فرآیند نو، جلد ۲۰، شماره ۸۹، صفحات ۱۸-۳۸
عنوان فارسی مطالعه ساختار و عملکرد الیاف توخالی نانوکامپوزیتی PVC/SiO۲ به عنوان تماس‌دهنده غشایی
چکیده فارسی مقاله استفاده از تماس‌دهنده‌های غشایی در تصفیه گازهای اسیدی از پیشرفت‌های مهم فرآیندهای مهندسی و محیط‌زیستی است. ترشوندگی غشاهای پلیمری توسط جاذب‌های مایع، مهم‌ترین مانع در توسعه این فناوری محسوب می‌شود، زیرا مقاومت انتقال جرم را افزایش داده و جذب گاز را کاهش می‌دهد. در این پژوهش، غشاهای پلی‌وینیل‌کلراید آبگریز حاوی نانوذرات آبگریز سیلیکا با درصدهای وزنی مختلف (0، 1، 1/5 و 2) ساخته شدند. آزمون‌های XRD، SEM، TEM، AFM، زاویه تماس، استحکام کششی و جذب CO2 برای ارزیابی غشاها انجام گرفت. تصاویر SEM وجود نانوذرات را تأیید نمود و طبق نتایج به دست آمده، افزودن نانوذرات به میزان %1/5 زاویه تماس را از °77 به °94 افزایش داد. همچنین، حضور نانوذرات استحکام کششی را حدود MPa 10 بهبود بخشید. عملکرد غشاها در جذب CO2 نیز نشان داد که شار گاز در غشاهای نانوکامپوزیتی با %1/5 نانوذره پس از 20 روز ثابت ماند، درحالی‌که شار غشاهای خالص کاهش یافت.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله پلی‌وینیل‌کلراید،نانوکامپوزیت،نانوذرات آبگریز،تماس‌دهنده‌های غشایی،کربن دی‌اکسید،
عنوان انگلیسی Investigation of the Structure and Performance of PVC/SiO2 Nanocomposite Hollow Fibers as a Membrane Contactor
چکیده انگلیسی مقاله Membrane contactors offer a promising solution for acidic gas treatment; however, the wettability of polymeric membranes by liquid absorbents increases mass transfer resistance and lowers gas absorption efficiency. This study developed hydrophobic polyvinyl chloride (PVC) membranes incorporating silica nanoparticles at varying concentrations (0, 1, 1.5, and 2 wt.%). The membranes were characterized using XRD, SEM, TEM, AFM, contact angle measurements, tensile strength, and CO₂ absorption analysis. SEM images confirmed the presence of nanoparticles, and results indicated that 1.5 wt.% nanoparticle addition raised the contact angle from 77° to 94°, thereby reducing wettability. Additionally, tensile strength improved by approximately 10 MPa with nanoparticle inclusion. CO₂ absorption tests demonstrated consistent gas flux in membranes with 1.5 wt.% nanoparticles over 20 days, whereas pristine membranes showed a decline. These findings underscore the potential of nanocomposite membranes to enhance gas absorption and durability in acidic gas treatment processes.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله پلی‌وینیل‌کلراید,نانوکامپوزیت,نانوذرات آبگریز,تماس‌دهنده‌های غشایی,کربن دی‌اکسید
نویسندگان مقاله فرزاد جوادی |
دانشکده مهندسی مکانیک، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران

بهزاد محمدی الستی |
دانشکده مهندسی مکانیک، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران

مهسا امیرعابدی |
دانشکده مهندسی مکانیک، واحد عجب شیر، دانشگاه آزاد اسلامی، عجب شیر، ایران

صبا روشیان |
دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

پریا امیرعابدی |
دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء (ص)، بهبهان، ایران

نشانی اینترنتی https://www.farayandno.ir/article_727446_075a4f45f5f1341ec1d9a42144df2ec9.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات