این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فصلنامه علمی پژوهشی پژوهشهای قرآنی، جلد ۹، شماره ۳۵-۳۶، صفحات ۲۹۶-۳۲۱
عنوان فارسی گونه های تأکید در قرآن
چکیده فارسی مقاله  انواع تأکید در قرآن به همراه نمونه قرآنی، آن به تفصیل آمده است. »تأکید« و کاربرد آن در قرآن، از جمله مباحث علوم قرآنی است که مفسّران و بلاغت شناسان بدان پرداخته‌اند. در این زمینه دو دیدگاه عمده مطرح شده است، گروهی بر این باورند که تأکید در قرآن و روایات وجود ندارد، زیرا بازگشت تأکید به تکرار است و تکرار، لغو است. برخی دیگر معتقدند از آنجا که قرآن به زبان قوم خود نازل شده و خارج از سبک و روش عرب نیست، و تأکید در کلام عرب معمول و رایج است، بنابراین تأکید در قرآن نیز کاربرد دارد، و یکی از شاخصهای مهم بلاغت قرآن به شمار می‌رود، زیرا در آن فواید بسیاری نهفته است. نویسنده این مقاله بر اساس دیدگاه دوم، پس از ذکر تفاوت مراتب تأکید و گونه‌های آن، روشهای تأکید به کار رفته در قرآن را همراه با مثالهای گوناگون آورده است. تأکید معنوی که با واژگانی چون: کلّ، اجمع، کلا، کلتا، نفس و عین صورت می‌گیرد و فایده آن دفع توهّم مَجاز بودن، افاده عموم و شمول نسبت به همه افراد یک مفهوم و نیز نبود حذف و سهو و نسیان است. قسم دوم، تأکید لفظی است که همان تکرار لفظ اول است. تأکید با قسم، بدل، عطف، وصف، حروف جرّ و حروف تأکید، از گونه‌های دیگر تأکید است. نیز شیوه‌های بلاغی گوناگونی همانند عدول از فعل امر به استفهام، التفات، استفاده از اسم ظاهر به جای ضمیر، عدول از جمله فعلیه به اسمیه، تقدیم ماحقّه التأخیر و... از روشهای دیگر تأکید است که در قرآن، فراوان به کار رفته است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Methods of Assertion in the Qur’an
چکیده انگلیسی مقاله “Assertion” and its applications in the Qur’an are among the Qur’anic discourses that the exegetes and rhetoricians have dealt with. Two main viewpoints are introduced in this respect. One group believes that assertion does not exist in the Qur’an and traditions, for assertion is based on repetition and repetition is vain. Others assume that since the Qur’an was revealed in its own folk’s language and is not out of Arabs’ style and method, and that assertion is common in Arabs’ tongue, so also it is applied in the Qur’an and is regarded as one of the significant indices of the Qur’anic rhetoric, for it provides many benefits. The writer of the present article regards the second viewpoint as acceptable. He goes on to introduce the methods of assertion used in the Qur’an along with various examples. In its early division, assertion consists of many types: spiritual assertion which takes place with terms such as kull (all), ajma‘ (all of), kilā(both), kiltā(both), nafs (self), and ‘ayn (self) used in fending off the misconception of unreality, general signification and inclusiveness of all individuals of a concept, as well as lack of elimination, error, and oblivion, etc. The second type is the literal assertion, i.e., repetition of the earlier term. Assertion by swearing, substitution, conjunction, description, particles of the genitives and particles of assertion are among other types of assertion. Also, other various rhetoric approaches like receding from a verb in the imperative mood to interrogation; apostrophe; using proper name in place of a pronoun; receding from a verbal to a nominal sentence; giving precedence to what is to be delayed, etc., are among other methods frequently used in the Qur’an.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمدحسن ربانى | mohammad hassan ربانى


نشانی اینترنتی http://jqr.isca.ac.ir/article_21782_57ffc41c04db7fb32adaddb94d97446a.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/2404/article-2404-307193.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات