مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۳۴، شماره ۳۷۸، صفحات ۳۴۱-۳۴۶
عنوان فارسی بررسی تأثیر دو نوع روش تمرین درمانی بر روی بهبود بی‌اختیاری ادرار استرسی در زنان
چکیده فارسی مقاله مقدمه: بی‌اختیاری ادرار استرسی (SUI یا Stress urinary incontinence) یک مشکل شایع در بین جوامع امروزی به خصوص در زنان می‌باشد. با افزایش سن، تعداد حاملگی و افزایش وزن، شانس ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد. تا کنون درمان‌های غیر جراحی مختلفی برای درمان بی‌اختیاری ادرار استرسی پیشنهاد شده‌اند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تأثیر دو نوع روش تمرین درمانی بر روی بهبود علایم مربوط به بی‌اختیاری ادرار استرسی در زنان بود. روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور، 41 بیمار مبتلا به بی‌اختیاری ادرار استرسی با دامنه‌ی سنی 65-20 سال انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه Biofeedback و تمرینات شکمی قرار گرفتند. سپس، قبل و بعد از مداخله، کیفیت زندگی افراد با استفاده از پرسش‌نامه‌ی International consultation on incontinence questionnaire (ICIQ)، قدرت عضلات با استفاده از معیار Oxford scale grade (OSG) و شدت بی‌اختیاری با معاینه‌ی بالینی، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: در هر دو گروه، کیفیت زندگی و قدرت عضلات کف لگن، بعد از 12 هفته درمان بهبود یافت (01/0 > P). همچنین، شدت بی‌اختیاری نیز کاهش یافت (01/0 > P)، اما بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی‌داری بین کیفیت زندگی، قدرت عضلات و شدت بی‌اختیاری مشاهده نشد (05/0 < P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد از نظر آماری، اضافه شدن تمرینات شکمی به برنامه‌ی تمرینات کف لگن، تأثیر به‌سزایی روی روند بهبودی بیماران مبتلا به بی‌اختیاری ادرار استرسی ندارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The Effect of Two Types of Exercise Therapy on Improvement of Stress Urinary Incontinence in Women
چکیده انگلیسی مقاله Background: Stress urinary incontinence (SUI) is a common problem among adults living in the community and it is more frequent in women. Its incidence increases with age, the number of pregnancy and body mass index (BMI). So far, several conservative treatments have been proposed for the treatment of stress urinary incontinence. The aim of this study was to evaluate the effect of two types of exercise therapy on symptoms of stress urinary incontinence. Methods: In this single-blinded randomized controlled trial (RCT) study, 41 patients with stress incontinence with age range of 20 to 65 years were recruited and randomly assigned to two groups, biofeedback and abdominal exercises. Quality of life and muscle strength were investigated by international consultation on incontinence (ICIQ) questionnaire and standard oxford scale grade (OSG), respectively before and after the intervention. Findings: After 12 weeks of treatment, quality of life improved in both groups (P < 0.01). Pelvic floor muscle strength was also increased after treatment in both group (P < 0.01), but, there was no statistically significant difference between the quality of life and muscle strength between two groups (P > 0.05). Conclusion: It seems that adding abdominal muscle training to pelvic floor muscle training (PFMT) have no statistically significant impact on the rehabilitation of the women with SUI.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله آناهیتا ترک زاده | anahita tork zadeh
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه فیزیوتراپی، دانشکده ی توان بخشی و کمیته ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

عباسعلی پورمومنی | abbasali pourmomeny
مربی، گروه فیزیوتراپی، دانشکده ی توان بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

مهتاب ضرغام | mahtab zargham
دانشیار، گروه اورولوژی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/5588
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-317495.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات