractures, aspiration of gastric contents and hypoxia. However, general anesthesia can cause some adverse effects as hypoxia. Prevention and treatment of hypoxia is important due to its undesirable effects on seizure duration and cardiovascular system. This study was designed to detect the incidence and probable times of desaturation in patients receiving ECT. Materials & Methods: This prospective randomized clinical trial was carried out on 100 patients (18-50 y/o) with ASA I or II who were scheduled for ECT. After pre-oxygenation and similar anesthesia induction the patients received ECT. The patients were ventilated by oxygen and face masked until the return of their spontaneous respiration with adequate tidal volume and respiratory rate. Then they were transferred to recovery room where there was no oxygen supplementation. Oxygen saturation was measured by a Nell core pulse oximeter and was recorded at six stages: before and after anesthesia induction, during ECT, after ECT, 5 minutes after entering recovery room and before leaving there. The data were analyzed by standard statistical tests using SPSS software Results: Data analysis revealed that desaturation was not noticed at any stage except for the 5th stage (5 minutes after entering recovery room), when 13% of patients developed Sao2% less than 90%. Also there was a significant difference between Sao2% of patients between this stage (5th) and other stages (p< 0.001). Conclusion: According to our findings, appropriate oxygen supplementation and pulse oximetry monitoring during recovery period after ECT can be recommend
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله شجاع الحق طارق | sh tarig


الهه الهیاری | e allahyary


نشانی اینترنتی http://armaghanj.yums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-39-108&slc_lang=fa&sid=en
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات