این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
صفحه اصلی
درباره پایگاه
فهرست سامانه ها
الزامات سامانه ها
فهرست سازمانی
تماس با ما
JCR 2016
جستجوی مقالات
جمعه 23 آبان 1404
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
، جلد ۲۴، شماره ۵، صفحات ۴۰۶-۴۰۸
عنوان فارسی
معرفی مدل مفهومی پیشگیری از خودسوزی
چکیده فارسی مقاله
خودسوزی، روشی بسیار زجرآور و خشن برای خودکشی
بوده که از میزان کشندگی بسیار بالایی برخوردار میباشد (1).
این روش، در کشورهایی نظیر هندوستان، پاکستان، افغانستان و ایران، که بر روی کمربند جغرافیایی خودسوزی قرار دارند، از میزانهای بالاتری نسبت به سایر کشورها، برخوردار است (2). پای (
Pai
) و چاندرا (
Chandra
)، در مطالعه خود ضمن اشاره به این نکات بسیار مهم، بیان مینمایند که این کشورها باید از راهکارهای جامع، تلفیقی و کارآیی در جهت پیشگیری از خودسوزی، برخوردار باشند. از همین رو، آنها مدل مفهومی پیشگیری از خودسوزی را به شرح زیر ارائه مینمایند (تصویر 1) (3):
مؤسسههای مردم نهاد، ارتقاء برابری جنسیتی،
خطوط تلفنی پشتیبان، فراهم آوردن امکانات اشتغال،
تربیت دروازهبانان، گزارش مسئولانه اخبار خودکشی،
خدمات مشاوره
سیاستهای حفظ و ارتقاء
سلامت روان
،
کاهش دسترسی به ابزار،
قانونگزاری
جامعه
سیاستگزاری
نظارت فعال
متخصصین
فردی
ارزیابی و مدیریت صحیح مهارتهای حل مسئله،
رفتارهای خودکشی، حفظ ارتباطات با دیگران،
تشخیص بیماران روانی، کاهش مصرف مواد،
درمانهای فردی، شیوه زندگی مثبت
درمانهای خانوادگی
تصویر 1- مدل مفهومی پیشگیری از خودسوزی (3)
همانطور که تصویر 1 نشان میدهد، در مرکز این مدل، حلقه نظارت فعال وجود دارد. پای و چاندرا معتقدند زیر بنای یک راهکار جامع موفق، داشتن آمار بهروز درباره رفتارهای خودسوزی در هر کشور میباشد. در واقع، این نظارت فعال باید به جمعآوری و ادغام صحیح تمام موارد خودسوزی ثبت شده در بیمارستانها، پزشکی قانونی و مراکز بهداشتی درمانی بپردازد. همچنین، باید مطمئن شود تا نه تنها تمام موارد خودسوزی را ثبت کرده، بلکه مواردی مانند سوختگی غیرعمدی و سوختگی به دلیل قتل را، به طور جداگانه ثبت مینماید. پای و چاندرا سپس، پیرامون این نظام جامع ثبت اطلاعات در چهار حلقه به هم پیوسته و مرتبط فردی، متخصصین، جامعه و سیاستگزاری، راهکارهای خود را به شرح زیر ارائه مینمایند (3):
در حلقه فردی، افراد باید مهارتهای مقابله با شرایط دشوار و یا مهارتهای حل مسئله را آموخته باشند. همینطور، باید یاد بگیرند که چطور ارتباطات خود را با دیگران حفظ کرده و ارتقاء بخشیده تا در صورت لزوم، از آنها کمک بگیرند. افراد باید همچنین، مصرف مواد را کاهش داده یا متوقف نمایند و یک شیوه زندگی مثبت برای خود، انتخاب نمایند. این در حالی است که متخصصین، باید بتوانند ارزیابی و مدیریت صحیح رفتارهای خودکشی را بر عهده بگیرند. آنها همچنین، باید بتوانند بیماران روانی را به موقع تشخیص داده، درمان نموده و درمانهای فردی را در کنار درمانهای خانوادگی، به مرحله اجرا درآورند (3).
در حلقه جامعه نیز، نقش مؤسسههای مردم نهاد و خطوط تلفنی پشتیبان، شایان توجه است. همچنین، تربیت دروازهبانان که افراد در معرض خطر را بتوانند به موقع تشخیص داده و به مؤسسات و افراد ذیصلاح هدایت نمایند، واجد اهمیت است. افزون بر این، حمایتهای جامعه برای کاهش انگ مرتبط با بیماریهای روانی و رفتار خودکشی و بالاخره، فراهم آوردن خدمات مشاوره برای خانوادههایی که عزیز خود را به دلیل خودکشی از دست دادهاند نیز، حائز اهمیت فراوان است. بالاخره، در بخش سیاستگزاری نیز، ارتقاء برابری جنسیتی، فراهم آوردن امکانات اشتغال، گزارش مسئولانه اخبار خودکشی، اجراء سیاستهای حفظ و ارتقاء سلامت روان، قانونگزاری برای محافظت از افراد در معرض خطر و اقلیتهای قومی و کاهش دسترسی به ابزار خودسوزی نظیر نفت یا سایر سوختهای خانگی، میتواند کارساز باشد (3).
از آنجایی که تاکنون در مجله دانشگاه به مدلهای مفهومی متعددی پیرامون شناخت هر چه دقیقتر و چگونگی پیشگیری از رفتارهای خودکشی اشاره کردهایم (9-4)، مدل حاضر میتواند در کنار سایر مدلها، به ارتقاء دانش ما از چگونگی پیشگیری از یک روش خودکشی، یعنی خودسوزی، کمک شایانی نماید. این مدل، به ویژه از آنجایی که نظارت فعال بر روی آمارهای خودسوزی را در مرکز خود جای داده، حائز اهمیت فراوان میباشد.
کلیدواژههای فارسی مقاله
مدل مفهومی پیشگیری از خودسوزی
عنوان انگلیسی
Introducing the Conceptual Model for Self-Burning Prevention
چکیده انگلیسی مقاله
خودسوزی، روشی بسیار زجرآور و خشن برای خودکشی
بوده که از میزان کشندگی بسیار بالایی برخوردار میباشد (1).
این روش، در کشورهایی نظیر هندوستان، پاکستان، افغانستان و ایران، که بر روی کمربند جغرافیایی خودسوزی قرار دارند، از میزانهای بالاتری نسبت به سایر کشورها، برخوردار است (2). پای (
Pai
) و چاندرا (
Chandra
)، در مطالعه خود ضمن اشاره به این نکات بسیار مهم، بیان مینمایند که این کشورها باید از راهکارهای جامع، تلفیقی و کارآیی در جهت پیشگیری از خودسوزی، برخوردار باشند. از همین رو، آنها مدل مفهومی پیشگیری از خودسوزی را به شرح زیر ارائه مینمایند (تصویر 1) (3):
مؤسسههای مردم نهاد، ارتقاء برابری جنسیتی،
خطوط تلفنی پشتیبان، فراهم آوردن امکانات اشتغال،
تربیت دروازهبانان، گزارش مسئولانه اخبار خودکشی،
خدمات مشاوره
سیاستهای حفظ و ارتقاء
سلامت روان
،
کاهش دسترسی به ابزار،
قانونگزاری
جامعه
سیاستگزاری
نظارت فعال
متخصصین
فردی
ارزیابی و مدیریت صحیح مهارتهای حل مسئله،
رفتارهای خودکشی، حفظ ارتباطات با دیگران،
تشخیص بیماران روانی، کاهش مصرف مواد،
درمانهای فردی، شیوه زندگی مثبت
درمانهای خانوادگی
تصویر 1- مدل مفهومی پیشگیری از خودسوزی (3)
همانطور که تصویر 1 نشان میدهد، در مرکز این مدل، حلقه نظارت فعال وجود دارد. پای و چاندرا معتقدند زیر بنای یک راهکار جامع موفق، داشتن آمار بهروز درباره رفتارهای خودسوزی در هر کشور میباشد. در واقع، این نظارت فعال باید به جمعآوری و ادغام صحیح تمام موارد خودسوزی ثبت شده در بیمارستانها، پزشکی قانونی و مراکز بهداشتی درمانی بپردازد. همچنین، باید مطمئن شود تا نه تنها تمام موارد خودسوزی را ثبت کرده، بلکه مواردی مانند سوختگی غیرعمدی و سوختگی به دلیل قتل را، به طور جداگانه ثبت مینماید. پای و چاندرا سپس، پیرامون این نظام جامع ثبت اطلاعات در چهار حلقه به هم پیوسته و مرتبط فردی، متخصصین، جامعه و سیاستگزاری، راهکارهای خود را به شرح زیر ارائه مینمایند (3):
در حلقه فردی، افراد باید مهارتهای مقابله با شرایط دشوار و یا مهارتهای حل مسئله را آموخته باشند. همینطور، باید یاد بگیرند که چطور ارتباطات خود را با دیگران حفظ کرده و ارتقاء بخشیده تا در صورت لزوم، از آنها کمک بگیرند. افراد باید همچنین، مصرف مواد را کاهش داده یا متوقف نمایند و یک شیوه زندگی مثبت برای خود، انتخاب نمایند. این در حالی است که متخصصین، باید بتوانند ارزیابی و مدیریت صحیح رفتارهای خودکشی را بر عهده بگیرند. آنها همچنین، باید بتوانند بیماران روانی را به موقع تشخیص داده، درمان نموده و درمانهای فردی را در کنار درمانهای خانوادگی، به مرحله اجرا درآورند (3).
در حلقه جامعه نیز، نقش مؤسسههای مردم نهاد و خطوط تلفنی پشتیبان، شایان توجه است. همچنین، تربیت دروازهبانان که افراد در معرض خطر را بتوانند به موقع تشخیص داده و به مؤسسات و افراد ذیصلاح هدایت نمایند، واجد اهمیت است. افزون بر این، حمایتهای جامعه برای کاهش انگ مرتبط با بیماریهای روانی و رفتار خودکشی و بالاخره، فراهم آوردن خدمات مشاوره برای خانوادههایی که عزیز خود را به دلیل خودکشی از دست دادهاند نیز، حائز اهمیت فراوان است. بالاخره، در بخش سیاستگزاری نیز، ارتقاء برابری جنسیتی، فراهم آوردن امکانات اشتغال، گزارش مسئولانه اخبار خودکشی، اجراء سیاستهای حفظ و ارتقاء سلامت روان، قانونگزاری برای محافظت از افراد در معرض خطر و اقلیتهای قومی و کاهش دسترسی به ابزار خودسوزی نظیر نفت یا سایر سوختهای خانگی، میتواند کارساز باشد (3).
از آنجایی که تاکنون در مجله دانشگاه به مدلهای مفهومی متعددی پیرامون شناخت هر چه دقیقتر و چگونگی پیشگیری از رفتارهای خودکشی اشاره کردهایم (9-4)، مدل حاضر میتواند در کنار سایر مدلها، به ارتقاء دانش ما از چگونگی پیشگیری از یک روش خودکشی، یعنی خودسوزی، کمک شایانی نماید. این مدل، به ویژه از آنجایی که نظارت فعال بر روی آمارهای خودسوزی را در مرکز خود جای داده، حائز اهمیت فراوان میباشد.
کلیدواژههای انگلیسی مقاله
Conceptual Model for Self-Burning Prevention
نویسندگان مقاله
محسن رضائیان | Mohsen Rezaeian
دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
نشانی اینترنتی
http://journal.rums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-280-178&slc_lang=other&sid=1
فایل مقاله
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده
other
موضوعات مقاله منتشر شده
جراحی
نوع مقاله منتشر شده
پژوهشی
برگشت به:
صفحه اول پایگاه
|
نسخه مرتبط
|
نشریه مرتبط
|
فهرست نشریات