سیاست خارجی، جلد ۲۵، شماره ۱، صفحات ۱۰۳-۱۱۶
عنوان فارسی ابعاد سیاسی، حقوقی مداخله نظامی ناتو در لیبی
چکیده فارسی مقاله قطعنامه 1970 شورای امنیت سازمان ملل متحد، مصوب 26 فوریه 2011، با استناد به ماده 41 منشور ملل متحد و در واکنش به «نقض فاحش حقوق بشر و کشتار غیرنظامیان و مردم بی‌دفاع» توسط رژیم حاکم بر لیبی، محدودیت‌هایی را علیه این کشور وضع نمود. با بالا گرفتن خشونت‌ها و بی‌توجهی به قطعنامه مذکور، قطعنامه 1973 در تاریخ 17 مارس 2011 به تصویب رسید. قطعنامه 1973 تنها با اشاره کلی به فصل هفتم منشور و بدون استناد به ماده‌ای از این فصل، طرح اعمال منطقه پرواز ممنوع علیه لیبی و دستورالعمل محافظت از غیرنظامیان را به اجرا گذاشت. اجرای عملیات منطقه پرواز ممنوع و دستور کار مربوط به حفاظت از غیرنظامیان، بنا به الزامات و ماهیتی که داشت نمی‌توانست در چارچوب ماده 41 توجیه و عملیاتی شود و استناد به ماده 42 که به‌ندرت در قطعنامه‌های شورای امنیت دیده شده و شدیدترین فاز اقدام علیه نقض صلح و امنیت بین‌المللی تلقی می‌شود، به دلایل مختلف در قطعنامه دوم محلی از اعراب نداشته و امکان‌پذیر نمی‌بود. در عین حال، طرح اعمال منطقه پرواز ممنوع و بند چهارم بخش مربوط به «حمایت از غیرنظامیان» قطعنامه، فراتر از انتظار پیش رفته و ناتو را به عنوان متولی امر، درگیر مداخله نظامی در این کشور نمود. بسیاری از تحلیل‌گران، اقدامات اخیر قدرت‌های بزرگ عضو ناتو را در چارچوب تفسیر موسع از قطعنامه 1973 تعبیر نموده و ابهامات موجود در قطعنامه را دستاویزی برای مداخله گسترده در لیبی عنوان نموده‌اند. نوشتار پیش رو بر آنست تا ضمن بررسی زوایای سیاسی، حقوقی این موضوع، اقدامات صورت‌پذیرفته 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The Political and Legal Aspects of NATO Military Intervention in ‎Libya
چکیده انگلیسی مقاله The UN Security Council resolution 1970 was adopted in February 26, 2011 referring to article 42 of the Charter of the United Nations and reacting to what was called 'violation of human rights and murder of non-military defenseless humans by Libyan regime' and enforced some restrictions against the Libyan government. With escalating violence, the Security Council adopted resolution 1973 in March 17, 2011. The second resolution with a general reference to chapter 7 of the UN Charter defined no-fly zone against the Libyan government and emphasized protection of civilians. However, the immediate military operation by NATO for implementation of no-fly zone and protection of civilians due to the requirements and its nature could not be justified under article 41 and reference to article 42 did not have any ground. The present article aims to give a political and legal assessment of the developments in this regard and to study the steps taken by NATO in Libya in the framework of humanitarian intervention.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://fp.ipisjournals.ir/article_9478_bbd42a404ce4bc97e05e0fcf8c3c537e.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/918/article-918-188890.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات