این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Journal of Reproduction and Infertility، جلد ۶، شماره ۳، صفحات ۲۴۰-۲۴۷
عنوان فارسی مقایسه دو روش استفاده از اکسی‌توسین در پیشگیری از آتونی رحم
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: خونریزی بعد از زایمان یکی از علل عمده مرگ و میر مادران به خصوص در کشورهای در حال توسعه می‌باشد. شیوع این خونریزی در زایمان طبیعی 4-2% و در سزارین 6% گزارش شده است. آتونی رحم مسئول 90- 75% موارد خونریزی بعد از زایمان می‌باشد که در صورت عدم انجام اقدامات مناسب در جهت اصلاح آن، احتمال مرگ و میر مادر افزایش خواهد یافت. اکسی‌توسین یکی از داروهای رایج و کم عارضه در کنترل آتونی رحم می‌باشد. هدف این مقاله مقایسه دو رژیم با دوز بالا و دوز پایین اکسی‌توسین در پیشگیری از آتونی رحم می‌باشد. روش بررسی: این مطالعه به شیوه کارآزمایی بالینی بر روی 566 نفر از زنان باردار مراجعه کننده جهت زایمان طبیعی و سزارین به بیمارستان‌های شهید صدوقی و مجیبیان یزد از مهر تا اسفند 82 انجام شد و افراد مورد مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. هر دو گروه‌ از نظر عوارض خطر آتونی و متغیرهای زمینه‌ای مشابه بودند. به گروه اول 20 واحد و به گروه دوم 100 واحد اکسی‌توسین در ml500 سرم رینگر، یک دقیقه بعد از خروج کامل جنین به مدت نیم ساعت انفوزیون شد و میزان خونریزی، انقباض رحمی، فشار خون، نیاز به تزریق خون و میزان هماتوکریت بیمار در مرحله سوم و چهارم زایمان ثبت گردید. نتایج توسط نرم‌ افزار آماری SPSS، آمار توصیفی و آزمون‌های آماری2 در سطح معنی‌داری 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: در گروه با دوز پایین 16 مورد (7/5%) آتونی و در گروه با دوز بالا 2 مورد آتونی (7/0%) مشاهده گردید (001/0p<). میزان نیاز به برداشتن جفت با دست در گروه با دوز پایین 10 مورد (5/6%) و در گروه با دوز بالا 1 مورد (6/0%) گزارش شد (005/0p<). همچنین میزان هماتوکریت در گروه با دوز پایین (4/41%) به طور معنی‌داری از گروه با دوز بالا (1/17%) کاهش بیشتری داشت (001/0p<)، اما افت فشار خون با وجود این که در گروه با دوز پایین (6/13%) نسبت به گروه با دوز بالا (8/8%) بیشتر بود از لحاظ آماری تفاوت معنی‌داری نداشتند (072/0p<). نتیجه‌گیری: انفوزیون دوز بالای اکسی‌توسین (mU/min 3330 در مقایسه با mU/min 666) به مدت 30 دقیقه بعد از زایمان سبب کاهش میزان آتونی، کاهش نیاز به برداشتن جفت با دست و کاهش افت هماتوکریت در خونریزی بعد از زایمان می‌گردد. این رژیم عارضه جانبی خاصی برای بیمار ندارد. لذا بر اساس نتایج این مطالعه استفاده از اکسی‌توسین با دوز بالا در مقایسه با انواع پروستاگلاندینها و متیل‌ارگونوین، دارویی ارزان، در دسترس و کم عارضه می‌باشد و خصوصاً در کشورهای در حال توسعه مقرون به صرفه و کارآمد خواهد بود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Comparing the effectiveness of two methods of oxytocin infusion in preventing atonic uterus
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Postpartum hemorrhage is one of the main causes of death in women, especially in deve-loping countries. The prevalence of postpartum bleeding is reported to be between 2-6% in normal and 0.6% in caesarian deliveries. Atonic uterus is responsible for 75-90% of postpartum bleedings, and in case the condition in not corrected, the risk of mortality increases considerably. Oxytocin is one of the commonly available drugs with minimal side-effects for the control of atonic uteri. The objective of this study was to compare the effectiveness of two different dosages of oxytocin in preventing atonic uteri. Materials and Methods: This is a clinical trial study performed on 566 patients who referred for normal vaginal deliveries or C/S to the labor ward of Sadoughi and Mojibian Hospital from late September to early March in 2003. The cases were randomly allocated to two groups. Both groups were similar regarding the risk factors for atonic uteri. Those in group I were each given 20 units while those in group II 100 units of oxytocin in 500 milliliters of Ringers solution. The infusion was started 1 minute after expulsion of the fetus and continued for half an hour. The bleeding rate, uterine contraction, blood pressure, need for transfusion and hematocrit of patients during the first stage of labor and 6 hours postpartum were assessed and recorded. Results were analyzed by using SPSS software, descriptive statistics and 2 statistical test. The significance level was considered 0.05. Results: In the low dosage oxytocin group (group I) 16 cases (5.7%) experienced atonia, while in group II with a higher dosage of oxytocin only 2 cases (0.7%) had atonia (p< 0.001). In group I, 10 cases (6.5%) and in group II, 1 case (0.6%) needed manual placental removal (p< 0.005). Fall in HCT was higher in group I (41.4%) as compared to group II (17.1%) and the difference was statistically significant (p< 0.001). Despite the higher fall in blood pressure in group I (13.6%) as compared to group II (8.8%), the difference between the two groups was not statistically significant (p< 0.072). Conclusion: Infusions of high doses of oxytocin (3330mU/min) as compared to low doses of the drug, (666mU/min) over half an hour after delivery result in decreased rates of atonia and need for manual removal of placenta and also decreased fall of hematocrit postpartum. This mode of treatment had no special side-effects or complications. Therefore, based on the results of this study, use of high doses of oxytocin in comparison with various prostaglandins and methyl ergonovine, is cheaper, more available and with fewer complications, especially in developing countries.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://www.jri.ir/article/191
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/128/article-128-377042.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات