این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم زمین، جلد ۲۳، شماره ۹۲، صفحات ۱۲۹-۱۴۲
عنوان فارسی سازوکار جایگیری توده گرانیتوییدی گل‌زرد با استفاده از روش بررسی فابریکهای مغناطیسی (AMS)
چکیده فارسی مقاله توده گرانیتوییدی گل‌زرد به سن تقریبی 5±165میلیون سال، در شمال الیگودرز، از توابع استان لرستان قرار دارد و در پهنه سنندج - سیرجان رخنمون دارد. این توده درون سنگ‌های اسلیتی، فیلیتی و میکاشیستی (دگرگونی ناحیه‌ای) تریاس پایانی تا ژوراسیک آغازین نفوذ کرده است. گرانودیوریت‌ها بدنه اصلی این توده گرانیتوییدی را تشکیل می‌دهند. گرانودیوریت‌ها توسط لوکوگرانیت‌ها، رگه‎ها و رگچه‎های آپلیتی، پگماتیتی و دایک‌های گابرودیوریتی قطع شده‎اند. حضور آنکلاوهای متاپلیتی (سورمیکاسه و آندالوزیت - سیلیمانیت هورنفلسی)، آنکلاوهای سیلیسی و بیگانه‌بلورهای آندالوزیت و گارنت از نشانه‌های آشکار نوع S بودن این توده گرانیتوییدی‌ به‌شمار می‌رود. برای شناسایی سازوکار جایگیری توده گرانیتوییدی گل‌زرد از روش ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی (AMS) استفاده شده است. پس از آماده‌سازی نمونه‌ها و اندازه‌گیری ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی آنها نتایج زیر به‌دست آمده است. میانگین مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی میانگین (Km) اندازه‌گیری‌ شده بر حسب μSI برای گرانودیوریت‌ها 227، لوکوگرانیت‌ها 57 و دایک‌های گابرودیوریتی 585 است. گرانودیوریت‌ها در مجموع به دلیل داشتن Km کمتر از μSI 500 به گرانیت‌های پارامغناطیس تعلق دارند و حامل اصلی خاصیت مغناطیسی در آنها، بیوتیت است. لوکوگرانیت‌ها دارای مقادیر Km کمتری هستند که با کاهش قابل ملاحظه سهم کانی‌های پارامغناطیس به‌ویژه بیوتیت در آنها سازگار است. انواع ریزساخت‌های ساب ماگمایی، کمی دگرشکل‌شده و دگرشکلی حالت جامد دمای بالا در این توده دیده شده است و از این میان فابریک‌های ماگمایی چیره هستند. با توجه به روند خط‌واره‌ها و برگ‌واره‌های مغناطیسی و در نظر گرفتن دیگر متغیرهای مغناطیسی مانند (Km، T و Ppara%) و نشانه‌های صحرایی و ریزساختی می‌توان گفت این توده نفوذی از پهنه‌های تغذیه‌کننده‌ای بیرون آمده است که مرتبط با فضاهای کششی و در ارتباط با عملکرد یک پهنه ‌برشی امتدادلغز راست‌بر بوده است. توالی تزریق با گرانودیوریت‌ها در قالب یک ساختار دایکی شکل بزرگ آغاز شده و با توده‌های کوچک (آپوفیز) و رگه‌های لوکوگرانیتی که گرانودیوریت‌ها را قطع کرده، ادامه یافته است. این توالی با جایگزینی دایک‌های مافیک - حدواسط در امتداد بازشدگی‌های ثانوی که پس از جایگیری توده نفوذی رخ داده، به پایان می‌رسد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The Emplacement Mechanism of the Gol-e-Zard Granodiorite Pluton, North of Aligoudarz, West of Iran, by Using of AMS Method
چکیده انگلیسی مقاله The Gol-e-Zard granitoidic pluton with an age of ~ 165±5 Ma is located in the north of Aligoudarz city, Lorestan province, in the Sanandaj-Sirjan structural zone. The pluton intruded into the late Triassic-early Jurassic slates, phyllites and micaschists. The granodiorites, dominant rock types of the pluton, are cut by the leucogranites, aplitic veins, pegmatites and gabbro-dioritic dykes. The S-type nature of the Gol-e-Zard granite is evidenced by the presence of metaplitic enclaves (surmicaceous and andalusite-sillimanite hornfels), silica enclaves, andalusite and garnet xenocrysts and silica veins relicts. The anisotropy of magnetic susceptibility (AMS) method was used to investigate the mode of emplacement. The total numbers of 868 oriented core samples were analyzed for magnetic susceptibility. The obtained mean susceptibility (Km) in µЅІ was 227, 57 and 585 for granodiorites, leucogranites and gabbrodiorite dykes, respectively. The low Km values (< 500 µЅІ) is characteristics of biotite bearing granites (paramagnetic granite), which biotite is the main carrier of magnetic property of the rock. The leucogranites have the lowest Km due to the low concentration of biotites in these rocks. The main identified microstructural types of the studied pluton are magmatic, moderately deformed, and solid-state deformed at high temperature, which among magmatic type is predominant. The various magnetic data (magnetic lineation and foliation maps, Km, P% and T parameters) complemented by the field and microstructural observations revealed that the pluton originated from the identified feeder zones in an extensional space related to the dextral shear zone. We assumed that the succession of intrusion began with the granodiorites as a large dyke structure, succeeded by the leucogranites as small body (apophyse) and cutting veins. The intrusion ended by mafic to intermediate dykes along the secondary fracturing occurred after the pluton emplacement.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://www.gsjournal.ir/article_43692_dbbb092b1b64cd4c39af8c624a8e5b8d.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/960/article-960-406728.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات