|
|
مطالعات میان رشته‌ای در علوم انسانی، جلد ۱۴، شماره ۲، صفحات ۲۷-۵۸
|
|
|
| عنوان فارسی |
زیست‌ـ‌مقاومت بدیل زیست‌ـ‌قدرت: تحلیلی بر خودتحقق‌بخشی جمعیت فرودستان در تاریخ معاصر ایران |
|
| چکیده فارسی مقاله |
مقالۀ حاضر چیستی «زیست‌ـ‌مقاومت» را در چشم‌اندازی میان‌رشته‌ای متأثر از فلسفۀ سیاسی، تاریخ، انسان‌شناسی و جامعه‌شناسی جست‌وجو می‌کند. دراین‌راستا، مفهوم «زیست‌ـ‌مقاومت» با خوانشی تلفیقی از نظریه‌های اسپینوزا و دلوز صورت‌بندی شده است. همچنین، با استفاده از روش تبارشناسی و نگرش تجربه‌گرایی استعلایی، پدیدآیی «انبوه خلق» به‌مثابۀ محصول فعلیت‌یابی «زیست‌ـ‌مقاومت» مورد بررسی تاریخی قرار گرفته است. در تاریخ معاصر ایران، جمعیت به‌مثابۀ یک انبوه خلق میان برافتادن نظم قدیم تا برآمدن نظم جدید در نهضت مشروطیت، جنبش‌های1332-1320 و انقلاب1357 تحقق یافته است. بنابراین، انجمن‌ها، اتحادیه‌ها و شوراها اَشکال انبوه خلق در هریک از این دوره‌های تاریخی بوده‌اند، که درواقع مقاومت جمعی فرودستان در مقابل «زیست‌ـ‌قدرت» را به نمایش گذاشته‌اند. وجود، نیروی درون‌ماندگار حیات است و انسان‌ها در مواجهه با تهدید وجود با یکدیگر هم‌سرنوشتند. ازاین‌رو، «زیست‌ـ‌مقاومت» یک کنش مشترک سیاسی برای صیانت از وجود است که با دگردیسی بدن‌ـ‌سوژه‌های منقاد به بدن‌ـ‌سوژه‌های آزاد در «لحظۀ دیداری‌ـ‌شنیداری ناب» ممکن می‌شود. نتایج حاصل از یافته‌های این مقاله ما را به سه اصل بنیادین رهنمون می‌سازد: 1) وجودداشتن، مقاومت‌کردن است؛ 2) صیانت از وجود یک پراکسیس سیاسی است؛ 3) آزادی فردی بدون آزادی جمعی امکان‌پذیر نیست. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
انبوه خلق، بدن‌ـ‌سوژه‌های آزاد، انجمن‌ها، اتحادیه‌ها، شوراها، |
|
| عنوان انگلیسی |
Bio-resistance as an alternative to bio-power: Analyzing the self-realization of subaltern population in contemporary Iranian history |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
This paper seeks to explicate "bio-resistance" in an interdisciplinary perspective inspired by political philosophy, history, anthropology, and sociology. Here the concept of "bio-resistance" is formulated along the lines of thought drawn from an integrated reading of Spinoza and Deleuze. Using the genealogical method and the transcendental empiricism approach, this paper has also undertaken a historical study on the emergence of multitude as a product of the actualization of "bio-resistance". In the contemporary Iranian history, population as the multitude has been realized within the period between the collapse of the old and the blossoming of the new order during Constitutional Movement and Social Movements between1941 and 1953, as well as during in the 1979 Iranian Revolution. In each of these moments, Anjumans, :union:s, and Shuras can be regarded as forms of multitude which displayed the collective resistance of subaltern groups against "bio-power". "Existence" is the immanent cause of life, and human beings faced with dangers threatening their existence, tend to be united under a common destiny. "Bio-resistance" is thus a collective political activity in the service of self-preservation, made possible by the transformation of subjugated body-subjects into liberated ones in pure optical and sound situations. The results of this study guide us to three fundamental principles: 1. To exist is to resist; 2. Preservation of existence a political praxis; 3. There can be no individual liberation without a collective effort. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
انبوه خلق, بدن‌ـ‌سوژه‌های آزاد, انجمن‌ها, اتحادیه‌ها, شوراها |
|
| نویسندگان مقاله |
فرجاد ناطقی |
دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی سیاسی، گروه جامعه‌شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
ابراهیم توفیق |
دکتری جامعه‌شناسی، مدرس گروه مطالعات فرهنگی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهرaان، ایران
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://www.isih.ir/article_381_f739769437727a666c43f8a8a5722d7b.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|