این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۳۵، شماره ۴۴۹، صفحات ۱۳۲۱-۱۳۲۶
عنوان فارسی مقایسه‌ی نتایج دو روش درمانی بانداژ و گچ‌گیری در بیماران مبتلا به پیچ خوردگی درجه‌ی ۱ و ۲ در مجموعه‌ی لیگامانی خارجی مچ پا
چکیده فارسی مقاله مقدمه: این مطالعه، با هدف مقایسه‌ی نتایج دو روش درمانی بانداژ و گچ‌گیری در بیماران مبتلا به پیچ‌خوردگی درجه‌ی 1 و 2 در مجموعه‌ی لیگامانی خارجی مچ پا در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سال‌های 95-1394 انجام شد. روش‌ها: این مطالعه، از نوع کارآزمایی بالینی بود که بر روی 88 بیمار دچار پیچ خوردگی مچ پا مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا (س) در سال‌های 95-1394 انجام شد. اطلاعات بیماران بر اساس شرح حال و معاینه در چک لیست تهیه شده، ثبت گردید. بیماران به روش تصادفی ساده بدون در نظر گرفتن درجه‌ی درد، به یکی از دو گروه روش بانداژ (گروه اول) یا بی‌حرکت‌سازی با گچ (گروه دوم) مورد درمان قرار گرفتند. داده‌های به دست آمده، وارد نرم‌افزار SPSS شد و توسط شاخص‌های آمار توصیفی و آزمون‌های آماری تجزیه و تحلیل و بررسی گردید. در این مطالعه، 050/0 > P به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد. یافته‌ها: بعد از دو هفته، میانگین میزان درد در گروه اول (2/1 ± 2/31) در مقایسه با گروه دوم (4/2 ± 6/48) کاهش معنی‌داری یافته بود (050/0 > P). میانگین دامنه‌ی حرکتی مچ پا بعد از دو هفته در گروه اول 20/1 ± 08/28 و در گروه دوم 10/2 ± 30/21 بود که این میزان در گروه اول به طور معنی‌داری نسبت به گروه دوم افزایش پیدا کرده بود (050/0 > P). نتیجه‌گیری: در صدمات پیچ خوردگی درجه‌ی 1 و 2 در مجموعه‌ی لیگامانی خارجی مچ پا، درمان بانداژ در مقایسه با بی‌حرکتی، کاهش درد و تورم و بهبود دامنه‌ی حرکتی مفصل بهتر است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله بانداژ، گچ‌گیری، مچ پا، پیچ خوردگی،
عنوان انگلیسی Comparison of the Results of Bandaging and Casting in Patients with First- and Second-Degree Sprain of Lateral Ankle Ligaments
چکیده انگلیسی مقاله Background: In this study, we compared the results of bandaging and casting in patients with first- and second-degree sprain of lateral ankle ligaments. Methods: The was a randomized clinical trial study on 88 patients with ankle sprain referring to Alzahra hospital, Isfahan City, Iran, during 2015-2016; all of them met inclusion criteria. We then recorded the data by case-taking and examination based on the prepared checklist. Patients were randomly divided into two groups receiving early mobilization and cast immobilization, respectively. Data were analyzed using descriptive statistics and statistical tests using SPSS software at the significance level of P < 0.05. Findings: After two weeks, mean pain was reduced in the first group (31.2 ± 1.2) compared to the second group (48.6 ± 2.4), showing a significant difference (P < 0.05). Average range of motion in the ankle was 28.08 ± 1.20 in the first and 21.30 ± 2.10 in the second group after two weeks, indicating a significant increase in the first group as compared to the second one (P < 0.05). Conclusion: In the first- and second-degree sprain of lateral ankle ligaments, bandaging performs better than casting in decreasing pain and swelling and improving the range of motion of the joint.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Bandages,Cast,Ankle,Sprains
نویسندگان مقاله شیروان رستگار |
دانشجوی پزشکی، کمیته ی تحقیقات دانشجویی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

سجاد طالبی |
دستیار تخصصی، گروه ارتوپدی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

سینا طالبی |
اپیدمیولوژیست، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

مجتبی اکبری |


نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/7854
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-544789.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات