این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی، جلد ۱۱، شماره ۲۱، صفحات ۷۳-۸۲
عنوان فارسی تأثیر تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی بر توان بی هوازی ناجیان غریق
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: تاثیر تمرینات پلایومتریک بر بهبود توان بی­هوازی بخوبی شناخته نشده است. هدف از این پژوهش مقایسه تأثیر تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی بر توان بی­هوازی ناجیان غریق بود. مواد و روش ها: آزمودنی های این پژوهش 22 ناجی داوطلب با دامنه سنی 31-21 سال بودند که به طور تصادفی به سه گروه تمرین در آب (7 نفر)، تمرین در خشکی (7 نفر) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. نخست از آزمودنی­ها آزمون های رست، رکورد شنای 33 متر سربالا، طول شیرجه، توان بی هوازی و توان متوسط، حداقل و حداکثر گرفته شد. سپس هر یک از دو گروه تمرین در آب و خشکی به مدت شش هفته سه جلسه­ای (18 جلسه) به انجام تمرینات پلایومتریک پرداختند؛ طی این مدت گروه کنترل هیچ تمرینی انجام ندادند. پس از پایان دوره تمرینی، از آزمودنی­های هر سه گروه در شرایط مشابه، پس­آزمون به عمل آمد و با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه، تفاوت میانگین­های بین سه گروه مقایسه شد و نتایج در سطح معناداری 05/0>P مورد آزمایش قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو نوع تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی موجب بهبود معنادار رکورد 33 متر شنای کرال سینه سربالا، طول شیرجه، توان حداقل، حداکثر و متوسط آزمون رست می­شوند (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به دسترسی ناجیان غریق به آب و بی­نیازی تمرینات در آب به وسایل خاص و نیز کاهش احتمال بروز گرفتگی عضلانی و آسیب مفصلی، برای بهبود قابلیت­های عملکردی ناجیان غریق تمرینات پلایومتریکی در آب پیشنهاد می­شود
کلیدواژه‌های فارسی مقاله پلایومتریک، توان بی هوازی، ناجی غریق،
عنوان انگلیسی .
چکیده انگلیسی مقاله سابقه و هدف: تاثیر تمرینات پلایومتریک بر بهبود توان بی­هوازی بخوبی شناخته نشده است. هدف از این پژوهش مقایسة تأثیر تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی بر توان بی­هوازی ناجیان غریق بود. مواد و روش ها: آزمودنی های این پژوهش 22 ناجی داوطلب با دامنه سنی 31-21 سال بودند که به طور تصادفی به سه گروه تمرین در آب (7 نفر)، تمرین در خشکی (7 نفر) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. نخست از آزمودنی­ها آزمون های رست، رکورد شنای 33 متر سربالا، طول شیرجه، توان بی هوازی و توان متوسط، حداقل و حداکثر گرفته شد. سپس هر یک از دو گروه تمرین در آب و خشکی به مدت شش هفته سه جلسه­ای (18 جلسه) به انجام تمرینات پلایومتریک پرداختند؛ طی این مدت گروه کنترل هیچ تمرینی انجام ندادند. پس از پایان دورة تمرینی، از آزمودنی­های هر سه گروه در شرایط مشابه، پس­آزمون به عمل آمد و با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه، تفاوت میانگین­های بین سه گروه مقایسه شد و نتایج در سطح معناداری 05/0>P مورد آزمایش قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو نوع تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی موجب بهبود معنادار رکورد 33 متر شنای کرال سینه سربالا، طول شیرجه، توان حداقل، حداکثر و متوسط آزمون رست می­شوند (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به دسترسی ناجیان غریق به آب و بی­نیازی تمرینات در آب به وسایل خاص و نیز کاهش احتمال بروز گرفتگی عضلانی و آسیب مفصلی، برای بهبود قابلیت­های عملکردی ناجیان غریق تمرینات پلایومتریکی در آب پیشنهاد می­شود
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمدرضا رمضان پور | mohammad reza
استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی مشهد (Islamic azad university of mashhad)

سید رضا عطارزاده حسینی | seyed reza attarzadeh hosseini
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه فردوسی (Ferdowsi university)

احسان حسن نژاد حسن نژاد | ehsan hassan nejad
کارشناس ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی مشهد (Islamic azad university of mashhad)

نشانی اینترنتی http://asp.journals.umz.ac.ir/article_1108_218.html
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1489/article-1489-251172.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات