علوم حدیث، جلد ۲۷، شماره ۱، صفحات ۱۶۳-۱۸۲

عنوان فارسی آرایه‌‌های معنوی در متون دعایی؛ مطالعه موردی توافق و تقابل در دعای صباح
چکیده فارسی مقاله دعا در اصطلاح متون دینی، خواندن مقام ربوبی و طلب نیاز از اوست. حال اگر دعا از زبان امام معصوم7 باشد، زیبایی لفظ و معنا هر دو را داراست و بهره انسان را از دعا دوچندان می‌کند. از جمله این ادعیه، دعای شریف صباح است؛ دعایی که دعاکننده را با روش راز و نیاز با معبود آشنا نموده و وی را به معارف بشری هرچه نزدیک‌تر می‌نماید. دعای صباح در قالب الفاظی مزین به آرایه‌هایی لفظی و معنوی است که از جمله آن توافق و تقابل است. این جستار سعی کرده به روش توصیفی - تحلیلی، دعای مذکور را از زاویه توافق و تقابل، مورد واکاوی قرار دهد. سؤالی که تحقیق حاضر تلاش می‌کند به آن پاسخ دهد، این است: توافق و تقابل موجود در دعای صباح در چه معانی به کار رفته‌ است؟ و چگونه مقصود گوینده را با کیفیتی هر چه بیشتر روشن نموده ‌است؟ توافق و تقابل دعای صباح در معانی مختلفی همچون حمد و ثنای الهی، درود بر پیامبر9، طلب استغفار و مانند آن است. در این پژوهش، نخست، تعریفی اجمالی از توافق و تقابل آمده ‌است. آنگاه توافق و تقابل موجود، به قدر وسع مقاله تبیین گردیده‌ است. حاصل سخن، آن که تقارب بین حروف و کلمات و موسیقی آن و تناسب بین مصوت‌های کوتاه و بلند، و استفاده از آرایه معنوی توافق و تقابل، در خدمت معنای کلام و تأثیرگذاری هر چه بیشتر بر مخاطبان آن بوده‌ است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله امام علی7، آرایه‌ معنوی، دعای صباح، توافق، تقابل،

عنوان انگلیسی
چکیده انگلیسی مقاله
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله امام علی7, آرایه‏ معنوی, دعای صباح, توافق, تقابل

نویسندگان مقاله زهرا جلیلی |
استادیار گروه زبانها دانشگاه پیام نور


نشانی اینترنتی http://hadith.riqh.ac.ir/article_13394_64d802b2c594b69403b4c3778ca5f74d.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات