این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۲۹، شماره ۱۷۲، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی مقایسه‌ی اثر متفورمین و پیوگلی‌تازون در کاهش سطح مقاومت به انسولین در سندرم تخمدان پلی‌کیستیک
چکیده فارسی مقاله مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک (Polycystic ovary syndrome یا PCOS) شایع ترین اختلال اندوکرین در میان زنان سنین باروری است و 7 درصد این زنان را گرفتار می کند. PCOS اختلالی است که با عدم تخمک گذاری، هایپرآندروژنیسم و مقاومت به انسولین مشخص می شود و خطر ابتلا به دیابت نوع دو و سندرم متابولیک را افزایش می دهد. ابتلا به سندرم متابولیک سبب افزایش احتمال مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی می گردد. هدف این مطالعه مقایسه ی اثر دو دسته داروی حساس کننده به انسولین، متفورمین و پیوگلی تازون، از نظر کاهش مقاومت به انسولین و تغییرات بیوشیمیایی بود. روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که در بیمارستان بوعلی سینای شهر قزوین انجام شد و 3 ماه به طول انجامید. زنان به صورت تصادفی به دو گروه 28 نفره تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان با قرص متفورمین (500 میلی گرم، 3 بار در روز) و گروه دوم تحت درمان با قرص (پیوگلی تازون، 30 میلی گرم در روز) به مدت 12 هفته قرار گرفتند. سطح سرمی انسولین، قند خون ناشتا (Fasting blood sugar یا FBS) و پروفایل لیپید شامل تری گلیسرید (TG)، کلسترول (Chol)، لیپوپروتئین با دانسیته ی کم (Low density lipoprotein یا LDL) و لیپوپروتئین با دانسیته ی زیاد (High density lipoprotein یا HDL) قبل از درمان و در پایان ماه سوم اندازه گیری شد. اندکس HOMA (Homeostatic model assessment) و شاخص توده ی بدنی (Body mass index یا BMI) نیز قبل و بعد از درمان محاسبه گردید. یافته ها: قبل از درمان هر دو گروه از نظر سن، وزن و BMI همسان سازی شدند. قبل از درمان اختلاف معنی داری در FBS، HDL، LDL، TG، Chol و سطح سرمی انسولین بین دو گروه مشاهده نشد. بعد از درمان میانگین سطح سرمی FBS، TG، Chol، LDL و انسولین در هر دو گروه به طور معنی داری کاهش و HDL در هر دو گروه به طور معنی داری افزایش داشت (01/0 > P). BMI در گروه متفورمین قبل از درمان 1/26 و بعد از درمان 5/25 (05/0 > P) و در گروه دوم قبل از درمان 9/25 و بعد از درمان 2/25 به دست آمد (05/0 ≤ P). نتیجه گیری: کاربرد حساس کننده های انسولین (متفورمین و پیوگلی تازون) در هر دو گروه کاهش معنی داری در مقاومت به انسولین ایجاد کرد. اندکس HOMA در هر دو گروه به طور معنی دار کاهش یافت. در گروه متفورمین، BMI پس از درمان به طور معنی داری کاهش یافت؛ در حالی که، در گروه پیوگلی تازون کاهش BMI از نظر آماری معنی دار نبود و تغییرات FBS، TG، Chol، HDL و LDL نیز پس از درمان در هر دو گروه معنی دار بود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Effects of Pioglitazone and Metformin on Insulin Resistance Reduction in Polycystic Ovary Syndrome: A Comparative Study
چکیده انگلیسی مقاله Background: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is among the most common endocrine disorders in women of reproductive age and affects 7% of this population. PCOS is identified as a reproductive disorder characterized by an ovulation, hyperandrogenism and insulin resistance. PCOS increases the risk for type 2 diabetes mellitus and metabolic syndrome, a constellation of cardiovascular risk factors associated with insulin resistance. The aim of our study was to investigate and compare insulin resistance reduction and chemical changes during the application of insulin sensitizers from two different groups (metformin and pioglitazone). Methods: This randomized clinical trial lasted for 3 months and was conducted in Avicenna Hospital, Qazvin, Iran. Overall, 56 women with PCOS were randomly divided into two groups. Group 1 received 500 mg metformin three times daily and group 2 was treated with pioglitazone 30 mg per day. Serum levels of insulin, fasting blood sugar (FBS), and lipid metabolism parameters including triglyceride (TG), cholesterol (Chol), low-density lipoprotein (LDL), and high-density lipoprotein (HDL) were measured before the treatment and in the 3 rd month. Homeostasis model assessment of insulin resistance (HOMA-IR) was used. Body mass index (BMI) was also calculated at baseline and at the end of therapy. Findings: Before the treatment, the two groups matched for age, weight, and BMI (P > 0.05). Before the treatment, there were no statistically significant differences in FBS, HDL, LDL, TG, Chol and serum levels of insulin between the two groups. Three months after treatment, mean serum levels of FBS, TG, Chol, LDL and insulin decreased significantly in both groups. Moreover, the treatment significantly increased HDL levels in both groups (P < 0.01). In metformin group, mean values of BMI before and after treatment were 26.1 and 25.5 (P < 0.05). The corresponding values in pioglitazone group were 25.9 and 25.2 (P > 0.05). Conclusion: Our findings showed that in women with PCOS, treatment with metformin and pioglitazone for 3 months resulted in similar beneficial effects on laboratory parameters of insulin sensitization. However, there is no evidence that pioglitazone improves BMI when compared to metformin. Further research is needed to investigate whether treatment with insulin sensitizers in women with PCOS can also reduce cardiovascular risk factors.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله امیر ضیایی | amir ziaei
دانشیار، گروه داخلی دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی قزوین (Qazvin university of medical sciences)

زهره یزدی | zohreh yazdi
استادیار، گروه داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی قزوین (Qazvin university of medical sciences)

عاطفه عابدینی | atefeh abedini
متخصص داخلی، بیمارستان بوعلی سینا قزوین، قزوین، ایران

همایون شیخ الاسلامی | homayoun sheikh eslami
دانشیار، گروه داخلی دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی قزوین (Qazvin university of medical sciences)

امیر جوادی | a javadei msc
مربی و عضو هیأت علمی، گروه آمار زیستی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی قزوین (Qazvin university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/1753
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-318621.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات