این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی، جلد ۱۱، شماره ۲۱، صفحات ۸۳-۹۲
عنوان فارسی مقایسه ی تاثیر دو برنامه ی تمرینی مختلف (تناوبی در مقابل تداومی) بر آمادگی هوازی دانش آموزان ۱۲-۹ سال
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: آمادگی هوازی یکی از مهمترین عناصر آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت می­باشد.هدف این پژوهش، مقایسه تاثیر دو برنامه­ی تمرینی مختلف (تناوبی و تداومی) بر آمادگی هوازی دانش آموزان پسر 12-9 ساله­ی بود. مواد و ورش ها: به این منظور 36 دانش آموز (قد: 5 ±142 سانتی­متر، وزن: 5±35 کیلوگرم) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته، با شدت 75-60% ضربان قلب بیشینه و با رعایت اصل اضافه بار انجام شد. قبل و بعد از برنامه­ی تمرین VO2max آزمودنی­ها با استفاده از سه آزمون (20 متر شاتل ران،‌ 1600 متر راه رفتن – دویدن و 2400 متر دویدن) اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمونt همبسته، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات تداومی و تناوبی باعث افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد (05/0p≤)،اما بین دو گروه تمرینی تفاوت معنی ­داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: این نتایج بیان می­کنند که تمرینات تناوبی و تداومی آمادگی هوازی پسران 12-9 را به طور معنی­داری بهبود می­دهند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی .
چکیده انگلیسی مقاله سابقه و هدف: آمادگی هوازی یکی از مهمترین عناصر آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت می­باشد.هدف این پژوهش، مقایسه تاثیر دو برنامه­ی تمرینی مختلف (تناوبی و تداومی) بر آمادگی هوازی دانش آموزان پسر 12-9 ساله­ی بود. مواد و ورش ها: به این منظور 36 دانش آموز (قد: 5 ±142 سانتی­متر، وزن: 5±35 کیلوگرم) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته، با شدت 75-60% ضربان قلب بیشینه و با رعایت اصل اضافه بار انجام شد. قبل و بعد از برنامه­ی تمرین VO2max آزمودنی­ها با استفاده از سه آزمون (20 متر شاتل ران،‌ 1600 متر راه رفتن – دویدن و 2400 متر دویدن) اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمونt همبسته، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات تداومی و تناوبی باعث افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد (05/0p≤)،اما بین دو گروه تمرینی تفاوت معنی ­داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: این نتایج بیان می­کنند که تمرینات تناوبی و تداومی آمادگی هوازی پسران 12-9 را به طور معنی­داری بهبود می­دهند.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله سید علیرضا حسینی کاخک | seyed alireza hosseini kakhk
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه حکیم سبزواری (Hakim sabzevari university)

علیرضا رضایی بجستانی | rezaei bajestani
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه حکیم سبزواری (Hakim sabzevari university)

محمدرضا شهابی کاسب | mohammad reza shahabi kaseb
استادیار گروه رفتار حرکتی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه حکیم سبزواری (Hakim sabzevari university)

نشانی اینترنتی http://asp.journals.umz.ac.ir/article_1109_218.html
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1489/article-1489-251173.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات