فیزیولوژی ورزشی و فعالیت بدنی، جلد ۱۶، شماره ۴، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی پاسخ سطوح پلاسمایی آیریزین، فولیستاتین و شاخص مقاومت انسولینی به دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا در مردان دارای اضافه وزن
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: آیریزین یک هورمون تحریک شده در اثر فعالیت ورزشی است که بر بافت چربی سفید و بافت چربی قهوه ای اثر گذار است. بر اساس مطالعات انجام شده فعالیت بدنی ضمن افزایش بیان پروتئین هایی مثل فولیستاتین با افزایش مصرف انرژی سبب کاهش وزن می گردد و از این طریق بر شاخص مقاومت بر انسولین تأثیر دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخ سطوح پلاسمایی آیریزین، فولیستاتین و شاخص مقاومت انسولینی به دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا در مردان دارای اضافه وزن بود.
مواد و روش­ها: 33 مرد دارای اضافه وزن (میانگین سنی 11/2±9/22 سال، وزن 1/6±45/82 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدنی 22/1±7/26 کیلوگرم بر مترمربع) که توانایی شرکت منظم در فعالیت های بدنی را داشتند به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی ساده به سه گروه تمرین تناوبی شدید 30 ثانیه (HIIT-30)، تمرین تناوبی شدید 60 ثانیه (HIIT-60) و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه اجرا شد. برنامه گروه HIIT-30 شامل 8 وهله 30 ثانیه­ای دویدن با شدت 80 تا 90 درصد ضربان قلب بیشینه با استراحت 2 دقیقه­ای در چهار هفته اول، 10 وهله در هفته پنجم و ششم و 12 وهله در هفته هفتم و هشتم بود. برنامۀ تمرین گروه HIIT-60 شامل 4 وهله 60 ثانیه­ای دویدن با شدت 80 تا 90 درصد ضربان بیشینه با استراحت 4 دقیقه­ای در چهار هفته اول بود. به منظور رعایت اصل اضافه ­بار در هفته پنجم و ششم یک وهله و در هفته هفتم و هشتم یک وهله دیگر اضافه شد. در مدت اجرای پژوهش، گروه کنترل برنامه ورزشی منظمی نداشتند. نمونه های خونی برای اندازه­گیری آیریزین، فولیستاتین به روش الایزا و تعیین شاخص مقاومت به انسولین گرفته شدند. برای مقایسه میانگین پارامترها از تحلیل واریانس یک طرفه و t زوجی در سطح 05/0P≤ استفاده گردید.
نتایج: ارزیابی درون گروهی داده­ها نشان داد که بین پیش­آزمون و پس­آزمون گروه تمرینات HIIT-30 و گروه تمرینات HIIT-60 در متغیرهای آیریزین و فولیستاتین، تفاوت معناداری وجود دارد (05/0P<). تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تمرینات HIIT-30 و HIIT-60 منجر به افزایش معنادار در مقادیر آیریزین (05/0P<) و فولیستاتین (05/0P<) و کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین (05/0P<) شد. مقایسه تغییرات بین گروهی نشان داد که بین گروه تمرینات HIIT-30 و گروه تمرینات HIIT-60 از نظر تأثیر بر متغیرهای تحقیق، تفاوت معناداری وجود ندارد.
نتیجه­گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که دو شیوه تمرین تناوبی شدید 30 و 60 ثانیه ای می تواند از طریق افزایش سطوح آیریزین و فولیستاتین ضمن کاهش اضافه وزن و درمان چاقی باعث بهبود شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن گردد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آیریزین، اضافه وزن، تمرین تناوبی شدید، فولیستاتین، مقاومت به انسولین،
عنوان انگلیسی Response of Plasma Levels of Irisin, Follistatin and Insulin Resistance Index to Two Types of High Intensity Interval Training in Overweight Men
چکیده انگلیسی مقاله Background and Purpose: Irisin is an exercise-stimulated hormone that affects white adipose tissue and brown adipose tissue. Based on conducted studies, physical activity increases the expression of proteins such as follistatin, which causes weight loss by increasing energy consumption and has an effect on the index of insulin resistance. The present study aimed to investigate the response of plasma levels of irisin, follistatin, and insulin resistance index to two types of high-intensity interval training (HIIT) in overweight men.
Materials and Methods: For this purpose, 33 overweight men (mean age 22.9±2.11 years, weight 82.45±6.1 kg, body mass index 26.7±1.22 kg/m²) who could regularly attend physical activity sessions were selected and randomly divided into three groups: 30-s HIIT groups (HIIT-30), 60-s HIIT (HIIT-60), and control. The training protocol was performed three sessions per week for eight weeks. The HIIT-30 exercise program included eight sessions of 30-second activity with an intensity of 80-90% of the maximum heart rate with a two-minute break in the first four weeks, ten sessions were in the fifth and sixth weeks, and twelve sessions were in the seventh and eighth weeks. The HIIT-60 exercise program included four sessions of 60-second activity with an intensity of 80-90% of the maximum heart rate with a four-minute break in the first four weeks, five sessions were in the fifth and sixth weeks, and six sessions were in the seventh and eighth weeks. The control group did not attend any regular training program during the research. Blood samples were taken to measure levels of Irisin, follistatin, and determine the insulin resistance index. One-way analysis of variance (ANOVA) and paired t-test were utilized at a level of P<0.05 to compare means of parameters.
Results: The intragroup evaluation of the data showed that there is a significant difference between the pre-test and the post-test of the 30-s HIIT and 60-s HIIT group in irisin and follistatin variables (P<0.05). The results of ANOVA indicated that the 30-s HIIT and 60-s HIIT changed levels of irisin (P<0.05), follistatin (P<0.05), and insulin resistance index (P<0.05). The comparison of inter-group changes showed that there is no significant difference between the HIIT-30 group and the HIIT-60 group in terms of the effect on the research variables.
Conclusion: According to the research results, it can be concluded that, by increasing irisin and follistatin levels, the two methods of HIIT of 30 and 60 seconds can treat obesity and cause weight loss and also improve the index of insulin resistance in overweight men
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله آیریزین, اضافه وزن, تمرین تناوبی شدید, فولیستاتین, مقاومت به انسولین
نویسندگان مقاله داور رضایی منش |
گروه عمومی و علوم پایه، دانشکده اقتصاد و مدیریت، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران

نشانی اینترنتی https://joeppa.sbu.ac.ir/article_104043_b58bc98b16de9817559330b2103644d8.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات