این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۳۶، شماره ۵۰۲، صفحات ۱۳۲۹-۱۳۳۵
عنوان فارسی بررسی تأثیر اسپیرنولاکتون بر کنترل پرفشاری خون ریوی در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی
چکیده فارسی مقاله مقدمه: مطالعه‌ی حاضر، با هدف تعیین تأثیر اسپیرنولاکتون در میزان کنترل پرفشاری خون ریوی در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی مراجعه کننده به بیمارستان‌های الزهرا (س) و شهید چمران اصفهان در سال‌های 96-1395 به انجام رسید. روش‌ها: طی یک مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 80 بیمار مبتلا به انسداد مزمن ریوی در دو گروه 40 نفره توزیع شدند. گروه مورد، اسپیرنولاکتون با دز 25 میلی‌گرم دریافت کردند و گروه شاهد، درمان معمول انجام شد و اسپیرونولاکتون تجویز نشد. تمام بیماران، در بدو شروع و شش ماه بعد از شروع درمان، تحت اکوکاردیوگرافی و اسپیرومتری قرار گرفتند و تغییرات پارامترهای اسپیرومتری و اکوکاردیوگرافی در دو گروه مقایسه شد. یافته‌ها: میانگین فشار خون ریوی در قبل از درمان در دو گروه شاهد و مورد به ترتیب 90/6 ± 83/38 و 00/8 ± 65/39 میلی‌متر جیوه بود (560/0 = P). این میانگین در 6 ماه بعد از درمان در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب به 12/6 ± 73/21 و 42/7 ± 50/24 میلی‌متر جیوه رسید (080/0 = P). اختلاف میانگین فشار خون ریوی قبل و بعد از مداخله در گروه شاهد 20/5 ± 40/25 و در گروه مورد 20/5 ± 60/27 میلی‌متر جیوه بود و اختلاف معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد. همچنین، بهبودی شاخص‌های اسپیرومتری و اکوکاردیوگرافی در این دو گروه اختلاف معنی‌داری نشان نداد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه، مصرف اسپیرونولاکتون در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه تأثیر معنی‌داری در کاهش فشار خون ریوی، شاخص‌های اسپیرومتری و اکوکاردیوگرافی ندارد و لازم است مطالعات بیشتری در این زمینه انجام گیرد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله بیماری انسدادی مزمن ریه، اسپیرونولاکتون، فشار خون ریوی،
عنوان انگلیسی The Effect of Spironolactone on Control of Pulmonary Hypertension in Patients with Obstructive Pulmonary Disease
چکیده انگلیسی مقاله Background: This study aimed to determine the effect of spironolactone in control of pulmonary hypertension in patients with obstructive pulmonary disease (COPD) who admitted to Alzahra and Chamran hospitals in Isfahan, Iran, during the years 2017-2018. Methods: In a clinical trial study, 80 patients with COPD were selected and randomly divided in to two groups of 40. The first group received spironolactone at a dose of 25 mg, and the second group received routine treatment (without spironolactone). All patients underwent echocardiography and spirometry, and spirometry and electrocardiography parameters were compared between the two groups at the beginning and six months after the start of treatment. Findings: The mean pulmonary arterial pressure was 38.83 ± 6.9 and 39.65 ± 8.8 mmHg (P = 0.560), and 21.73 ± 6.12 and 24.5 ± 7.42 mmHg (P = 0.080), in control and intervention groups, before and 6 months after the treatment, respectively. The mean difference of pulmonary arterial pressure before and after the treatment was 25.4 ± 5.2 and 27.6 ± 5.2 mmHg in control and intervention groups, respectively, and no significant difference were seen between the two groups. Moreover, the improvements of spirometry and echocardiography indices were not statistically different between the two groups. Conclusion: Using spironolactone in patients with COPD has no significant effect on pulmonary hypertension, and spirometry and echocardiography indices, and more studies are needed in this regard.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمد امامی |
استاد، گروه قلب، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

مرتضی آبدار اصفهانی |
دستیار، گروه قلب، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

کورش نیکنام |
اپیدمیولوژیست، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

علی مهرابی کوشکی |


نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/10626
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-1167462.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات