این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۲۹، شماره ۱۷۳، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی بررسی اثر ژل موضعی ۱ درصد متوتروکسات در درمان پسوریازیس
چکیده فارسی مقاله مقدمه: پسوریازیس، یکی از مهم ترین بیماری های پوستی مزمن التهابی است و در حدود 3 درصد از افراد را در سراسر جهان مبتلا می سازد. با این حال، با وجود مطالعات متعدد، هنوز هم هیچ روش منحصر به فرد درمانی برای درمان این بیماری به جز چند مطالعه ی انجام شده در مورد اثربخشی و ایمنی داروهای مختلف از جمله متوترکسات موجود نمی باشد. روش ها: این مطالعه ی دو سو کور و تصادفی شده بر روی 65 بیمار مبتلا به پسوریازیس تأیید شده انجام گردید. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و به مدت دو ماه گروه اول با مصرف روزانه ی ژل موضعی متوترکسات 1 درصد وگروه دوم با مصرف دارونما درمان گردیدند. ویزیت های پیگیری بیماران به مدت چهار ماه ادامه یافت. یافته ها: از 65 بیمار مورد مطالعه، 48 نفر (5/73 درصد) مرد و 17 نفر (7/24 درصد) زن با سن متوسط 31 ± 7/15 سال و میانگین طول مدت بیماری 5/5 ± 3/3 سال بودند. تفاوت معنی داری بین دو گروه بیماران با توجه به مقیاس پاسخ پس از چهار ماه به دست نیامد. نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد که ژل موضعی متوترکسات 1 درصد، هنگامی که با پایه ی گلیسرین در این بیماران برای درمان تجویز گردد، در بهبود ضایعات پسوریازیس مؤثر نیست و گزینه ی مناسبی به عنوان درمان خط اول درمان در این بیماری نیست.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله پسوریازیس، متوتروکسات، تأثیر
عنوان انگلیسی The Effect of Methotrexate 1% Topical Gel on Psoriasis
چکیده انگلیسی مقاله Background: Psoriasis is one of the most important chronic inflammatory skin diseases, which affects about 3% of people all over the world. However, there is still no unique approach available for treatment of this disease, despite several studies which were performed regarding efficacy and safety of various drugs including methotrexate. Methods: This randomized double-blind study recruited 65 patients with documented psoriasis. Patients were randomly divided into two groups to receive a daily dose of topical gel of methotrexate 1% (group A) or placebo gel (group B) for two months. Patients were followed up to four months. Findings: There were 65 patients, 48 male (75.3%) and 17 female (24.7%), with the mean age of 31 ± 15.7 years and the mean disease duration of 5.5 ± 3.3 years. No significant difference was detected between the two groups of patients according to the response scale after four months. Conclusion: The present study showed that the topical gel methotrexate 1%, when prepared on a base of glycerin, is not effective in improvement of the psoriasis lesions and can not be considered as a first line treatment option in this disease.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Psoriasis, Methotrexate, Efficacy
نویسندگان مقاله گیتا فقیهی | gita faghihi
دانشیار، مرکز تحقیقات بیماریهای پوستی و سالک، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ،اصفهان و گروه پوست، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان ،ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

تقی قفقازی | taghi ghafghazi
استاد، گروه فارماکوگنوزی و سم شناسی، دانشکدهی داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

محمدعلی نیلفروش زاده | mohammad ali nilforoush zadeh
دانشیار، مرکز تحقیقات پوست و سلول های بنیادی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/1749
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-318614.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات