|
|
متن شناسی ادب فارسی، جلد ۸، شماره ۱، صفحات ۳۵-۵۴
|
|
|
| عنوان فارسی |
بررسی مقایسه‌ای «ویژه زبان» قدرت در سیاستنامه و نصیحهالملوک |
|
| چکیده فارسی مقاله |
ویژهزبان اصطلاحی است که از آن برای شناخت زبان سبکهای متون مختلف استفاده میشود و به نحوی در تمایزدهی سبکی اهمیت بهسزایی دارد. در شناخت ویژهزبان عناصر سه گانه واژه، ساختار نحوی و بافت کلام نقش دارند و از میان انواع ویژهزبان، ایدئولوژی غالباً با ویژهزبان قدرت ارتباط تنگاتنگ دارد و رمزگان مشترکی را در نظام نشانهشناسی پدیدار میسازد. سلجوقیان دین اسلام را برای تحکیم پایههای قدرت خود پذیرفتند و برای تقویت آن به خلفای بغداد پناه میبردند. نظامالملک و غزالیِ شافعی مذهب، سیاستنامه و نصیحهالملوک را برای راهنمایی سلاطین سلجوقی در کشورداری نوشتند. ویژهزبان قدرت در این دو کتاب به کنشهای کلامی و غیرکلامی تقسیم میگردد و مبانی ایدئولوژیک آن از نوع حاکمیت مذهب شافعی است لیکن تفاوت در این است که نظامالملک معتقد به حذف و حتی قتل غیرِ شافعیان، و غزالی معتقد به رعایت عدالت است. از این رهگذر کاربرد وجوه افعال التزامی و امری در مفهوم قطعیت، یکی از برجستهترین نشانههای مبانی ایدئولوژیک زبان سیاسی در هر دو کتاب است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
The Comparative Study of Powerâs Particular Language in Siasat Nameh and Nasihat al-Molook |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
The particular language is a term used for identifying the language of different texts’ style and is of special significance in stylistic distinctions. In identifying particular language, the three elements of word, syntactic structure and the context of discourse play a role and, amongst various kinds of particular language, ideology has mostly a close relationship with the particular language of power and employs the same code in the semiotic system. For strengthening the pillars of their power, the Seljuks converted to Islam and had recourse to the caliphates of Baghdad for fortifying it. Nizam al-Molk and Ghazali who were Shafei wrote Siasat Nameh and Nasihat al-Molook for guiding and helping the Seljuk kings in their governance. The particular language of power in these two books is divided into linguistic and non-linguistic acts, and its ideological foundations are in accordance with Shafei religion but the difference lies in that Nizam al-Molk believed in eliminating and even killing the non-Shafeis whereas Ghazali believed in keeping the justice. Accordingly, the use of subjunctive and imperative verbs in the sense of absoluteness is one of the most prominent signs of ideological foundations of political language in both books. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
لیلا درویشعلی پور آستانه |
دانشگاه مازندران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه مازندران (Mazandaran university)
علی اکبر باقری خلیلی | ali akbar bagheri khalili
دانشگاه مازندران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه مازندران (Mazandaran university)
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://rpll.ui.ac.ir/article_19449_a2298eac6e0597ac1a14c8c7008e5451.pdf |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1045/article-1045-341326.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|