پژوهش های فلسفی، جلد ۸، شماره ۱۴، صفحات ۲۷-۴۸
عنوان فارسی شرح و بسط پروکلوس از اشارات افلاطون به مسئله شرور و نسبت آنها با عنایت و فاعلیت الهی
چکیده فارسی مقاله هرچند نزد افلاطون نظریه منسجمی درباره مسئله شرّ دیده نمی­شود، اما در آثار او پاره­هایی هست که برای افلاطونیان بعدی، دستمایه­ای برای بسط و پرورش چنین نظریه­ای شد. پروکلوس، برجسته­ترین فیلسوف مکتب نوافلاطونی متأخر است که نظریه­اش به دیدگاه مرجع نوافلاطونیان درباره مسئله شرّ بدل شد. وی در مواجهه­ای انتقادی با پیشینیانش می­کوشد که شرح و تبیینی وحدت­انگار از اشارات افلاطون به مسئله شرّ ارائه دهد. بر اساس تبیین وی مراتب عالی هستی، خیر و فقط علّت خیرند. شرّ واقعیتی ضروری است اما تنها به ­نحو نسبی، جانبی، بالعرض و آویخته به خیر تحقق دارد و تنها در مرتبه باشندگان جزئی یافت می­شود. هستی بالعرض شرّ، علت وجودبخش ندارد بلکه پیدایی­اش به سبب ناهماهنگی افعال نیروهای متعدد موجود مرکب جزئی است. آویختگی و آمیختگی هستی شرّ به خیر چنان است که به رغم ضدیتش با خیر، در تحقق خیر کل مشارکت دارد و از این رو با عنایت و فاعلیت مطلق الهی قابل جمع است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Proclus' Elaboration of Platonic Remarks on the Problem of Evils, and their Relation to Divine Providence and Efficiency
چکیده انگلیسی مقاله Although there is not a fully developed theory of evil in Plato, some various remarks are interspersed throughout his dialogues which provided the main materials for subsequent Platonists to elaborate a systematic doctrine of evil. Proclus is the most distinguished philosopher of the later Neoplatonism whose view became authoritative within the School and thus is most representative of the Neoplatonic doctrine of evil. By a critical assessment of the antecedent theories of evil, Proclus attempts to give a monistic interpretation of Platonic remarks on the problem of evil. According to his explanation, the higher degrees and principles of Being are only and purely good and are not the causes of evils but the good things for all things alone. Evils, however, exist necessarily but only among particular beings in a relative, parasitic, accidental way and dependent upon the good. The parasitic accidental existence of evil does not have a real efficient cause. It arises due to an asymmetry between the activities of the several faculties or powers of a complex particular being. Moreover, the existence of evil is so mixed with and dependent upon the good that despite its opposition to the good, contributes, in its own manner, to the fulfillment of goodness of the whole Universe, being thus reconcilable with Divine Providence and Efficiency.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله رضا کوررنگ بهشتی | کوررنگ beheshti
دانشجو دکتری فلسفه دانشگاه اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

سعید بینای مطلق | binaye motlagh
دانشیار گروه فلسفه دانشگاه اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

علی کرباسی زاده |
استادیار گروه فلسفه دانشگاه اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

نشانی اینترنتی http://philosophy.tabrizu.ac.ir/article_2196_376.html
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1415/article-1415-244066.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات