تحقیقات نظام سلامت، جلد ۸، شماره ۵، صفحات ۸۲۴-۸۳۳
عنوان فارسی ارتقای فعالیت بدنی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲: یک مداخله تئوری محور
چکیده فارسی مقاله مقدمه: فعالیت بدنی منظم خطر مرگ و میر در افراد مبتلا به دیابت را کاهش می&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__دهد و از بروز عوامل ایجاد کننده بیماری&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های قلبی و عروقی جلوگیری می&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__نماید. طراحی برنامه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های تغییر رفتار در این افراد به منظور افزایش مهارت&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های رفتاری و ارتقای رفتارهای خودمراقبتی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف، بررسی تأثیر 8 هفته مداخله آموزشی طراحی شده بر اساس ترنس تئورتیکل مدل (Trans-theoretical model یا TTM) در ارتقای فعالیت بدنی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شهر همدان انجام گرفت. روش&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__ها: در یک مطالعه مداخله&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__ای، 50 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین سنی 64/6 ±__AWT_NOKT_COMMA__ 07/50 سال که از فعالیت بدنی منظم برخوردار نبودند و در مراحل پیش عملیاتی مدل مراحل تغییر قرار داشتند، شرکت کردند و به روش تصادفی به دو گروه مداخله (2 نفر) و شاهد (25 نفر) تقسیم شدند و پرسش&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__نامه سنجش سازه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های TTM را تکمیل نمودند. سپس برنامه آموزشی 8 هفته&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__ای انجام فعالیت بدنی منظم برای گروه مداخله اجرا گردید؛ در حالی که گروه شاهد فقط آموزش&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های روزانه مرکز تحقیقات دیابت را دریافت می&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__نمودند. بعد از یک ماه پیگیری، بیماران دوباره پرسش&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__نامه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های مربوط به پژوهش را تکمیل کردند. اطلاعات جمع&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__آوری شده با استفاده از نرم&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__افزار آماری SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__ها: نتایج مطالعه نشان داد که بین گروه مداخله و شاهد قبل از انجام مداخله آموزشی هیچ گونه اختلاف معنی&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__داری در انجام فعالیت بدنی منظم و سازه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های TTM وجود نداشت. بعد از مداخله آموزشی، مراحل تغییر انجام فعالیت بدنی در گروه مداخله به طور معنی&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__داری در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت (05/0 > P). همچنین نتایج نشان دهنده افزایش معنی&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__دار در میانگین سازه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های فرایندهای شناختی، فرایندهای رفتاری، تغییر و خودکارامدی درگروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد بعد از انجام مداخله آموزشی بود (05/0 > P)، اما افزایش میانگین سازه توازن و تعادل در تصمیم&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__گیری در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد معنی&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__دار نبود (05/0 < P). تفاوت معنی&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__داری بین گروه مداخله و شاهد در به کارگیری سطوح فرایندهای تغییر شناختی و رفتاری بعد از مداخله آموزشی مشاهده گردید (05/0 > P)، اما این تفاوت در سطح خودارزیابی مجدد معنی&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__دار نبود (05/0 <__AWT_NOKT_COMMA__ P). نتیجه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__گیری: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش بیماران مبتلا به دیابت در زمینه انجام فعالیت بدنی بر اساس TTM در پیشرفت مرحله تغییر و اتخاذ رفتار فعالیت بدنی منظم بیماران مؤثر است. بنابراین طراحی و اجرای برنامه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های آموزشی برای ارتقای فعالیت&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های بدنی بر اساس تئوری&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های تغییر رفتار به منظور بهبود کنترل و مدیریت دیابت نوع 2 توصیه می&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__شود. واژه&zwnj__AWT_NOKT_COMMA__های کلیدی: فعالیت بدنی، دیابت نوع 2، ترنس تئورتیکال مدل
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Promoting Physical Activity in Type 2 Diabetic Patients: A Theory-Based Intervention
چکیده انگلیسی مقاله Background: Regular physical activity reduces the risk of death and prevents cardiovascular diseases in diabetic patients. Thus, designing behavior change programs is an important factor to increase behavioral skills and enhance self-care among these patients. This study analyzed the effects of an eight-week educational intervention based on the transtheoretical model (TTM) on improving physical activity of type 2 diabetic patients in Hamadan, Iran. Methods: In an interventional study, 50 type 2 diabetic patients (mean age: 50.07 ±__AWT_NOKT_COMMA__ 6.64 year old, 88% married) who did not have regular physical activity and were in pre-action stage of the change model were randomly selected and allocated to two groups of intervention and control (n = 25 in each group). Data was collected using the TTM questionnaire. In order to improve physical activity, an eight-week educational program was conducted for the intervention group. Routine educations were also planned for the control group by diabetes research center. One month later, the participants refilled the questionnaires and data was analyzed using SPSS16. Findings: There were no significant differences between the intervention and control groups in regular physical activity and TTM constructs before the educational intervention. After the education, physical activity stages of change significantly increased in the intervention group compared to the control group. Mean scores of cognitive and behavioral processes of change and physical activity self-efficacy in the intervention group increased significantly more than the control group. However, increases in decisional balance in the two groups were not significantly different. Moreover, the two groups were not significantly different in terms of self-reevaluation level. Conclusion: According to our findings, educating diabetic patients based on the TTM improves their stages of change and stabilizes regular physical activity behavior. Therefore, management of type 2 diabetes will require educational interventions to improve physical activity based on the behavior-changing theories.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله بابک معینی | بابک معيني
استاديار، مرکز تحقيقات علوم بهداشتي، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکي همدان، همدان، ايران
استادیار، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

محسن جلیلیان | محسن جليليان
دانشجوي دکتري، مرکز تحقيقات آسيبهاي رواني و اجتماعي، دانشگاه علوم پزشکي ايلام، ايلام، ايران
دانشجوی دکتری، مرکز تحقیقات آسیبهای روانی و اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران

سید محمد مهدی هزاوه ای | سيد محمد مهدي هزاوه اي
استاد، مرکز تحقيقات علوم بهداشتي، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکي همدان، همدان، ايران
استاد، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

عباس مقیم بیگی | عباس مقيم بيگي
دکتراي آمار زيستي، مرکز تحقيقات علوم بهداشتي، دانشکده بهاشت، دانشگاه علوم پزشکي همدان
دکترای آمار زیستی، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشکده بهاشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان

نشانی اینترنتی http://hsr.mui.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-39-343&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات