این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ژئوفیزیک ایران، جلد ۷، شماره ۲، صفحات ۱۲۸-۱۴۱
عنوان فارسی تغییرات دید جوّی و عوامل مؤثر بر آن در ایستگاه ژئوفیزیک تهران طی دوره ۱۰ ساله (۲۰۱۱-۲۰۰۱)
چکیده فارسی مقاله در این تحقیق، داده‌های دید جوّی و عوامل مؤثر بر آن از قبیل مه، بارش،غبار (Haze) و توفان‌‌‌های گرد و خاک در ایستگاه سینوپتیک ژئوفیزیک برای دوره سال‌های 2001-2011 بررسی شده است. داده‌‌‌های آلودگی هوا مورد استفاده مربوط به شرکت کنترل کیفیت هوای شهرداری تهران استفاده شده است. طی دوره 10 ساله، میانگین سالانه دید جوّی مقدار 7/8 کیلومتر و میانگین‌های فصلی آن برای فصل‌های بهار، تابستان، پاییز و زمستان به‌ترتیب مقادیر 2/9 ، 7/9 ، 1/9 و 7/6 کیلومتر برآورد شد. کمترین دید افقی طی سال در ماه دسامبر (7/5 کیلومتر) و بیشترین آن در ماه اوت (9/9 کیلومتر) رخ می‌دهد. به‌طورکلی پدیده‌های مه، بارش، غبار و توفان‌های گرد و خاک باعث کاهش دید جوّی می‌شوند. بسامد رخداد دید جوّی کمتر از 3 کیلومتر در فصل سرد بیش از سایر فصل‌ها است و مهم‌ترین عامل آن پدیده غبار است. در فصل سرد، مقادیر میانگین ماهانه دید جوّی، با در نظر گرفتن رطوبت‌های نسبی کمتر از 60 درصد، 1 تا 2 کیلومتر افزایش می‌یابند. میانگین سالانه هواویزهای PM10 طی دوره 3 ساله 2007-2009 مقدار mg/m3 9/68 برآورد شد و بیشینه فصلی هواویزها در ماه‌های ژوئیه و دسامبر رخ داده است. به‌طورکلی همبستگی منفی بین مقادیر روزانه دید جوّی و غلظت ذرات معلق PM10 برقرار است و قوی‌ترین این همبستگی‌ها در فصل‌های بهار و تابستان رخ می‌دهد. اغلب پدیده‌های دید جوّی کمتر از 3 کیلومتر در شرایط غلظت‌های زیاد هواویزهای PM10 و یا سرعت‌های کم باد، پایداری هوا، کاهش عمق اختلاط و در برخی موارد نیز در سرعت‌های بسیار بالای باد ناشی از توفان‌های گرد و خاک رخ می‌دهند. بررسی تغییرات ساعتی دید جوّی طی روز نشان داد که در ایستگاه ژئوفیزیک اغلب بهترین دید جوّی در ساعت‌های اولیه صبح رخ می‌دهد و به‌تدریج تا بعدازظهر، دید جوّی کاهش می‌یابد. بررسی جهت وزش باد نشان داد که با شروع صبح به‌تدریج وزش باد جنوبی دشت به کوه (آناباتیک) آغاز می‌شود و آلاینده‌ها از مناطق جنوب شهر به شمال شهر انتقال و به‌تدریج دید جوّی کاهش می‌یابد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله دید جوّی، ریزگرد، ذرات معلق، سرعت باد، الگوی روزانه، تهران،
عنوان انگلیسی Atmospheric visibility and its affecting factors for the Geophysics Station, Tehran, for years 2001-2011
چکیده انگلیسی مقاله Atmospheric visibility is an important parameter that can affect human activities as well as being a good indicator of the air pollution condition in urban areas. Hence its monitoring is important for urban such areas as Tehran which often suffer from acute air pollution episodes. Atmospheric visibility is closely related to the meteorological conditions determined by local and regional factors such as topography, latitude, closeness to water body, etc. In this study, the atmospheric visibility for the years 2001-2011 at the Institute of Geophysics, Tehran, including the effects of meteorological conditions such as rain, fog and suspended dust on its variations were considered. The visibility and meteorological data were obtained from Meteorology Organization of Iran and the air pollution data are acquired from the air quality company of the municipalily of Tehran. In this ten-year period, the mean annual visibility of this city was about 8.7 km while the seasonal visibilities for spring, summer, autumn, and winter were 9.2, 9.7, 9.1, and 6.7 km, respectively. The largest visibility occured in August (9.9 km) while the least one occured in December (5.7 km). On the whole, the visibility was affected by rain, fog and dust from which dust was more effective in reducing the visibility especially in winters in which its frequent value was less than 3 km, and is less than the other periods. Also in the cold season, the average visibility for relative humidities less than 60 percent increased from 1 to 2 km. The average annual PM10 concentration for the years 2007-2009, for which the whole data were available, was 68.9 μg/m3, with its maximum for August and December. The relationship between the visibilities and some other air pollution and meteorological factors were also considered. The largest negative correlation between the PM10 concentration and the visibility occured in spring and summer. This was due to the fact that the moisture content of air in this period was more than that of the rest of the year in this area. Moisture usually contributes to the formation of very fine urban aerosols and also makes larger aerosols known as haze. City of Tehran is in the vicinity of a high mountain range that induces a very marked local circulation. This circulation is particularly marked in this area which is often away from active mid-latitude storm tracks leading to calm conditions. This study showed that as the daily wind turns from northerly katabatic to southerly anabatic during the morning transition, the visibility deteriorates due to the movement of the more polluted air over the station. This study also showed that poor visibilities less than 3 km often occured with high concentrations of PM10 in calm conditions over the city in which urban aerosols dominate especially in winter, or when strong dusty winds prevail.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله زهرا شرعی پور | sharei pour
مؤسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)

عباسعلی علی اکبری بیدختی |
مؤسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)

نشانی اینترنتی http://www.ijgeophysics.ir/article_40591_6e9d422c9554b3b0d26991f49acf10b3.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1514/article-1514-427769.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات