بوم شناسی کاربردی، جلد ۳، شماره ۱۰، صفحات ۵۳-۶۳
عنوان فارسی پهنه‌بندی پتانسیل آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع با استفاده از شاخص خشکی کچ-بایرام (مطالعه موردی: استان اصفهان)
چکیده فارسی مقاله خشکسالی یکی از فاکتورهای مهمی می‌باشد که پتانسیل آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع را افزایش می‌دهد. این مطالعه جهت ارزیابی پتانسیل شاخص رطوبت خاک به‌نام شاخص خشکی کچ- بایرام در پهنه‌بندی ریسک آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع استان اصفهان با استفاده از داده‌های روزانه سال‌های 2006 تا 2010 انجام شد، لذا هدف مطالعه حاضر پهنه‌بندی پتانسیل آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع در استان اصفهان می‌باشد. کچ–بایرام یک شاخص خشکسالی-آتش‌سوزی است که دامنه آن صفر، با حداقل میزان کمبود رطوبت خاک و احتمال پتانسیل آتش‌سوزی کم، تا 800 با حداکثر کمبود رطوبت خاک و احتمال پتانسیل آتش‌سوزی بالا می‌باشد. نتایج به‌دست آمده نشان داد که بخش‌های‌ غربی و ایستگاه سمیرم در جنوب استان دارای کمترین خشکی و پتانسیل آتش‌سوزی می‌‌باشند. با توجه به طبقه‌بندی‌های اقلیمی این بخش‌ها در طبقه‌های مرطوب‌تر همانند سرد ‌و ‌مرطوب، سرد‌ استپی و نیمه‌خشک‌ سرد قرار دارند، اما به‌دلیل پوشش گیاهی بسیار کم این بخش‌های استان، احتمال رخ دادن آتش‌سوزی بسیار کم و در بخش‌های غربی و ایستگاه سمیرم در جنوب استان به‌دلیل پوشش گیاهی مناسب در صورت بروز خشکسالی شدید احتمال رخ‌دادن آتش‌سوزی، بسیار زیاد است. در ایستگاه‌های خوانسار، سمیرم، فریدون‌شهر و داران کمترین مقادیر شاخص خشکی کچ- بایرام مشاهده شد. در مجموع، نتایج نشان داد که شاخص کچ- بایرام، شاخص مناسبی جهت پهنه‌بندی پتانسیل آتش‌سوزی در مناطق خشک‌ و ‌نیمه‌خشک اصفهان نمی‌باشد و بهتر است در گراس‌لندهای مناطق خشک و نیمه‌مرطوب به‌کار برده شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Rangeland and Forest Fire Risk Mapping Using KBDI Drought Index (Case Study: Isfahan Province)
چکیده انگلیسی مقاله Drought is one of the main and significant factors that increase the potential risk of fire in forests and rangelands. This study was conducted to assess the potential of a soil-moisture index called Keetch-Byram Drought Index (KBDI) for mapping fire risk in the forests and rangelands of Isfahan province using daily climate data in 2006- 2010 period. KBDI is a drought/fire index that ranges from 0 to 800, with 0 being no moisture deficiency and low fire risk and 800 being the maximum possible moisture deficiency and high fire risk. Results showed that western parts of the province and Semirom weather station in the south of Isfahan had the minimum risk of fire. According to the climatic classification, the humidity of these regions was higher and mainly included semi-humid and semi-arid classes. Because of high density of vegetation cover in these parts of Isfahan, the potential risk of fire can be higher in drought conditions. In the Khansar, Semirom, Fereydoonshahr and Daran stations, the lowest KBDI values were observed. Overall, the results indicated that KBDI was not a suitable fire risk mapping technique in arid and semi-arid environments of Isfahan, but it can be recommended for the grasslands of semi-arid and semi- humid climate regions.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله ندا عباسی | n. abbasi
isf. univ. of technol., isfahan. iran
دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه صنعتی اصفهان (Isfahan university of technology)

سعید سلطانی | s. soltani
isf. univ. of technol., isfahan. iran
دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه صنعتی اصفهان (Isfahan university of technology)

رضا جعفری | r. jafari
isf. univ. of technol., isfahan. iran
دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه صنعتی اصفهان (Isfahan university of technology)

نشانی اینترنتی http://ijae.iut.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-72&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات