این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۳۳، شماره ۳۲۴، صفحات ۲۰۳-۲۱۱
عنوان فارسی بررسی مقایسه ای نتایج انتقال تاندون فلکسور مچ دست در مقایسه با روش کلاسیک (انتقال ۲تاندون یکی برای اکستنشن شست و دومی برای اکستنشن انگشتان) جهت برقراری اکستنشن شست و دیگر انگشتان در بیماران مبتلا به آسیب عصب رادیال
چکیده فارسی مقاله مقدمه: آسیب عصب رادیال عارضه‌ی‌ بسیار ناتوان کننده‌ای است. برای برگرداندن عملکرد از دست رفته‌ی عصب رادیال، به صورت معمول از انتقال تاندون‌های فلکسور کارپی رادیالیس و اولناریس برای برگرداندن اکستنشن انگشتان و از انتقال تاندون پالماریس لانگوس برای اکستنشن شست استفاده می‌شود. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه‌ی نتایج درمان در روش انتقال تاندون فلکسور مچ دست در مقایسه با روش کلاسیک جهت برقراری اکستنشن شست و دیگر انگشتان در بیماران مبتلا به آسیب عصب رادیال بود. روش‌ها: طی یک کارآزمایی بالینی، 48 بیمار که طی سال‌های 1383 تا 1392 دچار آسیب قدیمی عصب رادیال دست شده بودند و اندیکاسیون ترمیم عصب نداشتند، به روش تصادفی در دو گروه 24 نفره توزیع شدند. در گروه اول، تنها از تاندون فلکسور کارپی رادیالیس برای تمام انگشتان و در گروه دوم برای انگشست شست از تاندون پالماریس لونگوس و برای انگشتان دیگر از فلکسور کارپی رادیالیس استفاده گردید. بیماران در هفته‌ی 18 بعد از درمان پیگیری شدند و نتایج درمان شامل دامنه‌ی اکستنشن شست و انگشتان و میزان قدرت دست، در مقایسه با دست سالم مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: دامنه‌ی اکستنشن شست و انگشتان در گروه انتقال یک تاندون در 5/37 درصد بیماران، بیش از 50 درجه بود؛ در حالی که در انتقال دو تاندون، این نسبت 7/16 درصد بود؛ البته، اختلاف بین دو گروه معنی‌دار نبود (44/0 =P). بررسی میزان قدرت اکستنشن شست و انگشتان در مقایسه با سمت سالم نیز نشان داد که در 25 درصد بیماران تحت انتقال یک تاندون و 5/12 درصد بیماران تحت انتقال دو تاندون، میزان قدرت با دست سالم برابر بود و بین دو گروه، اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (68/0 = P). نتیجه‌گیری: استفاده از روش انتقال یک تاندون فلکسور مچ دست جهت برقراری اکستنشن شست و دیگر انگشتان، حداقل به اندازه‌ی روش کلاسیک که در آن انتقال دو تاندون صورت می‌گیرد، مؤثر می‌باشد. با توجه به این‌که در روش انتقال یک تاندون فلکسور مچ دست، تهاجم و مداخله‌ی کمتر و همچنین استفاده از تاندون‌ها کمتر انجام می‌گیرد، نسبت به روش جاری برتری دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Comparing the Results of the Carpi Flexor Tendon Transfer and the Classical Method of Transferring Two Tendons to Establish the Thumb and Other Fingers Extended in Patients with Radial Never Damage
چکیده انگلیسی مقاله Background: Radial nerve damage is very debilitating complication. To restore the lost performance of radial nerve, classically, transferring of flexor carpi radialis and ulnaris tendons is used to restore the extension of the fingers and palmaris longus tendon transfer is used for thumb extension. The aim of this study was comparing the using of flexor carpi radialis tendon to classic method in patients with radial nerve damage. Methods: In a clinical trial study, 48 patients with radial nerve damage during 2004-2013 were selected and randomly divided in two groups. In the first group, tendon of flexor carpi radialis was used for the thumb and other fingers and in the second group, palmaris longus tendon and flexor carpi radialis tendons were used to restore the extension of the thumb and fingers, respectively. All the patients were followed 18 weeks after operation and results of surgery, including extension range of thumb and fingers and strength of hand, were compared between the two groups. Findings: Range of extension of thumb and fingers in 37.5% of first group and 16.7% of second group was above 50 and no statistically difference between the two groups was seen (P = 0.44). Strength of thumb and fingers in 25% of first group and 12.5% of second group was equal to safe hand and no statistically difference between the two groups was seen (P = 0.68). Conclusion: According to results of this study, transferring of one flexor tendon for extension of thumb and fingers is effective as well as transferring of two tendons. As a result, intervention and invasion in transferring one tendon is lower than the transferring of two tendons.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمد دهقانی | mohammad dehghani
دانشیار، گروه ارتوپدی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

محمدجواد براتی | mohammad javad barati
دانشجوی پزشکی، دانشکده ی پزشکی و کمیته ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

بهاره سبزواری | bahareh sabzevari
دانشجوی پزشکی، دانشکده ی پزشکی و کمیته ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

شقایق دهقانی | shaghayegh dehghani
دانشجوی پزشکی، دانشکده ی پزشکی و کمیته ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/4979
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-317787.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات