|
|
ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی، جلد ۴، شماره ۱۲، صفحات ۲۹-۳۹
|
|
|
| عنوان فارسی |
شهر و ده در اندیشه مولوی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
یکی از جنبه‌های پویا و پیشرفته اندیشه مولوی، شهرگرایی اوست. شهر، پیشرفته‌ترین شکل زندگی اجتماعی انسان و بستر تکامل اندیشه و فرهنگ است. مفهوم فراخواندنِ به شهر، درواقع دعوت به تفکر در ساحتی گسترده‌تر است. مولوی زاده بلخ است که خود یکی از شهرهای بزرگ و باشکوه دنیای قدیم به شمار می‌رود. او افزون بر بلخ، در بلندآوازه‌ترین مراکز پویا و زنده فکر و فرهنگ زمانه دم زده و شهرهایی چون بغداد، نیشابور، حلب و دمشق را دیده و تجربه کرده است. به همین دلیل، در مثنوی، فیه مافیه و نیز در غزلیات، با شور و شوق از شهرهای بزرگ نام می‌برد و شهرگرایی را ستایش می‌کند و هم‌زمان به نقد نگرش محدود و بسته و ذهنیت ساده و ابتدایی مردمان جوامع خود می‌پردازد. در مقاله پیش رو، درباره این جنبه از تفکر مولانا بحث و بررسی خواهد شد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
مثنوی، مولوی، شهر، ده، روستا، |
|
| عنوان انگلیسی |
|
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
|
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
مثنوی,مولوی,شهر,ده,روستا |
|
| نویسندگان مقاله |
عبدالرحیم ثابت |
استادیار دانشگاه آزاداسلامی ـ واحد جهرم
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی جهرم (Islamic azad university of jahrom)
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://jmmlq.azad.ac.ir/article_511862_e5ddb49208cf3af7f776866fe6473d0e.pdf |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/582/article-582-351753.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|