این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۳۰، شماره ۲۰۰، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی تأثیر اسپیرونولاکتون بر کاهش پروتئینوری در بیماران مبتلا به دیابت تیپ ۲
چکیده فارسی مقاله مقدمه: نفروپاتیِ دیابتی، اصلی ترین و شایع ترین علت نارسایی کلیه است. در این مطالعه بر آن شدیم تا اثرات مفید اسپیرونولاکتون، به تنهایی و همراه با هیدروکلروتیازید را بر نفروپاتی دیابتی بررسی کنیم. روش ها: این پژوهش، به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده، بر روی سه گروه 20 نفره از بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2 دچار نفروپاتی انجام شد. به گروه نخست روزانه 50 میلی گرم اسپیرونولاکتون همراه با دارونما، به گروه دوم روزانه 50 میلی گرم اسپیرونولاکتون همراه با هیدروکلروتیازید به مقدار 25 میلی گرم روزانه و به گروه سوم دارونما همراه با هیدروکلروتیازید به مقدار 25 میلی گرم روزانه و به مدت 3 ماه داده شد. در زمان انجام پژوهش پتاسیم در فاصله ی 7 تا 10 روز اول جهت پیشگیری از هایپرکالمی احتمالی در اثر مصرف اسپیرونولاکتون اندازه گیری شد. پروتئین ادرار 24 ساعته و سایر شاخص ها در آغاز و پایان مطالعه اندازه گیری شد. سپس یافته ها با استفاده از نرم افزارSPSS، تحلیل گردید. یافته ها: 43 درصد بیماران مرد و میانگین سنی بیماران 3/8 ± 8/56 سال بود. گروه ها، از نظر فاکتورهای عمومی، همگن بودند. در پایان مداخله، تفاوت آماریِ معنی داری در پروتئینوری، بین گروه ها دیده شد. در گروه اول و دوم، پروتئین ادرار 24 ساعته به مقدار 200 میلی گرم در 24 ساعت، کاهش معنی داری داشت ولی در گروه سوم تغییر معنی داری مشاهده نشد. پتاسیم سرم در گروه اول، افزایش معنی داری را به میزان متوسط 26/0 میلی اکی والان در لیتر نشان داد ولی افزایش معنی داری در گروه دوم و سوم مشاهده نشد. در پایان مطالعه، به جز یک مورد با پتاسیم 7/5 میلی اکی والان در لیتر در گروه سوم، حداکثر پتاسیم سرم حین و بعد از انجام مداخله در هیچ یک از گروه ها بیشتر از 1/5 میلی اکی والان در لیتر نشد. نتیجه گیری: این مداخله نشان داد که اسپیرونولاکتون همراه با هیدروکلرتیازید در بیماران مورد مطالعه، ، تأثیر معنی داری در کاهش پروتیینوری، بدون ایجاد هایپرکالمی و عارضه ی کلیوی، داشت. بنابراین اسپیرونولاکتون می تواند به عنوان یک داروی محافظت کننده ی کلیه در نفروپاتی دیابتی استفاده شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله اسپیرونولاکتون، هیدروکلرتیازید، پروتئینوری، دیابت تیپ 2
عنوان انگلیسی Effects of Spironolactone on Proteinuria of Patients with Type 2 Diabetes
چکیده انگلیسی مقاله Background: Diabetic nephropathy is the most common cause of kidney failure. We investigated the beneficial effects of spironolactone, alone and in combination with hydrochlorothiazide, on diabetic nephropathy. Methods: This randomized clinical trial was conducted on 60 type 2 diabetic patients with nephropathy. The patients were allocated to three groups of 20 to receive spironolactone (50 mg/d) plus placebo, spironolactone (50 mg/d) plus hydrochlorothiazide (25 mg/d), or placebo plus hydrochlorothiazide (25 mg/d). The duration of the study was three months. Measurements of 24-hour urine protein and other markers were performed at start and end of the study. Findings: Of 60 patients, 43% were male. The mean age of patients was 56.8 ± 8.3 years. The three groups were homogeneous regarding general factors. At the end of the study, a significant difference in proteinuria was observed between the groups. In the groups that received spironolactone, the mean 24-hour urine protein was reduced (200 mg/24h). However, there was no significant change in the last group. The mean serum potassium in the first group showed a significant increase (0.26 meq/l). However, there were no significant increases in the second and third groups. Conclusion: This investigation showed that spironolactone plus hydrochlorothiazide had a significant effect on reducing proteinuria without causing hyperkalemia and renal failure in patients with glomerular filtration rate > 50 cc/min. Therefore, spironolactone can serve as a renoprotective drug in diabetic nephropathy.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمد کرمی هرستانی | mohammad karami harestani
دستیار، گروه داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد (Shahr kord university of medical sciences)

سعید بهرادمنش | saeed behradmanesh
استادیار، گروه داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد (Shahr kord university of medical sciences)

علی مومنی | a moumeni
دانشیار، گروه داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد (Shahr kord university of medical sciences)

آذر برادران | azar baradaran
دانشیار، گروه پاتولوژی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/1881
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-318448.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات