|
|
اندیشه سیاسی در اسلام، جلد ۴، شماره ۱۳، صفحات ۷-۳۴
|
|
|
| عنوان فارسی |
تبیین مفاهیم دوگانه (مستضعفین– مستکبرین) در منظومه فکری امام خمینی و هویت یابی گفتمان انقلاب اسلامی ایران |
|
| چکیده فارسی مقاله |
برنامه‌های نوسازی متمرکز دولتی گفتمان پهلوی دوم از آغاز دهه 1340، به دنبال تغییر ساخت قدرت اجتماعی - اقتصادی و سامان سیاسی به طبقه جدید با ایدئولوژی مطابق با نظام معنایی تبلیغی خود و نظارت بر گروه‌های منتقد با ایدئولوژی متضاد پیاده گردید. با رویکرد گفتمان انتقادی فرکلاف مقاله حاضر می‌کوشد به تبیین مفاهیم دوگانه مستضعفین – مستکبرین در منظومه فکری امام خمینی و دولت آرمانی مورد نظر ایشان بپردازد. امام خمینی (ره) با توصیف گفتار حکومت متناسب با سنن مذهبی کوشید در متن جامعه رفتارهای سیاسی گفتمان حاکم را متضاد با فرهنگ دینی رایج معرفی کند و زمینه‌های حرکت انقلابی را مهیا سازد. با تفسیر ژانرهای مستضعفین (اکثریت مردم)و مستکبرین(گروه حاکم) به عنوان نشانگان رایج در متن جامعه ایران و با دو قطبی‌سازی جامعه براساس متون دینی و تشبیه گروه حاکم با نمادهای منفور در حیات سیاسی و دینی به نفی رقیب حاکم مبادرت کرد و الگوی حکومت اسلامی و زعامت ولی‌فقیه سیاسی را به عنوان یک آلترناتیو مطلوب برای جامعه بازتفسیر و محقق نماید. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
مستضعفین و مستکبرین،امام خمینی،انقلاب اسلامی،پهلوی دوم، |
|
| عنوان انگلیسی |
Explanation of the Dichotomy of the “Oppressor-Oppressed” in Imam Khomeini’s Intellectual System and Identification of the Discourse of Islamic |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
The concentrated governmental reform programs during the discourse of Pahlavi II (1960s) took place upon a shift of social-economic power and political contour to the newly-emerged class with an ideology conforming to its semantic-propagandistic system as well as monitoring the groups of critics with opposite ideology. This paper, through employing Fairclough’s critical discourse analysis, is an attempt to explain the dichotomy of the oppressor-oppressed in Imam Khomeini’s intellectual system and his ideal form of government. Explaining the established government’s words based on religious traditions, Imam Khomeini tried to show how political behaviors of the hegemonic discourse in the society were against the prevailing religious culture. He thus paved the way for a revolutionary movement. He interpreted the genres of the oppressed (majority of the people) and the oppressors (the ruling class) as the two prevailing signs in the context of Iranian society, bipolarized the society based on religious texts and explained the assimilation of the ruling class to the symbols of evil in political and religious system, and embarked on rejecting the ruling rival class. Imam Khomeini then introduced, interpreted and materialized a model of Islamic rule and the leadership of political jurisprudent as a desirable alternative to the existing system. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
صدرالدین موسوی |
عضوء هئیت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران
ایرج سوری |
دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی
مهدی رضاپور |
دانشجوی ارشد اندیشه سیاسی پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی
|
|
| نشانی اینترنتی |
|
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|