پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر روش تدریس مشارکتی از نوع جیگساو بر خودپنداره تحصیلی و نگرش نسبت به مدرسه در درس علوم تجریی در میان دانش‌­آموزان دوره متوسطه اول انجام شده است. روش تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش‌­آزمون-پس‌­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل همۀ دانش‌­آموزان پسر پایه هشتم دبیرستانهای شهرستان میبد در سال تحصیلی97-1396 بود که از میان آنان 40 نفر در دو گروه 20 نفری به روش نمونه­‌گیری در دسترس انتخاب شدند. هر دو گروه در مراحل پیش‌­آزمون  و پس‌­آزمون، به پرسشنامه خودپنداره تحصیلی و پرسشنامه نگرش نسبت به مدرسه پاسخ دادند. برای گروه آزمایش، 12 جلسه گروهی روش تدریس جیگساو به صورت یک بار در هفته اجرا شد، اما گروه کنترل، مداخله‌­ای دریافت نکرد. پس از اجرای پرسشنامۀ خود پنداره تحصیلی و نگرش نسبت به مدرسه در مرحله پیش‌­آزمون و پس­‌آزمون، داده­‌ها با نرم­‌افزار SPSS22 و با روش تحلیل کوواریانس چند­متغیری (مانکوا)، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که یادگیری مشارکتی از نوع الگوی جیگساو به طور معناداری بر خودپنداره تحصیلی دانش‌­آموزان تأثیر مثبت معنادار دارد. همچنین نتایج نشان داد که روش تدریس جیگساو بر ابعاد نگرش نسبت به مدرسه از جمله نگرش به معلم، انگیزش خود­نظم­‌دهی، نگرش به مدرسه و ادراک خودتحصیلی تأثیری مثبت و معنادار می­‌گذارد، اما بر ارزش‌­گذاری نسبت به هدف تأثیری معنادار ندارد. پیشنهاد می­‌شود که روش تدریس جیگساو در دوره متوسطه مدنظر قرارگیرد تا میزان یادگیری و علاقه دانش‌­آموزان نسبت به مدرسه و دروس گوناگون افزایش یابد و پیشرفت تحصیلی دانش‌­آموزان تحقق پیدا کند.