این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فیض، جلد ۲۲، شماره ۵، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی پاسخ سایتوکاین‌ها به یک ماه قطع فعالیت ورزشی در مردان تمرین-کرده و دارای اضافه‌وزن
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: سازگاری­های فیزیولوژیکی ناشی از تمرین ورزشی در اثر قطع فعالیت ورزشی کاهش می­یابد، اما داده­ها در خصوص مقایسه اثر قطع فعالیت ورزشی متعاقب انواع مختلف تمرین محدود است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر اثر قطع فعالیت ورزشی بر سایتوکاین­ها در مردان تمرین­کرده هوازی و مقاومتی بود. مواد و روش­ها: در مطالعه نیمه­تجربی حاضر، نوزده مرد تمرین­کرده (25-38 سال) ابتدا بر اساس سطح فعالیت بدنی، سن و شاخص توده بدن یکسان­سازی شدند، سپس بر اساس نوع تمرین در گروه­های مقاومتی (10 نفر) و هوازی (9 نفر) قرار گرفتند. گروه­ها بر اساس سطح فعالیت بدنی، سن و شاخص توده بدن یکسان­سازی شدند. آزمودنی­ها به مدت یک ماه از انجام هرگونه فعالیت ورزشی اجتناب کردند. از همه آزمودنی­ها پیش و پس از یک ماه قطع فعالیت ورزشی نمونه­خون برای سنجش غلظت سرمی اینترلوکین-10 ((IL-10، IL-17A و IL-20 گرفته شد. نتایج: پس از 4 هفته قطع فعالیت ورزشی، درصد چربی بدن و اندازه محیط کمر در دو گروه­های تمرین­کرده مقاومتی و هوازی به­طور معناداری افزایش یافت، این در حالی بود که حداکثر اکسیژن مصرفی در این گروه­ها به­طور معناداری کاهش داشت (05/0 P ˂). درحالی­که، غلظت IL-17A (049/0 P =) تنها در گروه تمرین­کرده مقاومتی افزایش معناداری نشان داد، هرچند . هرچند، تغییر معناداری در غلظت IL-10 و، IL-20 و گلوکز در پاسخ به قطع فعالیت ورزشی در گروه­ها مشاهده نشد (05/0 P >). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد که نتایج منفی یک ماه قطع فعالیت ورزشی در مردان تمرین­کرده مقاومتی (با افزایش IL-17A) بارزتر است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله اینترلوکین-17، حداکثر اکسیژن مصرفی، قطع فعالیت، مردان فعال
عنوان انگلیسی Cytokines response during a month of detraining in trained and overweight men
چکیده انگلیسی مقاله Background: Training-induced physiological adaptations reduced during detraining, but researches are limited about the comparison of the effects of detraining after different types of training. Thus, the aim of this study was to compare the effects of a month detraining on cytokines in aerobic- (AT) and resistance- (RT) trained men. Materials and Methods: In the present quasi-experimental study, 19 trained men (25-38 years) first were matched by physical activity level, age and body mass index and then assigned to RT (n = 10) and AT (n = 9) groups, based on the types of training. The groups were matched by physical activity level, age and body mass index. The subjects avoided to perform any exercises for a month. All subjects were taken blood samples to measure serum levels of interleukin (IL)-10, IL-17A, and IL-20  before and after the detraining period. Results: After 4 weeks of detraining, body fat percentage and waist circumference increased significantly and similarly in the AT and RT both groups, while the maximal oxygen consumption in these groups was significantly decreased (P ˂ 0.05). The concentration of IL-17A (P = 0.049) showed significant increases only with RT group only; however, no significant differences were noted in with IL-10 and IL-20 concentrations in response to the detraining period in the both groups (P > 0.05). Conclusion: It seems that the negative effects caused by a month of detraining are more prominent in the RT group (increases in with IL-17A).
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمود نیک سرشت | mahmoud nikseresht
Islamic Azad University, Ilam Branch
واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی

عبدالحسین طاهری کلانی | Abdolhossein Taherikalani
دانشگاه ازاد اسلامی واحد ایلام
واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی

نشانی اینترنتی http://feyz.kaums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-2398-3&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات