|
|
مجله دیابت و متابولیسم ایران، جلد ۵، شماره ۴، صفحات ۳۰۹-۳۱۸
|
|
|
| عنوان فارسی |
اثر استرس روانی مزمن بر عملکرد گلی‌بن‌کلامید در ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده موش‌های صحرایی در حضور گلوکز |
|
| چکیده فارسی مقاله |
مقدمه: با توجه به این که استرس می‌تواند بر کنترل قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 اثرات معکوس بگذارد، مطالعه حاضر به بررسی عملکرد گلی‌بن‌کلامید در ترشح انسولین از سلول‌های بتای جزایر لانگرهانس موش‌های صحرایی، متعاقب اعمال استرس روانی مزمن پرداخته است. روش‌ها: در این تحقیق، تعداد 30 سر موش صحرایی نر( نژاد Wistar) در گروه‌های مساوی شاهد و آزمایش مورد استفاده قرار گرفتند(هر گروه 5 سر). چهار نوع استرسور محدود کننده با ترتیب تصادفی روزانه دو بار، هر بار یک ساعت و به مدت 15 و 30 روز اعمال شدند. 24 ساعت پس از آخرین استرس، ترشح انسولین (به روش استاتیک) از جزایر لانگرهانس جدا شده حیوانات در حضور غلظت‌های 6/5، 3/8 و 7/16 میلی مولار گلوکز بررسی شد. ترشح انسولین از جزایر در حضور غلظت 6/5 میلی مولار گلوکز به همراه 10 میکرو مولار گلی‌بن‌کلامید نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: ترشح انسولین از جزایر جدا شده حیوانات استرس دیده در حضور غلظت‌های افزاینده گلوکز، فقط در روز سی‌ام نسبت به گروه شاهد بطور معنی‌داری افزایش یافت. در گروه آزمایش، میزان ترشح انسولین از جزایر در حضور 6/5 میلی مولار گلوکز به تنهایی، در روزهای پانزدهم و سی‌ام، به طور معنی‌داری نسبت به روز اول افزایش یافت. در حالی که این افزایش در گروه شاهد وجود نداشت. بر خلاف حیوانات گروه شاهد، در حیوانات گروه آزمایش ترشح انسولین در حضور 6/5 میلی مولار گلوکز به همراه 10 میکرو مولار گلی‌بن‌کلامید، در روزهای اول، پانزدهم و سی‌ام، تفاوت معنی‌داری را با ترشح انسولین در حضور 6/5 میلی مولار گلوکز به تنهایی نشان نداد. ترشح انسولین از جزایر جدا شده، در حضور 6/5 میلی مولار گلوکز به همراه 10 میکرو مولار گلی‌بن‌کلامید در روزهای مختلف، بین گروه‌های شاهد و آزمایش تفاوت معنی‌دار نشان نداد. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های فوق، به نظر می‌رسد که استرس روانی مزمن، پاسخ‌دهی سلول‌های بتای پانکراس به گلی‌بن‌کلامید را کاهش می‌دهد و در نتیجه مانع از تقویت ترشح انسولین بوسیله گلی‌بن‌کلامید می‌شود. توجه به این نکته در کنترل متابولیک بیماران دیابتی که از این دارو استفاده می‌کنند و تحت استرس قرار می‌گیرند حائز اهمیت می‌باشد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
استرس، انسولین، جزایر لانگرهانس، گلی‌بن کلامید، موش صحرایی |
|
| عنوان انگلیسی |
THE EFFECT OF CHRONIC PSYCHOLOGICAL STRESS ON THE FUNCTION OF GLIBENCLAMIDE ON INSULIN RELEASE FROM RAT ISOLATED PANCREATIC ISLETS IN THE PRESENCE OF GLUCOS |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background: Regarding the adverse effect of stress on glycemic control in type 2 diabetic patients, the present study investigates the function of Glibenclamide on insulin release from β cells of rat pancreatic islets, subsequent to chronic psychological stress exposure. Methods: In this study 30 male Wistar rats were divided into equal groups of control and experiment (5 groups). Four different restraint stressors with random sequence were used 1h twice daily for 15 and 30 days. 24 hours after the last stress session, static insulin secretion from isolated pancreatic islets of each animal were evaluated in the presence of 5.6, 8.3 and 16.7 mM glucose. Also insulin release in response to 5.6 mM glucose in the presence of 10 μM Glibenclamide was evaluated. Results: The insulin release from isolated islets of the stress experienced animals was significantly increased only on the 30th day as compared to the control animals. In the experiment group, insulin release from the islets in the presence of 5.6 mM glucose alone was significantly increased on the 15th and 30th days as compared to the first day. However, in the control group there was no significant increase in insulin release at the similar conditions. In contrast to the control group, insulin release in response to 5.6 mM glucose in the presence of 10 μM Glibenclamide revealed no significant difference in the experiment group on the 1st 15th and 30th days as compared to the insulin release in the presence of 5.6 mM glucose alone. Insulin release from the isolated islets exposed to 5.6 mM glucose in the presence of 10 μM Glibenclamide, on different experimental days was not significantly different between the control and experiment groups. Conclusion: According to the results of this study, it appears that chronic psychological stress decreases the responsiveness of pancreatic β cells to Glibenclamide, subsequently could prevent the augmentation of insulin release induced by the drug. This finding is worthy to consider in metabolic control of diabetic patients whom consume the agent. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
Stress, Insulin, Langerhans Islets, Glibenclamide, Rat |
|
| نویسندگان مقاله |
حمیرا زردوز | homeira zardouz
department of physiology, school of medicine, jondishapur ahwaz university of medical sciences, ahwaz, iran.
گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز (Ahvaz jundishapur university of medical sciences)
صالح زاهدی اصل | saleh zahedi asl
endocrine research center, shaheed beheshti university of medical sciences, tehran, iran
مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سازمان اصلی تایید شده: پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم (Research institute for endocrine sciences)
محمد کاظم غریب ناصری | mohammad kazem gharib naseri
department of physiology, school of medicine, jondishapur ahwaz university of medical sciences, ahwaz, iran.
گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز (Ahvaz jundishapur university of medical sciences)
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://ijdld.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-347&slc_lang=fa&sid=fa |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
عمومی |
| نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|