پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی، جلد ۳، شماره ۶، صفحات ۱۱-۲۹
عنوان فارسی مقایسه ی شیوع آسیب در پسران رزمی کار غیر حرفه ای (کاراته، جودو، تکواندو)
چکیده فارسی مقاله هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه میزان شیوع آسیب در پسران رزمی کار غیر حرفه ای ورزش های تکواندو، جودو و سبک های کنترلی کاراته می باشد. روش شناسی: تحقیق حاضر تحقیقی گذشته نگر است که آسیب های یک سال گذشته را مورد ارزیابی قرار داده است. نمونه های تحقیق شامل 45 تکواندوکار، 34 جودوکار و 30 کاراته کار (میانگین و انحراف معیار؛ سن 6/1±9/15 سال، قد 3/6 ± 9/168سانتی متر، وزن 1/7± 5/58 کیلوگرم) از باشگاه های شهر ایلام می باشد. انتخاب نمونه ها به صورت دردسترس و هدفمند انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی تعدیل یافته دستامب و همکاران (2006)، و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون خی دو استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان آسیب های رخ داده (به ازای هر 100 نفر)، در رشته تکواندو (3/56 درصد) بطور معناداری بیشتر از رشته های جودو (1/24 درصد) و کاراته (5/19 درصد) بود (000/0,P= 46/4482= χ). در رشته ی کاراته آسیب های اسپرین (2/31 درصد)، در رشته ی جودو آسیب های استرین (6/29 درصد) و در رشته ی تکواندو آسیب های کوفتگی (3/32 درصد) بیشترین نوع آسیب ها بودند. در هر سه رشته آسیب های اندام تحتانی بیشتر از سایر نواحی بدن بود که در رشته ی تکواندو (4/68 درصد) بیشتر از رشته های جودو (9/34 درصد) و کاراته (3/41 درصد) مشاهده شد (000/0 , P= 12/3552= χ). همچنین خطای تکنیکی حریف در رشته ی کاراته (3/30 درصد)، زمین خوردن در رشته ی جودو (7/23 درصد) و ضربه ی حریف در رشته ی تکواندو (9/29 درصد) به عنوان مهمترین مکانیسم های بروز آسیب شناخته شدند. به طور کلی آسیب های خفیف در رشته کاراته (6/70 درصد)، جودو (2/59 درصد) و تکواندو (5/60 درصد) بیشتر از آسیب های متوسط، شدید و بسیار شدید بوده است (000/0 , P= 9/3472= χ). در مجموع میزان آسیب های زمان تمرین (6/80 درصد) در هر سه رشته بطور معناداری بیشتر از زمان مسابقه (4/19 درصد) بود (000/0 , P= 1/2742= χ). میزان آسیب های سمت برتر در رشته تکواندو (4/51 درصد) (005/0 , P= 89/72= χ) و کاراته (9/45 درصد) (002/0 , P= 98/92= χ) بطور معناداری بیشتر از سمت غیر برتر مشاهده شد. اما در رشته جودو بین میزان آسیب دیدگی در سمت برتر (8/42 درصد) و غیر برتر (9/32 درصد) تفاوت معناداری وجود نداشت (162/0 , P= 95/12= χ). بحث و نتیجه گیری: نتایج بدست آمده حاکی از میزان شیوع بالای آسیب در ورزش تکواندو نسبت به سبک های کنترلی کاراته و جودو بود. ورزش تکواندو یک ورزش کاملاً برخوردی است در حالیکه سبک های کنترلی کاراته تحت قوانین نیمه برخوردی اجرا می شوند و همین عاملی است که باعث شیوع آسیب های کمتر در این سبک ها شده است. بنابراین شرکت در سبک های کنترلی کاراته به افراد علاقمند توصیه می شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آسیب، تکواندو، کاراته، جودو، غیر حرفه ای،
عنوان انگلیسی A comparison of injury prevalence in non professional boys participating: taekwondo, karate and judo
چکیده انگلیسی مقاله Purpose: The purpose of this study was investigate and comparison of injury in non professional boys participating in taekwondo, karate and judo. Methodology: In this study evaluate injury rate in lost year. Sample of this study comprise 45, 34, 30 males participating in taekwondo, judo and karate respectively (Means±SD; Age 15.9±1.6 year, 168.9± 6.3 cm weight 58.5± 7.1 kg) of City Ilam. Instrument of research was questionnaire that designed and used by Destombe and co-workers (2006). For analyses of information, descriptive and Chi-Square tests ware used. Results: Results of this study showed that injury incidence in taekwondo (56.3% / 100 athletes exposures) was significantly higher that karate (19.5% / 100 A-E) and judo (24.1% / 100 A-E) (χ2= 448.46, p= 0.000). Results showed that the main injury was sprain (31.2 %), strain (29.6 %) and contusion (32.3 %) in karate, judo and taekwondo respectively. Injury in lower extremity was higher than other parts of body and in taekwondo (68.4%) was higher than judo (34.9%) and karate (41.2%) (χ2= 355.12, p= 0.000). The main mechanism of injury was technical mistake in karate (30.3 %), falling in judo (23.7 %) and opponent stroke in taekwando (29.9 %). Minor injury in karate (70.6 %), judo (59.2 %) and taekwando (60.5 %) was significantly higher than moderate and severe injuries (χ2= 347.9, p= 0.000). Injury incidence was significantly greater during in training (80.6 %) than in competition (19.4 %) (χ2= 274.1, p= 0.000). Injury incidence in preferred body side in taekwando (51.4 %) (χ2= 7.89, p= 0.005) and karate (45.9 %) (χ2= 9.98, p= 0.002) was significantly higher than in non-preferred body side. The was no significant difference in judo injury incidence in between preferred (42.8 %) and non-preferred (32.9 %) body side (χ2= 1.95, p= 0.162). Discussion: Injury prevalence in taekwando was higher than karate and judo. Controlled styles in karate perform in terms of middle-contact rules and this factor causes lower injury in this styles but taekwando is a full-contact sport. Therefore we recommend to participation controlled styles in karate.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Injury, Taekwondo, Karate, Judo, Non professional
نویسندگان مقاله افشین مقدسی |
کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه رازی کرمانشاه
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه رازی (Razi university)

شهرام آهنجان |
استادیار دانشگاه رازی کرمانشاه
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه رازی (Razi university)

حمید رضا طاهری | hamid reza
استادیار دانشگاه رازی کرمانشاه
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه رازی (Razi university)

مریم عباسی دره بیدی | abbasi darehbidi
کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

نشانی اینترنتی http://asp.journals.umz.ac.ir/article_1355_260.html
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1489/article-1489-251305.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات