این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
اندیشه مدیریت راهبردی، جلد ۱۴، شماره ۳۲، صفحات ۴۷-۷۷
عنوان فارسی سیاست‌های دینی و فرهنگ مردمی در ایران: تحلیل گفتمان انتقادی برنامه‌های توسعه (۸۸-۱۳۶۸)
چکیده فارسی مقاله در زیست جهان فرهنگی معاصر پیوند میان دو مقوله اثرگذار، «قدرت و فرهنگ»، بیش از پیش خود را در قالب و شکل‌بندی اجتماعی سیاسی سیاست فرهنگی (گفتمان) و سیاست‌گذاری فرهنگی (راهبرد و کردار ایدئولوژیک) نشان داده است. پیامد کارکردی این سیاست‌ها در مجموع چیزی جز تعیین معنای زیست اجتماعی و کنش‌های روزمره، بازنمایی فرهنگی و مشروعیت بخشیدن به فرهنگ زندگی روزمره و نهایتاً انتظام بخشیدن به اندیشه و کردارهای فرهنگی نیست. در این میان دست‌کم ما شاهد ایجاد پررنگ حوزه دیگری از این سیاست‌های فرهنگی هستیم که حلقه محوری آن را دین تشکیل می‌دهد؛ منظور سیاست‌(های) فرهنگی دینیاست کهشکل‌بندی اجتماعی را با محتوای فرهنگ دینی، سیاست دینی، سیاست‌گذاری فرهنگ دینی و سیاست‌گذاری دینی در فرهنگ پدید آورده‌اند. به این معنا سیاست‌(های) فرهنگی دینی، به ویژه در جوامع حساس‌تر به فرهنگ دینی و دارای رژیم‌های سیاسی با جهت‌گیری فرهنگ دینی (از جمله ایران معاصر)، با سوژه گفتمانی سروکار دارند که می‌توان آن را فرهنگ مردمی (مردم‌پسند) دانست. از این منظر مسئله این است که در سیاست‌گذاری دینی برای فرهنگ مردمی ایران: 1. کدام سیاست‌های گفتمانی محوریت یافته‌اند؟ 2. به کدام سوژه‌های گفتمانی در این سیاست‌ها بیشتر ارجاع شده است؟ 3. غایت گفتمانی محوری در این سیاست‌ها برای سوژه‌ها چیست؟
در مقاله حاضر پرسش‌های این مسئله در دل چارچوب نظری خاص، سیاست‌های دینی هویت- مقاومت فرهنگی، و روش متناسب با آن، تحلیل گفتمان انتقادی، پاسخ داده شده‌اند.
 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله قدرت و فرهنگ، سیاست‌های گفتمانی، سوژه‌های گفتمانی، سیاست‌های دینی هویت- مقاومت، تحلیل گفتمان انتقادی، غایت گفتمانی، فرهنگ مردمی، فرهنگ دینی، سیاست دینی، سیاست‌گذاری فرهنگ دینی و سیاست‌گذاری دینی در فرهنگ،
عنوان انگلیسی Religious Politics and Popular Culture in Iran: A Critical Discourse Analysis of Development Plans (1988-2008)
چکیده انگلیسی مقاله در زیست جهان فرهنگی معاصر پیوند میان دو مقوله اثرگذار، «قدرت و فرهنگ»، بیش از پیش خود را در قالب و شکل‌بندی اجتماعی سیاسی سیاست فرهنگی (گفتمان) و سیاست‌گذاری فرهنگی (راهبرد و کردار ایدئولوژیک) نشان داده است. پیامد کارکردی این سیاست‌ها در مجموع چیزی جز تعیین معنای زیست اجتماعی و کنش‌های روزمره، بازنمایی فرهنگی و مشروعیت بخشیدن به فرهنگ زندگی روزمره و نهایتاً انتظام بخشیدن به اندیشه و کردارهای فرهنگی نیست. در این میان دست‌کم ما شاهد ایجاد پررنگ حوزة دیگری از این سیاست‌های فرهنگی هستیم که حلقة محوری آن را دین تشکیل می‌دهد؛ منظور سیاست‌(های) فرهنگی دینیاست کهشکل‌بندی اجتماعی را با محتوای فرهنگ دینی، سیاست دینی، سیاست‌گذاری فرهنگ دینی و سیاست‌گذاری دینی در فرهنگ پدید آورده‌اند. به این معنا سیاست‌(های) فرهنگی دینی، به ویژه در جوامع حساس‌تر به فرهنگ دینی و دارای رژیم‌های سیاسی با جهت‌گیری فرهنگ دینی (از جمله ایران معاصر)، با سوژة گفتمانی سروکار دارند که می‌توان آن را فرهنگ مردمی (مردم‌پسند) دانست. از این منظر مسئله این است که در سیاست‌گذاری دینی برای فرهنگ مردمی ایران: 1. کدام سیاست‌های گفتمانی محوریت یافته‌اند؟ 2. به کدام سوژه‌های گفتمانی در این سیاست‌ها بیشتر ارجاع شده است؟ 3. غایت گفتمانی محوری در این سیاست‌ها برای سوژه‌ها چیست؟
در مقالة حاضر پرسش‌های این مسئله در دل چارچوب نظری خاص، سیاست‌های دینی هویت- مقاومت فرهنگی، و روش متناسب با آن، تحلیل گفتمان انتقادی، پاسخ داده شده‌اند.
 
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله قدرت و فرهنگ, سیاست‌های گفتمانی, سوژه‌های گفتمانی, سیاست‌های دینی هویت- مقاومت, تحلیل گفتمان انتقادی, غایت گفتمانی, فرهنگ مردمی, فرهنگ دینی, سیاست دینی, سیاست‌گذاری فرهنگ دینی و سیاست‌گذاری دینی در فرهنگ
نویسندگان مقاله سید محمود نجاتی حسینی |
استادیار و دکترای جامعه‌شناسی و فلسفه سیاسی

نشانی اینترنتی https://rc.isu.ac.ir/article_1380_746e684c337b588c0383a6adef9705aa.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات