مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، جلد ۸، شماره ۲، صفحات ۱۴۷-۱۵۶
عنوان فارسی شیوع چاقی شکمی در جمعیت شهری ۲۰ تا ۷۰ ساله استان مازندران(سال ۱۳۸۳)
چکیده فارسی مقاله مقدمه: چاقی شکمی (مرکزی) از پیامدهای ناشی از تغییر در رفتار‌‌‌ها و شیوه‌ی زندگی است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی شیوع چاقی شکمی و برخی عوامل مرتبط در جمعیت شهری 20 تا 70 ساله استان مازندران انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش به روش مقطعی و مبتنی بر جمعیت بود و با نمونه‌ای از 3600 نفر از طریق نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای در جمعیت شهری استان مازندران در سال1383 انجام شد. اندازه‌های تن‌سنجی (قد، وزن، دور کمر، و دور باسن) به روش استاندارد به دست آمد و با مصاحبه از طریق پرسشنامه، اطلاعات در مورد سن، جنس، سطح سواد، شغل، وضعیت تأهل، سن ازدواج، سابقه‌ی چاقی والدین، تحرک فیزیکی از نظر شغلی، تحرک فیزیکی در اوقات فراغت و تعداد ساعت‌های ورزش در هفته و سابقه‌ی حاملگی‌‌‌‌ها و زایمان در زنان گرداوری شد. در ارزیابی چاقی شکمی به روش استاندارد پیشنهادی WHO براساس اندازه‌ی دور کمر تعیین شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از مدل رگرسیونی لجستیک انجام و نسبت شانس تطبیق شده‌ی سنی خطر چاقی مرکزی محاسبه شد. یافته‌ها: میانگین (±انحراف معیار) سن مردان و زنان مورد مطالعه به ترتیب 3/14±5/38 سال و 0/13±5/37 سال بود. میانگین (±انحراف معیار) دور کمر در مردان 5/11±3/89 Cm و در زنان 6/13±8/87 Cm بود. شیوع چاقی مرکزی در مردان 6/10% و در زنان 2/46% بود. الگوی توزیع چاقی مرکزی در گروه‌های مختلف سنی تفاوت معنی‌داری در هر دو جنس وجود داشت. نتایج مدل رگرسیونی نشان داد که نسبت شانس تطبیق شده‌ی سنی برای چاقی شکمی در زنان تقریباً 47/8 برابر مردان بود (با فاصله اطمینان 95%: 21/10-05/7). نسبت شانس تطبیق شده با افزایش سطح سواد به طور معنی‌داری تمایل به کاهش نشان داد (0001/0p<) به طوری که در افراد دارای لیسانس و بالاتر نسبت شانس برابر 20/0 (با فاصله‌ی اطمینان 95%: 28/0-14/0) بود. شانس تطبیق شده‌ی خطر چاقی مرکزی در افراد با والدین چاق، 75/1 برابر (با فاصله‌ی اطمینان 95%:05/2-50/1) و با تحرک فیزیکی شغلی سخت برابر 39/0 (با فاصله‌ی اطمینان 95%: 63/0-24/0) بود و با تحرک فیزیکی خیلی زیاد در اوقات فراغت نسبت شانس تمایل به کاهش داشت (84/0OR= با فاصله‌ی اطمینان 95%: 21/1-58/0). شانس خطر چاقی مرکزی با افزایش سن ازدواج به طور معنی‌داری کاهش یافت و در زنان با افزایش زایمان‌ها به طور معنی‌داری افزایش نشان داد، به طوری که برای 5 زایمان یا بیشتر نسبت شانس تطبیق شده 30/3 (با فاصله‌ی اطمینان 95%: 17/5-11/2) برابر افزایش داشت. نتیجه‌گیری: نتایج دلالت بر افزایش آشکار شیوع چاقی شکمی در جمعیت شهری بزرگسال دارد. خطر شیوع آن در زنان به مراتب بیشتر از مردان می‌باشد. سطح سواد، تحرک شغلی سخت، تحرک فیزیکی در اوقات فراغت، تعداد ساعت‌های ورزش در هفته و سن ازدواج با شیوع چاقی شکمی رابطه‌ی معکوس دارند. بنا بر این، برای تأمین سلامت جمعیت بالای 20 سال و جلوگیری از بروز بیماری مرتبط با چاقی، برنامه‌های مداخله‌ای در کنترل رفتارهای تغذیه‌ای و مقابله با تغییر در الگوی شیوه‌ی زندگی شهری لازم است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله ،تن‌سنجی،چاقی،چاقی شکمی،دور کمر،دور باسن،نمایه توده بدنی
عنوان انگلیسی Prevalence of abdominal obesity in a population aged 20 to 70 years in urban Mazandaran (northeran Iran, 2004)
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Abdominal (central) adiposity is an outcome of changes in life styles and behaviors. This study aimed at determining the prevalence of central obesity and the associated factors in a population aged 20 to 70 years in an urban area of the Mazandaran province. Methods and Materials: A population based cross-sectional study was conducted with a sample of 3600 subjects in an urban area of the Mazandaran province using cluster sampling techniques in 2004. Anthropometric measures (height, weight, waist and hip circumference) were measured with standard methods and social, demographic, and some life style data such as age, sex, education level, occupation, marital status, marriage age, parental obesity, occupational activity, leisure time physical activity, exercise level and history of pregnancy and parity for women, were collected during interviews using questionnaires. To assess central obesity, we used a standard recommended WHO method based on waist circumference (WC). In statistical analysis, the logistic regression model was used to estimate the age adjusted odds ratio and its 95% confidence interval and P-value < 0.05 was considered significant. Results: The mean (±SD) ages of men and women were 38.5±14.3, 37.5 ±13.0 years respectively. The mean (±SD) of WC was 89.3 ±11.5 for men and 87.8 ±13.6 for women. The prevalence of central obesity was 46.2% for women and 10.6% for men. The pattern of central obesity was significantly different in different age groups in both genders. The results of logistic regression model showed that the age adjusted odds ratio for central obesity was roughly 8.37, times greater in women compared with men (95% CI:7.03-10.21). The adjusted odds ratio decreased with increasing levels of education (P< 0.0001) while the odds ratio was 0.20 for education at university level (95% CI: 0.14 – 0.28). The adjusted odds ratio increased 1.75 fold (95% CI: 1.55-2.05) in subjects with history of parental obesity it tended to decrease with severe occupational activities (OR=0.39: 95% CI: 0.24-0.63), high physical activity level in leisure time (OR=0.84, 95%CI: 0.58-1.21) and exercise level >5 h/w (OR=0.67, 95%CI: 0.51- 0.87). The adjusted odds ratio also decreased significalntly with marriage age and among women, it increased with parity while for >=5 parities, the age adjusted odds increased 3.3 fold (95% CI: 2.11–5.17). Conclusion: These results revealed an increased rate of abdominal obesity in the adult urban population in particular for women low levels of activity and low education, parity, family history of obesity, marriage at an earlier age, age and female gender are responsible for central obesity. Community-based multiple strategies are required to combat increasing rates of central obesity and the subsequent complications in the north of Iran.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله k دکتر کریم اله حاجیان | k hajian
department of social medicine and health, babol university of medical sciences, babol, iran
بابل، دانشگاه علوم پزشکی اجتماعی و بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بابل
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی بابل (Babol university of medical sciences)

b دکتر بهزاد حیدری | b hiedari
department of social medicine and health, babol university of medical sciences, babol, iran

سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی بابل (Babol university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://ijem.sbmu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-6-165&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده غدد درون‌ریز
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات