مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، جلد ۵۰، شماره ۳، صفحات ۲۷۵-۲۸۲

عنوان فارسی مقایسه بوژیناژ پیلور به وسیله انگشت با پیلورومیوتومی یا پیلوروپلاستی در اعمال جراحی جایگزین معده به دنبال ازوفاژکتومی
چکیده فارسی مقاله مقدمه: یکی از مشکلاتی که در عده ای از بیمارانی که برای حذف مری و جایگزینی معده انتخاب شده اند، بروز می کند، انسداد عملی پیلور است و لذا یک عمل درناژ معده مثل پیلورومیوتومی یا پیلوروپلاستی همزمان نیاز دارند (1). در مطالعه حاضر هدف، معرفی روش درناژ معده به وسیله بوژیناژ بسته پیلور با انگشت به جای پیلوروپلاستی یا پیلورومیوتومی بوده است. روش کار: این مطالعه توصیفی از سال 1384 - 1381 در بیماران بستری در بخش جراحی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شده است. 85 بیمار مبتلا به سرطان مری که ازوفاژکتومی و جایگزینی معده به جای مری برای آن ها انجام شد، مورد مطالعه قرار گرفتند. 31 بیمار به صورت تصادفی تحت اعمال پیلورومیوتومی یا پیلوروپلاستی(گروه A) و 24 مورد تحت بوژیناژ پیلور با انگشت (گروه B) قرار گرفتند. روز نهم با اسکن تخلیه معده سرعت عبور مواد از معده اندازه گیری شد. بیماران در سه گروه طبیعی، تأخیری و انسداد کامل تقسیم شدند. مشخصات فردی، نتایج اعمال جراحی و اسکن تخلیه ای در پرسشنامه جمع آوری و توسط آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و آزمون های کای دو، کای اسکوئر پردازش شد. نتایج: 58 بیمار با میانگین سنی 58 سال بررسی شدند.40 نفر (69%) مرد و 18 نفر (31%) زن بودند. 31 مورد (53/4%) تحت بوژیناژ پیلور با انگشت، 24 مورد (42/4%) پیلورومیوتومی، دو مورد (3/4%) پیلوروپلاستی و در یک مورد نیز هیچ اقدامی بر پیلور صورت نگرفت. هشت مورد (13/8%) عفونت برش جراحی دیده شد که یک مورد در گردن و هفت مورد در شکم بود. دو بیمار (3/4%) دچار فیستول گردن و یک مورد (1/7%) دچار فیستول در توراکس شدند و سه مورد شیلوتوراکس پیدا کردند. آسیب تراشه در یک مورد و نشت از محل ژژنوستومی نیز در یک مورد روی داد. اسکن تخلیه در 53 بیمار انجام شد. نتیجه اسکن در 44 مورد (75/9%) طبیعی، هشت مورد (13/8%) با تأخیرو در یک مورد (1/7%) انسداد کامل پیلور را نشان می داد. نتیجه گیری: در حالی که اغلب جراحان روش ترانس هیاتال را به عنوان روش تسکینی قبول دارند، عده ای آن را بهترین روش در هر مرحله ای می دانند. آسیب مجاری هوایی در حین عمل در قسمت غیر غضروفی مجاری هوایی روی داده، در صورتی که کوچک باشند اغلب با درمان نگهدارنده و با عبور دادن لوله تراشه یا تراکئوستومی به بعد از محل آسیب درمان می شوند. جراحی در موارد آسیب شدید یا عدم جواب به درمان نگهدارنده توصیه می شود. درمان اولیه اغلب فیستول های ایجاد شده در ناحیه گردن، نگهدارنده است. در مواردی که جدا شدن آناستوموز وسیع باشد یا بعد از 3 هفته به درمان نگهدارنده جواب ندهند، یا فیستول های داخل توراکس توصیه به مداخله جراحی می شود. در مطالعه حاضر انسداد یا ااستاز معده از نظر آماری هیچ ارتباطی به نوع عمل انجام شده بر پیلور نداشت. لذا توصیه این مطالعه به جایگزینی بوژیناژ پیلور با انگشت به جای پیلورومیوتومی یا پیلوروپلاستی است. 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله

عنوان انگلیسی Comparison between Finger Bougie of the Pylorus and Pyloroplasty or Pyloromyotomy in Gastric Pull-up Esophageal Surgery
چکیده انگلیسی مقاله I ntroduction: In gastric pull-up esophageal surgery, functional obstruction of the pylorus is seen in almost 20% of patients. The purpose of this study was launching finger bougie of pylorus instead of traditional pyloroplasty or pyloromyotomy. Materials and Methods:This descriptive study carried out from 2002 to 2004 on patients, admitted to the Department of General Surgery of Imam Reza Hospital, Mashhad. Of 58 patients with esophageal cancer, who underwent gastric pull-up esophageal surgery, pyloroplasty or pyloromyotomy was randomly performed on 31 cases (group A), and finger bougie of pylorus (group B) on 24 patients. On the 9th day postoperatively static function of pylorus was evaluated with gastric emptying study. Based on emptying time of the stomach, patients were divided into normal, delayed drainage and complete obstruction groups.Using a questionnaire, individual characteristics, surgical outcome and results of gastric emptying scan were recorded and analyzed by descriptive statistics, frequency distribution tables, Chi-2 and Chi- Square tests. Results: Of patients, 58 with average age of 58 years old were evaluated from these. 40 cases (69%) were male and 18 cases (31%) were female. Pyloric operations were finger bougie in 31 cases (53/4%), pyloromyotomy in 24 cases (42/4%), and pyloroplasty in 2 cases (3/4%). In 1 case (1/7%) pylorus was intact.Complications were, wound infections in 8 patients (13/8%), cervical fistula in 2 (3.4%) thoracic fistula in 1 (1.7%), chylothorax in 3 patients and tracheal injury in 1 patient. Gastric emptying time was measured in 53 patients with TC99 scanning. The result was normal in 44 cases (75/9%), delayed in 8 cases (13/8%), and gastric outlet obstruction in 1 (1/7%). Conclusion: Although transhiatal esophagectomy is considered as a palliative procedure, some surgeons prescribe it for all stages of the disease. Most of tracheal injuries are in membranous portion. In small tearing, conservative management with bypassing the site of injury by endotracheal or tracheostomy tube was recommended. Surgery is suggested in large tear or failure of conservative therapy. The first recommendation for fistula in cervical anastomosis is conservative. Early surgery is suggested in complete disruption, non responsive patient after 3 weeks, and intra thoracic fistula. In the present study the results of gastric emptying test in group A (finger bougie of pylorus) and group B (pyloromyotomy or pyloroplasty) were compared. Finger bougie of pylorus in gastric pull-up surgery is preferred and suggested.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله

نویسندگان مقاله علی جنگجو | a jangjoo
استادیار جراحی

مصطفی مهرابی | m mehrabi
دانشیار جراحی

کامران کاویانی | k kavyani
دستیار جراحی

احمد آموزشی | a amozeshi
دستیار جراحی - بیمارستان امام رضا ع


نشانی اینترنتی http://mjms.mums.ac.ir/article_5556.html
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده 1
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات