این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی ایلام، جلد ۳۳، شماره ۴، صفحات ۱۷-۲۹
عنوان فارسی تأثیر بستۀ آموزش روانی بر الگوهای رفتار خودتخریب‌گرایانۀ دانشجویان دانشگاه هرات افغانستان
چکیده فارسی مقاله
مقدمه: رفتارهای خودتخریب‌گرایانه یکی از مشکلات مهم سلامت روان است که می‌تواند تأثیرات عمیقی بر زندگی فردی و اجتماعی داشته باشد. این پژوهش با هدف ارزیابی تأثیر بستۀ آموزش روانی (یک بستۀ آموزشی 10 جلسه‌ای) بر الگوهای رفتار خودتخریب‌گرایانۀ دانشجویان دانشگاه هرات افغانستان انجام شد.
مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع کمی است. ابتدا مصاحبه‌های بالینی با دانشجویان و متخصصین انجام گردید تا الگوهای رفتاری خودتخریب‌گرایانه شناسایی و بستۀ آموزشی تدوین شود؛ سپس از روش شبه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون به همراه گروه کنترل استفاده شد. جامعۀ آماری شامل دانشجویان دانشکده‌های حقوق، علوم سیاسی، اقتصاد، مدیریت و روان‌شناسی دانشگاه هرات افغانستان بود. در سال 1400، با استفاده از جدول گرچسی و مورگان، از 100 دانشجوی با احتمال رفتارهای خودتخریب‌گرایانه، 80 نفر انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (40 نفر) و کنترل (40 نفر) تقسیم گردیدند. از پرسش‌نامۀ سنجش رفتارهای خودتخریب‌گری محقق‌ساخته استفاده شد. بستۀ آموزشی شامل 10 جلسۀ آموزشی بود و روایی محتوایی آن تأیید گردید. مقدار ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش‌نامه برابر با 836/0 بود. برای تحلیل داده‌ها از واریانس و کوواریانس استفاده شد.
یافته­ های پژوهش: نتایج نشان داد که بستۀ آموزشی تدوین‌شده بر اساس تلفیق رویکردهای درمانی مانند رفتاردرمانی، شناختی- رفتاری، طرح‌واره‌ درمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و مراجع‌محور، تأثیر معناداری بر کاهش میانگین نمرات رفتارهای خودتخریب‌گرایانۀ دانشجویان گروه آزمایش داشت. مقدار P-Value برای تحلیل‌های اصلی برابر با 02/0 است که بیان‌کنندۀ تفاوت معنادار در رفتارهای خودتخریب‌گرایانه میان گروه‌های آزمایش و کنترل و اثربخشی مداخلۀ آموزشی است. مقایسۀ نتایج پس‌آزمون نشان داد که میانگین نمرات رفتارهای خودتخریبی در گروه آزمایش از 3/80 به 2/47 کاهش یافت، درحالی‌که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. اثربخشی این مداخلات در بهبود رفتارهای پرخطر و کاهش تمایل به خودتخریبی در گروه آزمایش تأیید گردید (P<0/05).
بحث و نتیجه‌گیری: بستۀ آموزشی تدوین‌شده با استفاده از تلفیق چند رویکرد درمانی به‌طور معناداری رفتارهای خودتخریب‌گرایانه را کاهش داده و به بهبود الگوهای رفتاری و شناختی در دانشجویان کمک کرده است. این پژوهش نشان می‌دهد که استفاده از مداخلات چندبعدی و تلفیقی در درمان این نوع رفتارها مؤثر است و می‌تواند به‌عنوان روشی کارآمد برای کاهش رفتارهای پرخطر در دیگر گروه‌های مشابه نیز استفاده شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله رفتارهای خودتخریب‌گرایانه، آموزش روانی، سلامت روان، دانشجو
عنوان انگلیسی The Impact of a Psychological Training Package on Patterns of Self-Destructive Behaviors Among Students at Herat University, Afghanistan
چکیده انگلیسی مقاله
Introduction:  Self-destructive behaviors are one of the major mental health challenges that can have profound effects on individual and social life. This study aimed to evaluate the impact of a psychological education package (a 10-session training program) on self-destructive behavior patterns among university students at Herat University, Afghanistan.
Materials & Methods: Self-destructive 80 students from Herat University's Faculty of Law, Political Science, Economics, Management, and Psychology were studied. A 10-session training program addressed these issues by focusing on not getting enough exercise, not having fun, being addicted to the internet and mobile phones, not managing stress, and being angry. The package included psychoeducation and hands-on therapy. Researchers used the Self-Destructive Behavior Questionnaire to count those who scored 0–93. Pre-intervention, a 10-session experimental group intervention, and post-intervention evaluations were conducted. The statistical studies used MANCOVA, ANOVA, and Levene's tests to assess variance homogeneity. Pillai's trace was used to evaluate the intervention, and SPSS V.23 found effect sizes to be practically significant at a significance level below 0.05.
Results: The experimental group exhibited a statistically significant reduction in overall self-destructive behavior scores as a result of the intervention, decreasing from a mean of 80.3 at the pretest to 47.2 at the posttest, while the control group's scores remained unchanged (p > 0.05). The training package significantly influenced the outcomes, as evidenced by multivariate analysis, which confirmed the intervention effect (Pillai's Trace = 0.937, F = 44.959, p < 0.001, η² = 0.93).
Conclusion: Integrating multiple therapeutic approaches into the training package reduced self-destructive behaviors and improved student behavior and cognition.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Self-destructive Behaviors, Psychological Training, Mental Health, Students
نویسندگان مقاله علی رضایی | Ali Rezaei
Dept of Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
گروه روان‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

حمیدرضا آقامحمدیان شعرباف | Hammidreza aghamohammadian sharbaf
Dept of Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
گروه روان‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

محمدجواد اصغری ابراهیم‌آباد | Mohammadjavad Asghari Ebrahimabad
Dept of Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
گروه روان‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

سیدکاظم رسول‌زاده طباطبایی | Seyed Kazem Rasoulzadeh Tabatabaei
Dept of Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
گروه روان‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

نشانی اینترنتی http://sjimu.medilam.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-8056-1&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده روانشناسی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات