روستا و توسعه، جلد ۲۷، شماره ۴، صفحات ۰-۰

عنوان فارسی ارائه الگوی کارآفرینی اجتماعی در گردشگری روستایی (مورد مطالعه: روستاهای پیران شهرستان سرپل ذهاب)
چکیده فارسی مقاله مقدمه: کارآفرینی اجتماعی در صنعت گردشگری روستایی به عنوان یک رویکرد نوین، به دنبال ایجاد ارزش‌های اجتماعی و محیطی در کنار سود اقتصادی است. این نوع کارآفرینی می‌تواند به توسعه پایدار جوامع محلی کمک کرده و شرایط زندگی آن‌ها را بهبود بخشد. با ایجاد کسب‌وکارهای محلی، اشتغال‌زایی و درآمدزایی افزایش می‌یابد و فرهنگ و سنت‌های بومی حفظ می‌شود. همچنین، کارآفرینان اجتماعی می‌توانند پروژه‌های پایدار و دوستدار محیط زیست را توسعه دهند که به حفظ منابع طبیعی کمک می‌کند. در نهایت، این رویکرد به تقویت هویت فرهنگی و افزایش آگاهی جوامع محلی درباره اهمیت گردشگری پایدار منجر می‌شود. کارآفرینی اجتماعی در صنعت گردشگری روستایی می‌تواند به ایجاد مشاغل پایدار و حفظ فرهنگ محلی کمک کند، در حالی که به بهبود کیفیت زندگی جامعه و جذب گردشگران به تجربه‌های اصیل و بومی می‌انجامد. هدف این پژوهش ارائه الگوی کارآفرینی اجتماعی در گردشگری روستایی می‌باشد.
روش شناسی: این پژوهش یک تحقیق کیفی است که بر اساس هدف یک پژوهش کاربردی است و از نظر جمع‌آوری داده‌ها، توصیفی محسوب می‌شود. برای جمع‌آوری داده‌ها، ابتدا مبانی نظری و مطالعات قبلی بررسی شدند تا شاخص های کارآفرینی اجتماعی در گردشگری روستایی شناسایی شوند. در این پژوهش، جامعه مورد مطالعه شامل منابع علمی مرتبط با کارآفرینی اجتماعی و گردشگری روستایی از سال 2010 تا 2022 بوده که تعداد 52 مقاله از آن استخراج شده است که در نهایت 31 مقاله مورد استفاده قرار گرفت. در روش دلفی، جامعه آماری شامل کارشناسان حوزه کارآفرینی و گردشگری بود. انتخاب نمونه در تحلیل محتوا به‌صورت هدفمند انجام شد و فقط متونی انتخاب شدند که ارتباط بیشتری با موضوع تحقیق داشتند. در نهایت، 13 نفر از متخصصان در حوزه کارآفرینی، کارآفرینی اجتماعی و گردشگری روستایی برای پاسخ به سؤالات دلفی انتخاب شدند. در ابتدا، شاخص های کارآفرینی اجتماعی شناسایی و از طریق تحلیل محتوا بررسی شدند. سپس در سه مرحله از روش دلفی، مهم‌ترین ابعاد شناسایی و اولویت‌بندی شدند. برای تحلیل داده‌ها در روش تحلیل محتوا، از روش‌های ذهنی استفاده شد و در روش دلفی، از آمار توصیفی مثل شمارش، درصد و میانگین برای تحلیل داده‌های پرسشنامه‌ها و مصاحبه‌ها بهره گرفته شد. شاخص‌های شناسایی‌شده در مرحله دلفی بر اساس میزان موافقت کارشناسان تأیید یا رد شدند.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که الگوی کارآفرینی اجتماعی در گردشگری روستایی دارای 10 مولفه و 50 شاخص می‌باشد. مؤلفه های شناسایی شده عبارتند از: ایجاد ارزش اجتماعی، پایداری اقتصادی، حفاظت از محیط زیست، فراهم‌سازی فرصت‌های شغلی، توسعه مهارت‌ها، همکاری با ذینفعان، توجه به فرهنگ محلی، خلاقیت و نوآوری، مدیریت مشارکتی، توسعه زیرساخت‌ها.
بحث و نتیجه گیری: کارآفرینی اجتماعی در گردشگری روستایی ابزاری مؤثر برای توسعه پایدار جوامع محلی است. این رویکرد به ایجاد مشاغل پایدار، افزایش درآمد ساکنان و حفظ محیط زیست و فرهنگ محلی کمک می‌کند. با تمرکز بر نیازهای جامعه و استفاده بهینه از منابع، کارآفرینی اجتماعی حس تعلق و مشارکت را تقویت کرده و به جذب گردشگران پایدار و بهبود کیفیت زندگی در مناطق روستایی منجر می‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله کارآفرینی،کارآفرینی اجتماعی،گردشگری روستایی،اشتغال،سرپل ذهاب،

عنوان انگلیسی Presentation of a Social Entrepreneurship Model in Rural Tourism (Case Study: Pirans Villages in Sarpol-e Zahab County)
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Social entrepreneurship in the rural tourism industry, as a novel approach, aims to create social and environmental values alongside economic profit. This type of entrepreneurship can contribute to the sustainable development of local communities and improve their living conditions. By establishing local businesses, job creation and income generation increase, while preserving indigenous culture and traditions. Furthermore, social entrepreneurs can develop sustainable and environmentally friendly projects that help conserve natural resources. Ultimately, this approach enhances cultural identity and raises awareness among local communities about the importance of sustainable tourism. Social entrepreneurship in rural tourism can facilitate the creation of sustainable jobs and the preservation of local culture, while improving the quality of life for the community and attracting tourists to authentic and indigenous experiences. The aim of this research is to present a model of social entrepreneurship in rural tourism.
Methodology: This research is a qualitative study based on applied research objectives and is descriptive in terms of data collection. To gather data, theoretical foundations and previous studies were reviewed to identify the indicators of social entrepreneurship in rural tourism. The study population included scientific resources related to social entrepreneurship and rural tourism from 2010 to 2022, from which 52 articles were extracted, ultimately using 31 articles. In the Delphi method, the statistical population consisted of experts in the fields of entrepreneurship and tourism. Sample selection in content analysis was purposive, focusing only on texts most relevant to the research topic. Finally, 13 specialists in entrepreneurship, social entrepreneurship, and rural tourism were selected to respond to the Delphi questions. Initially, the indicators of social entrepreneurship were identified and analyzed through content analysis. Then, in three rounds of the Delphi method, the most important dimensions were identified and prioritized. For data analysis in content analysis, subjective methods were used, while descriptive statistics such as counting, percentages, and averages were used to analyze questionnaire and interview data in the Delphi method. The identified indicators in the Delphi phase were confirmed or rejected based on expert agreement.
Findings: The results of the study indicate that the model of social entrepreneurship in rural tourism comprises 10 components and 50 indicators. The identified components include: creating social value, economic sustainability, environmental protection, providing job opportunities, skill development, collaboration with stakeholders, attention to local culture, creativity and innovation, participatory management, and infrastructure development.
Discussion and Conclusion: Social entrepreneurship in rural tourism is an effective tool for the sustainable development of local communities. This approach aids in creating sustainable jobs, increasing residents' income, and preserving the environment and local culture. By focusing on community needs and optimizing resource use, social entrepreneurship fosters a sense of belonging and participation, leading to sustainable tourist attraction and improved quality of life in rural areas.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله کارآفرینی,کارآفرینی اجتماعی,گردشگری روستایی,اشتغال,سرپل ذهاب

نویسندگان مقاله معصومه آینه |
دانشجوی دکترای کارآفرینی، گروه مدیریت وکارآفرینی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

نادر نادری |
دانشیار مدیریت آموزشی، گروه مدیریت و کارآفرینی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

احسان خسروی |
دکترای کارآفرینی، پژوهشگر دوره پسا دکتری، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران


نشانی اینترنتی http://rvt.agri-peri.ac.ir/article_132201_173a34548e7656bbe3e41e9b55121281.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات