|
|
جستارهای تاریخی، جلد ۳، شماره ۲، صفحات ۴۵-۶۴
|
|
|
| عنوان فارسی |
بررسی و تحلیل گفتمان امارت‌محور
در ظفرنامه شرف‌الدین علی یزدی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
دوران تیموری زمانۀ تقابل گفتمان دو نهاد امارت و وزارت است. این دو نهاد و دیدگاه‌های وابسته به آن‌ها، رویکرد وزارت‌محور به نمایندگی از وزرا و طرف‌داران آن‌ها و رویکرد امارت‌محور با محوریت امرا و حامیان‌شان، هدایت‌گر جریان‌های سیاسی و اجتماعی عصر تیموری بوده‌اند. در این میان نقش مؤلفان دوران تیموری در توصیف، تفسیر، و تبیین دو گفتمان مذکور حائز اهمیت است. از جمله این افراد، در جبهۀ گفتمان امارت‌محور، می‌توان به مولانا شرف‌الدین علی یزدی اشاره کرد. با بررسی‌های انجام‌شده در خصوص اثر وی، ظفرنامه، و با استفاده از ابزار زبان‌شناختی نورمن فرکلاف در سطح توصیف، می‌توان خط‌مشی یزدی در مورد گفتمان امارت‌محور را دریافت. در ظفرنامه شاخص‌های گفتمان امارت‌محور نظیر نظامی‌گری و توجه به قوم ترک مورد تأیید قرار گرفته و در مقابل گفتمان وزارت‌محور با شاخص وزارت و ایرانی‌گری به حاشیه رانده شده است. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، در سطح تبیین، علت حمایت شرف‌الدین از گفتمان امارت‌محور را می‌بایست شرایط سیاسی عصر تیمور دانست. از جمله این عوامل می‌توان به حضور شخص تیمور، در قالب فردی امیر، در حوادث سیاسی و توجه وی به عرصه نظامی‌گری اشاره کرد که زمینه‌ساز تقویت گفتمان امارت‌محور در برابر گفتمان وزارت‌محور گردید. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
گفتمان امارت‌محور، گفتمان وزارت‌محور، شرف‌الدین علی یزدی، ظفرنامه، تیموریان، نورمن فرکلاف، |
|
| عنوان انگلیسی |
The Study and Emirate-Based Discourse Analysis
in Sharaf-a-din Ali Yazdi Zafarname |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Teymouri era was the time of a contrast between two emirate and vizier-ship institute. These two institutes and their related views, vizier-ship-based approach and its followers and emirate-based approach led the political and social events in Teymouri era. Among these, the role of authors of Teymouri era in describing, interpreting and explaining two discourses is so important. One of them in emirate-based approach was Molana Sharaf-a-din Yazdi. By studying his work, Zafarname, and by applying Norman Fairclough’s linguistic instruments, we can describe Yazdi’s attitude about emirate-based discourse. In Zafarname, elements of emirate-based discourse, such as militarism and considering Turks, are endorsed, but elements of vizier-ship-based discourse, such as vizier-ship and being an Iranian, are rambled. Results show that it was political condition of Teymouri era that made Sharraf-a-din to support emirate-based discourse. For example, Teymour, as an emir, was present in political events and he paid attention to militarism. Therefore emirate-based discourse, instead of vizier-ship-based one, was supported. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
emirate-based discourse, vizier-ship-based discourse, Sharaf-a-din Ali Yazdi, Zafarname, Teymourian, Norman fairclough |
|
| نویسندگان مقاله |
فاطمه رستمی |
دانشجوی دکتری تاریخ، دانشگاه الزهراء
مهدی فرهانی منفرد |
دانشیار گروه تاریخ، دانشگاه الزهراء
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_654_f291edc6a47de3df449fb1d278f66bca.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|