این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم زمین، جلد ۱۷، شماره ۶۵، صفحات ۱۴۴-۱۶۹
عنوان فارسی نگرشی نوین بر سازند نیزار بر اساس یافته‌های جدید فسیلی
چکیده فارسی مقاله        حوضه کپه داغ همزمان و پس از برخورد صفحه توران به صفحه ایران پیش از کارنین پسین (در حدود 225 میلیون سال پیش) تشکیل شده است. این حوضه در شمال خاور ایران و در راستای WNW تا ESE قرار گرفته است. سازند نیزار در خاور و شمال خاور این حوضه گسترش یافته و از مجموعه‌ای از سنگهای سیلیسی- آواری، شیلهای ماسه‌ای همراه با لایه‌هایی از سنگ آهکهای ماسه‌ای تشکیل شده است. به منظور شناخت دقیق چینه‌شناسی، میکروفسیلها، ریز رخساره‌ها و محیط رسوبی سازند نیزار، سه برش چینه‌شناسی انتخاب، اندازه‌گیری و به دقت از آنها نمونه‌برداری شده است. این برشهای چینه‌شناسی از خاور  به باختر عبارتند از 1) برش تنگ نیزار 2) برش تنگ چهچهه 3) برش جلیل آباد- کلات نادری. در مطالعات پیشین، مرز زیرین و بالایی سازند نیزار با سازندهای آب تلخ و کلات به ترتیب به صورت هم‌شیب و انتقالی گزارش شده است (افشار حرب،1373). اما بر اساس تحقیقات جدید، مرز زیرین سازند نیزار با سازند آب‌تلخ در برشهای 1 و2 به صورت ناپیوستگی فرسایشی و در برش شماره 3 به صورت هم‌شیب و انتقالی است.  مرز بالایی سازند نیزار با سازند کلات در هر سه برش مذکور به صورت یک ناپیوستگی فرسایشی همراه با یک لایه دیرینه‌‌خاک Paleosoil)) در بین آن دو است. بر اساس مطالعات سنگ‌شناسی و ریز دیرینه‌شناسی، دو نوع رخساره سیلیسی- آواری و کربناتی تعیین شده است. با بررسی این ریز رخساره‌ها به نظر می‌رسد که بخشهای سیلیسی- آواری (ماسه‌سنگ و شیل) سازند نیزار در یک محیط جزایر سدی- لاگونی و قسمتهای آهکی آن در یک سکوی کربناتی کم‌ژرفا (از نوع رمپ) بر جای گذاشته شده‌اند. در بیشتر گزارشها و مقالات منتشر شده، سازند نیزار به عنوان یک سازند کم فسیل گزارش شده که هیچ‌گونه فسیل شاخصی نداشته و تنها بر اساس جایگاه چینه‌شناسی سن آن را تعیین می‌کردند، اما با بررسیهای به عمل آمده در این تحقیق، برای نخستین بار علاوه بر شناسایی41 جنس و30 گونه، فسیلهای شاخصی مانند: Orbitoides tissoti, Siderolites  calcitrapoides,Abathomphalus  mayaroensis,Pseudosiderolites  vidali,Lepidorbitoides  sp.,   Orbitoides  apiculataشناسایی شده که همگی گویای سن ماستریشتین و بویژه ماستریشتین پسین هستند.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی A New Aspect on the Neyzar Formation based on New Findings of Fossils
چکیده انگلیسی مقاله The Kopet Dagh basin was formed during and after the collision of Turan plate with Iran plate before late Carnian (about 225 m.y. ago). It is located in the northeast of Iran and has a WNW to ESE trend. Neyzar Formation is composed of siliciclastic sediments and sandy shale and sandy limestone. This unit is widespread in the east and northeast parts of the basin. To determine the stratigraphy, microfossils, microfacies and depositional environment of Neyzar Formation, three stratigraphic sections were selected and measurement and detailed sampling carried out on each of them. These sections from east to west are as fallows : 1) Tang-e Neyzar (Neyzar gorge) section 2) Tang-e Chahchaheh section 3) Jalil abad section In the previous studies, the base and top boundaries of Neyzar Formation with Abtalkh and Kalat Formations were reported conformable and transitional (Afshar Harb, 1373). However, according to present investigations in eastern regions, lower boundary of Neyzar Formation with Abtalkh Formation in sections 1 and 2 are disconformable (as a Paleosol). This boundary in the section 3 is conformable and transitional. The upper boundary of Neyzar Formation with Kalat Formation in 1, 2 and 3 sections are disconformable (as a paleosoil). Two types of facies were identified based on micropaleontologic and petrographic studies: 1) Siliciclastic facies, 2) Carbonate facies. Based on microfacies studies it seems that the siliciclastic parts of Neyzar Formation was deposited in a lagoonal-barrier island environments and the carbonaceous parts in a shallow carbonate platform (ramp type). In most of the published reports and articles Neyzar Formation was introduced as low fossil bearing unit with no index–fossil. The age of this formation was determined only by the basis of its stratigraphical situation, but in the present investigation, in addition, 41 genera and 30 species of microfossils have been identified for the first time from index fossils such as: Orbitoides apiculata, Orbitoides tissoti, Lepidorbitoides sp., Siderolites calcitrapoides, Pseudosiderolites vidali, Abathomphalus mayaroensis.        These fossil assemblages suggest the Maastrichtian, especially Late Maastrichtian age for Neyzar Formation.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمد وحیدی نیا |
گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

عباس صادقی |
دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

احمد شمیرانی |
دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

علی اصغر آریایی |
گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

محمد حسین آدابی |
دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

نشانی اینترنتی http://www.gsjournal.ir/article_58200_f8874c3e2ea22aa026b88d22c136f783.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/960/article-960-597215.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات