|
پژوهشنامه اصلاح گیاهان زراعی، جلد ۹، شماره ۲۳، صفحات ۱۱۷-۱۲۴
|
|
|
عنوان فارسی |
مطالعه پایداری عملکرد در ارقام آفتابگردان با استفاده از روش AMMI |
|
چکیده فارسی مقاله |
اثر متقابل ژنوتیپ در محیط برای بهنژادگران از اهمیت ویژهای برخوردار بوده و یکی از مسائل مهم و پیچیده در برنامههای بهنژادی برای تهیه ژنوتیپ پر محصول و پایدار از لحاظ عملکرد و آزادسازی ژنوتیپهای جدید محسوب میشود. بهمنظور بررسی سازگاری و پایداری ارقام آفتابگردان به شرایط آب و هوایی مختلف، 12 رقم آفتابگردان در پنج منطقه آب و هوایی شامل اراک، بیرجند، شیراز، کاشمر و کرج در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار ارزیابی شدند. جهت بررسی اثر متقابل ژنوتیپ و محیط از مدل اثرات اصلی افزایشی و اثرات متقابل ضرب پذیر (امی) استفاده شد. بر اساس نتایج تجزیه اثرات افزایشی جمعپذیر (تجزیه واریانس) و اثرات متقابل ضرب پذیر (تجزیه به مؤلفههای اصلی) اثر محیط و اثر متقابل ژنوتیپ در محیط به ترتیب در سطح احتمال یک و پنج درصد معنیدار بود و دو مؤلفه اصلی اول اثر متقابل بیش از 84 درصد از مجموع مربعات اثر متقابل را توجیه نمودند. نمودار بایپلات اولین مؤلفه اصلی اثر متقابل و میانگین عملکرد دانه برای ژنوتیپها و محیطها نشان داد که ژنوتیپ Progress با عملکردی بیش از میانگین و کمترین میزان از نظر اولین مؤلفه اصلی اثر متقابل بهعنوان ژنوتیپ پایدار و پر محصول شناخته شد. ژنوتیپهای Record و Gabur بعد از ژنوتیپ Progress بهعنوان ژنوتیپهای پایدار و پر محصول شناخته شدند. نمودار بایپلات مربوط به دو مؤلفه اصلی اول اثر متقابل نشان داد که ژنوتیپهای Progress، Master و Zargol در اراک و کرج، ژنوتیپهای Favorit، Record و Azargol در شیراز، Gabur و SHF81-90 در کاشمر و ژنوتیپهای Armaverski، Lakomka، Zaria و Sor در بیرجند دارای سازگاری خصوصی بودند. همچنین ژنوتیپهای Zaria، Lakomka، SHF81-90، Gabur و Zargol نیز نسبت به سایر ژنوتیپها از سازگاری عمومی بیشتری برخوردار بودند. |
|
کلیدواژههای فارسی مقاله |
آفتابگردان، اثر متقابل ژنوتیپ در محیط، سازگاری، امی |
|
عنوان انگلیسی |
Stability Study of Yield in Sunflower (Helianthus annuus L.) Cultivars using AMMI Method |
|
چکیده انگلیسی مقاله |
Genotype-environment interaction for plant breeders has been important as it is a complex issue in breeding for high yield varieties and releasing new genotypes. In order to assess adaptability and stability of sunflower varieties in different climate conditions, twelve cultivars were investigated in Karaj, Shiraz, Birjand, Kashmar and Arak in randomized complete block designs with three replications. To study genotype by environment interaction, additive main effects and multiplicative interaction (AMMI) model was used. Analysis of additive main effects (analysis of variance) and multiplicative interaction effects (principal components analysis) revealed that the effect of environment at 1% probability level and effect of genotype - environment interaction at 5% probability level were significant and tow first interaction principal components explained 84% of the interaction sum squares. Biplot of first interaction principle and mean yield revealed that Progress genotype had adequate yield and lowest value for first principle component. Therefore this genotype selected as a high yield and stable genotype; Record and Gabur genotypes were stable and high yield following Progress genotype. AMMI2 graph indicated that Progress, Master and Zargol in Arak and Karaj, Favorit, Record and Azargol in Shiraz, Gabur and SHF81-90 in Kashmar and Armaverski, Lakomka, Zaria and Sor in Birjand had specific adaptability. Among all genotypes, Zaria, Lakomka, SHF81-90, Gabur and Zargol had the highest general adaptability. |
|
کلیدواژههای انگلیسی مقاله |
|
|
نویسندگان مقاله |
علی خماری | ali khomari
خداداد مصطفوی |
عبدالله محمدی | abdollah mohammadi
|
|
نشانی اینترنتی |
http://jcb.sanru.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-287&slc_lang=fa&sid=fa |
فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1462/article-1462-561111.pdf |
کد مقاله (doi) |
|
زبان مقاله منتشر شده |
fa |
موضوعات مقاله منتشر شده |
اصلاح نباتات، بیومتری |
نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی |
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|