|
|
کیمیای هنر، جلد ۵، شماره ۲۰، صفحات ۳۱-۴۳
|
|
|
| عنوان فارسی |
پدیدارشناسی حضور اجراگر در شبیه‌خوانی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
با کاربست رویکرد پدیدارشناسی در تحلیل شبیه‌خوانی با هدف روشن‌سازی شرایط بنیادین تحقق آن، کوشیده‌ایم به این پرسش پاسخ دهیم که: چگونه شبیه‌خوانی با عمل کلام جاری اجراگران و دیگر عناصر اجرایی قوام می‌یابد؟ این نحوه تحلیل متفاوت از نگرشی است که شبیه‌خوانی را صرفاً بر پایه ساختار متنی و ادبی آن تعریف می‌کند. در این مقاله براساس نظریه اشکال پدیداری حضور بازیگر در تئاتر که توسط برت. ا.ُ استیتس ارائه شده، پدیداری حضور اجراگر در شبیه‌خوانی تحلیل و ارزیابی شده است. استیتسک کاربرد پدیدارشناسی را در فهم ساختار صوری اجرای تئاتر از طریق بررسی نحوه حضور بازیگر به عنوان عنصر اصلی یک رویداد تئاتری و به طور خاص عمل کلام جاری در اجرا نشان داده است. وی همچنین سه حالت ضمیری خودبیانی، مشارکتی و بازنمایی را در رویارویی مخاطب با بازیگر در یک اجرای تئاتری معرفی کرده است. این سه حالت ضمیری می‌تواند به عنوان مبنایی در تحلیل چگونگی تجربه یک رویداد تئاتری در یک دوره تاریخی و زمینه فرهنگی، به کار گرفته شود. در چارچوب نظریه مورد اشاره، شبیه‌خوانی قطعه اجرایی سیال و ابَرگونه‌ای میان سه حالت حضور اجراگر است که طی آن مخاطب و اجراگر در پیوندی دینامیک با یکدیگر جهانی مشترک از تجربه و آگاهی را رقم می‌زنند. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
Phenomenology of Performer’s Presence in Shabihkhani |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Using a phenomenological approach for analyzing Shabihkhani and elucidating the fundamental conditions for its realization, this paper would try to answer the following question: how performer’s verbal and performative elements constitute Shabihkhani? This analysis differs from other approaches in that it does not solely rely on textual and literal structure of Shabihkhani. The paper would draw on Bert States’s theory on performer’s presence in theatre, known as phenomenological modes, to further provide a critical evaluation and analysis of performer’s presence in Shabihkhani. States has demonstrated the use of phenomenology in understanding the formal structure of a performance through considering actor’s presence on stage as a main theatrical event in general and verbal communication during performance in particular. He also recognizes three modes of confrontation with audience, namely self-expressive mode, collaborative mode, and representative mode. These modes may serve as a basis for providing an analysis of a particular theatrical event in particular era or period of history. Using his theoretical framework, it is claimed here that Shabihkhani provides a cloudlike atmosphere among the three modes in the course of which audience and performer experience a shared experience of the world through a dynamic rapport to each other. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
علی اصغر فهیمی فر | ali asghar fahimifar
شهاب پازوکی | shahab pazouki
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://kimiahonar.ir/browse.php?a_code=A-10-1-151&slc_lang=fa&sid=fa |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1534/article-1534-346618.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
تخصصی |
| نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|