این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ژئوفیزیک ایران، جلد ۹، شماره ۱، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی برآورد شتاب طیفی در منطقه اصفهان و مقایسه نتایج با شتاب طیفی آیین‌نامه ۲۸۰۰ ایران و آیین‌نامه IBCامریکا
چکیده فارسی مقاله در این تحقیق به‌منظور برآورد شتاب طیفی به‌صورت مستقیم با استفاده از روابط تضعیف در منطقه اصفهان (E54-5/49 و N1/34-31)، ابتدا،پارامتر‌های لرزه‌خیزی در گستره مورد بررسی به تفکیک ایالت‌های لرزه‌زمین‌ساختی منطقه محاسبه، و سپس، با استفاده از نقشه گسل‌ها و اطلاعات زمین‌لرزه‌های گذشته، نقشه‌ای از چشمه‌های بالقوه زمین‌لرزه برای منطقه اصفهان تهیه شده است. با استفاده از روابط تضعیف طیفی کمبل و بزرگنیا (2003) و آمبرسیز و همکاران (2005)، بیشینه شتاب جنبش زمین و شتاب طیفی در دوره تناوب‌‌‌‌های متفاوت تعیین و از آن نقشه‌های پهنه‌بندی زمین‌لرزه به روش احتمالاتی اصلاح شدهبرای دوره تناوب‌‌‌‌‌‌های صفر، 2/0، 4/0، 6/0 و 1 ثانیه تهیه شده است. با اِعمال ضریب بازتاب آیین‌نامه 2800 بر نقشه پهنه‌بندی بیشینه شتاب جنبش زمین، نقشه‌های پهنه‌بندی برای دوره تناوب‌‌‌‌‌‌های دیگر بر پایه شتاب طیفی تهیه و نتایج آن با نتایج روش مستقیم برآورد شتاب طیفی مقایسه شده است. بیشینه شتاب افقی در شهر اصفهان برای 10% احتمال افزایش در 50 سال با استفاده از رابطه تضعیف کمبل و بزرگنیا (2003)،g1/0 و با استفاده از رابطه آمبرسیز و همکاران (2005)، g19/0 به‌دست می‌آید. در منحنی شتاب طیفی شهر اصفهان، بیشترین شتاب افقی با استفاده از رابطه کمبل و بزرگنیا (2003) در دوره تناوب‌‌‌‌ 1/0 ثانیه برابر g35/0 و با استفاده از رابطه آمبرسیز و همکاران (2005) در دوره تناوب‌‌‌‌ 11/0 ثانیه برابر g61/0 حاصل می‌شود. همچنین، مقایسه شتاب طیفی حاصل از روابط تضعیف و شتاب طیفی به‌دست آمده از آیین‌نامه‌های 2800 ایران و IBCامریکا در دوره تناوب‌‌‌‌‌های متفاوت، به‌طور مشخص برای شهر اصفهان نشان می‌دهد که تا دوره تناوب‌‌‌‌ 1/0 ثانیه مقادیر شتاب طیفی آیین‌نامه 2800 ایران و مقادیر به‌دست آمده از رابطه آمبرسیز و همکاران (2005) نزدیکی قابل‌قبولی با یکدیگر دارند. شتاب طیفی حاصل از رابطه کمبل و بزرگنیا (2003) کمتر از شتاب طیفی به‌دست آمده از آیین‌نامه 2800 ایران و رابطه آمبرسیز و همکاران (2005) است. رابطه آمبرسیز و همکاران (2005)، به علت دخیل بودن داده‌های ایران در آن، نسبت به رابطه کمبل و بزرگنیا (2003) برای گستره مورد بررسی قابل اطمینان‌تر است. شتاب طیفی به‌دست آمده از آیین‌نامه 2800 ایران برای دوره تناوب‌‌‌‌‌های بزرگ‌تر از 1/0 ثانیه مقادیر بیشتری را نسبت به شتاب‌های طیفی‌ برآورد شده از روش‌های دیگر (کمبل و بزرگنیا، 2003؛ آمبرسیز و همکاران، 2005 و IBCامریکا) نشان می‌دهد. با توجه به مقایسه صورت گرفته در این پژوهش، علت این اختلاف را می‌توان نبود دقت کافی در نتایج حاصل از آیین‌نامه 2800 ایران دانست، که این را می‌توان به نبود دقت کافی در ضرایب طیف پاسخ آیین‌نامه 2800 ایران، برای گستره مورد بررسی، نسبت داد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Evaluation of spectral accelerations for Isfahan region and comparison of the results with the spectral acceleration of Iranian Building Code (Standard No. 2800) and IBC
چکیده انگلیسی مقاله The spectral acceleration, SA, is used as the most commonly tool for the building response analysis. In many international or national engineering standards/codes such as International Building Code (IBC) and Iranian Building Code (standard 2800), the buildings are desiged on the basis of spectral acceleration method. This method is based on orthogonal functions and has received much attention because of its simplicity. The target of this study was to estimate the spectral accelerations of ground motions due to earthquakes and compare them with the results of the standard No. 2800 and IBC in Isfahan and the adjoining regions (the area between 49.5-54 E and 31-34.1 N). The spectral accelerations, which are the input data for building design, are determined via spectral attenuation relationships by multiplying the response factor given in Iranian Building Code (standard 2800) to the Peak Ground Acceleration (PGA) determined from attenuation relationships. To this end, first, the seismicity parameters in the interest region for each seismotectonic province were calculated using a unified, homogenized and a complete catalog in the method proposed by Kijko and Sellevoll (1992), in which one can consider magnitude uncertainty and completeness of data in calculations. Geological maps with scales of 1:100000 and 1:250000 were used to provide the fault map of this region. We determined several probable faults in the interest region to help us to introduce the potential seismic sources more precisely. Based on the fault maps, the potential seismic sources of the interest region were determined (twelve and six potential seismic sources for Zagros and Central-East Iran provinces, respectively). Then, the maps of the maximum and the spectral acceleration seismic zonation were prepared using a modified probabilistic approach (Shi et al., 1992) as well as the spectral attenuation relationships of Campbell and Bozorgnia (2003) and also Ambraseys et al. (2005). In the modified probabilistic approach, the concept of spatial distribution function is introduced. By calculating the spatial distribution function, the contribution to annual mean occurrence rate of seismotectonic province is made for each potential seismic source. In other words, a spatial distribution function characterizes the seismicity differences among potential seismic sources. The spectral acceleration seismic zonation maps are produced for Peak Ground Acceleration (PGA) and periods of 0.2, 0.4, 0.6 and 1 seconds using theEZ-FriskTM computer program. By multiplying the spectral response given in the standard 2800 to the zonation map of PGA, zoning maps for other periods were obtained based on the spectral acceleration and compared with the results of the direct estimation method. Macrozonation probabilistic seismic hazard maps of the interest region for 10% and 63% probability of exceedance were produced for each attenuation relations. It was shown that the maximum horizontal acceleration in Isfahan city for a 10% exceedance in 50 years, via Campbell and Bozorgnia (2003) and Ambraseys et al. (2005) relations was equal to 0.1g and 0.19g, respectively. As the spectral acceleration curve for the Isfahan city showed, the largest horizontal acceleration using Campbell and Bozorgnia (2003) relation obtained as 0.35g in the period 0.1 sec, while with the use of the Ambraseys et al. (2005) relations, it was obtained as 0.61g at period of 0.11 sec. It means that the frequency content of acceleration derived from both attenuation relationships was the same. In addition, a comparison between the spectral acceleration obtained via attenuation relationships and the one derived from the IBC and standard 2800 of Iran in different periods, exclusively for the city of Isfahan showed that up to 0.1 sec, the spectral acceleration of standard 2800 of Iran and the values obtained from Ambraseys et al. (2005) relations were substantially close to each other. However, the spectral accelerations derived from Campbell and Bozorgnia (2003) relations have a lower value than those obtained based on standard 2800 and Ambraseys et al. (2005) relations. Considering these results as well as the less involvement of Iranian event data in Campbell and Bozorgnia (2003) attenuation relations than Ambraseys et al. (2005), the second one was more reliable at the interest region of this study. The spectral acceleration obtained from standard No. 2800 of Iran for the periods larger than 0.1 sec showed some values more than those obtained from other methods. According to the comparison made in the present study, this discrepancy may be due to a lack of sufficient accuracy of the relations proposed in standard 2800 of Iran. All calculations in the present study have been conducted for soil type I (according to the standard 2800).
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله سید هادی دهقان منشادی | seyed hadi dehghan manshadi


نوربخش میرزایی |


مرتضی اسکندری قادی | eskandari ghadi


نشانی اینترنتی http://www.ijgeophysics.ir/article_33576_9cf0f33ba3b2605ca5b329d41f3866df.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1514/article-1514-427716.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات