این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۳۶، شماره ۵۱۱، صفحات ۱۶۲۸-۱۶۳۴
عنوان فارسی ارزیابی تأثیر ضد لیشمانیایی عصاره‌ی هیدروالکلی قارچ گانودرما لوسیدوم بر انگل لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی
چکیده فارسی مقاله مقدمه: لیشمانیا ماژور، عامل لیشمانیوز نوع جلدی (سالک) در ایران می‌باشد. به دلیل عوارض جانبی داروهای فعلی و پیدایش مقاومت دارویی در برخی نقاط، محققین به دنبال ترکیباتی مؤثرتر و بدون عوارض به خصوص داروهای گیاهی و ترکیبات طبیعی هستند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر ضد لیشمانیایی عصاره‌ی هیدروالکلی قارچ گانودرما لوسیدوم بر لیشمانیا ماژور در مقایسه با داروهای رایج بوده است. روش‌ها: پس از آماده شدن عصاره‌ی هیدروالکلی گونه‌ی استاندارد ایرانی انگل لیشمانیا ماژور (MRHO/IR/75/ER)، ابتدا در محیط کشت Novy-Mac Neal-Nicolle (NNN) و سپس، Roswell Park Memorial Institute-1640 (RPMI-1640) غنی شده تکثیر و در مرحله‌ی متاسیکلیک به پلیت 96 خانه‌ای منتقل شد. سپس، غلظت‌های 10، 50، 100، 150 و 200 میکروگرم بر میلی‌لیتر عصاره در زمان‌های 24، 48 و 72 ساعت اثردهی و میزان پروماستیگوت‌های زنده با استفاده از رنگ تریپان بلو و تحرک آن‌ها، هموسیتومتر و آزمون رنگ‌سنجی MTT مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری ANOVA، Repeated measures ANOVA و Kolmogorov-Smirnov تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: عصاره‌ی هیدروالکلی این قارچ در غلظت‌های بالا (150 و 200 میکروگرم بر میلی‌لیتر) به طور معنی‌داری باعث کاهش و مهار رشد انگل شد و با افزایش عامل زمان رابطه‌ی مستقیم داشت (001/0 > P). همچنین، در روش MTT میانگین جذب نوری غلظت‌های مختلف عصاره در زمان‌های 24، 48 و 72 ساعت تفاوت معنی‌داری با هم داشته است (001/0 > P). نتیجه‌گیری: تأثیر ضد لیشمانیایی مشاهده شده از عصاره‌ی این قارچ بر تعداد و رشد پروماستیگوت‌های زنده در غلظت‌های بالا، می‌تواند ناشی از وجود ترکیباتی مانند تانن، فلاونوئیدها، تری‌ترپنوئیدها و پلی‌ساکاریدها باشد و مستلزم تحقیقات بیشتر در خصوص خالص‌سازی ترکیبات آن و کار بر روی مدل حیوانی لیشمانیوز می‌باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله لیشمانیوز جلدی، لیشمانیا ماژور، قارچ گانودرما لوسیدوم،
عنوان انگلیسی Evaluation of Antileishmanial Effect of Hydroalcoholic Extract of Ganoderma Leucidum on Leishmania Major in Vitro
چکیده انگلیسی مقاله Background: Leishmania major is the causative agent of cutaneous leishmaniasis in Iran. Because of the side effects of current drugs and the emergence of drug resistance in some areas, researchers have been seeking for more effective and non-complicated compounds, especially herbal medicines and natural compounds, for the treatment of leishmaniasis. The aim of this study was to evaluate the antileishmanial effect of hydroalcoholic extract of Ganoderma leucidum on Leishmania major compared to commonly used drugs. Methods: Iranian Leishmania major parasite species (MRHO/IR/75/ER) was cultured in Novy-Mac Neal-Nicolle (NNN) and Roswell Park Memorial Institute-1640 (RPMI)-enriched media, and in the metacyclic phase transferred to a 96-well plate at the time of preparation of the hydroalcoholic extracts. Then, concentrations of 10, 50, 100, 150, and 200 µg/ml were used at 24, 48, and 72 hours. The amount of live promastigotes was assessed by using a hemocytometer and MTT colorimetric assay. Data were analyzed using Kolmogorov-Simonov, ANOVA, and repeated measures ANOVA tests, and P < 0.05 was considered as a meaningful level. Findings: The hydroalcoholic extract of this mushroom at high concentrations (150 and 200 µg/ml) inhibited the growth of the parasite significantly, and had a direct correlation with the increase of time (P < 0.001). Moreover, in the MTT method, it was a significant difference in the mean of optical absorption of different extract concentrations at 24, 48, and 72 hours (P < 0.001). Conclusion: The observed antileishmanial effect of Ganoderma leucidum extract on the number and growth of live promastigotes at high concentrations can be resulted due to its compounds such as tannins, flavonoids, triterophenides, and polysaccharides. It requires further research on the purification of its compounds and work on the animal model of Leishmaniasis.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Leishmaniasis,Cutaneous,Leishmania Major,Ganoderma lucidum
نویسندگان مقاله سکینه اکبری |
استاديار، گروه قارچ و انگل‌شناسي، دانشكده‌ی پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، اصفهان، ايران

جواهر چعباوی‌زاده |
استاديار، گروه قارچ و انگل‌شناسي، دانشكده‌ی پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، اصفهان، ايران

سیدمحمد ابطحی |
استاديار، گروه فارماکوگنوزی، دانشكده‌ی داروسازی و علوم دارویی، دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، اصفهان، ايران

افسانه یگدانه |
دانشجوي دکتری، گروه قارچ و انگل‌شناسي، دانشكده‌ی پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، اصفهان، ايران

فاطمه نامدار |
استاديار، گروه قارچ و انگل‌شناسي، دانشكده‌ی پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، اصفهان، ايران

صدیقه صابری |


نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/10896
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-1954639.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات